RIZOSPASTIS |
Το ίδιο ισχύει βέβαια και για την υπόλοιπη Ευρώπη, όπου ιδιαίτερα στη Γαλλία και τη Γερμανία οι αγροτικές κινητοποιήσεις είναι το «νούμερο ένα» θέμα της επικαιρότητας και ξεχωρίζουν για τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά τους (δεν βλέπεις κάθε μέρα τις δυο μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες να κατακλύζονται από χιλιάδες τρακτέρ!). Οι μηχανισμοί προπαγάνδας κάνουν κι εκεί υπερωρίες για να συκοφαντήσουν τις κινητοποιήσεις, κραδαίνοντας το σκιάχτρο της ακροδεξιάς και της ανόδου της στις επικείμενες ευρωεκλογές, επειδή τα συνθήματα και τα αιτήματα των διαδηλωτών έχουν στο στόχαστρο την ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική και την «πράσινη μετάβαση». Ακόμα και η κρατική ΕΡΤ κάνει λαθροχειρίες στις ανταποκρίσεις της, μπερδεύοντας σκόπιμα τις αγροτικές κινητοποιήσεις με τα ρεπορτάζ για τη δημοσκοπική άνοδο της Λεπέν στη Γαλλία και της AfD στη Γερμανία. Ολα στο μπλέντερ, για να κρύβονται οι ευθύνες και τα αδιέξοδα της «πράσινης μετάβασης» και της ΚΑΠ, που συνυπογράφουν όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ. Αλλά και οι μεταξύ τους αντιθέσεις, που προσπαθούν να αξιοποιήσουν δήθεν «αντισυστημικές» αστικές δυνάμεις, παίζοντας το χαρτί της «εθνικής» αγροτικής πολιτικής, για να χειραγωγήσουν τη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση των αγροτών σε όλη την Ευρώπη.
«Η οικονομία πάει καλά», επαναλαμβάνουν κυβερνητικά στελέχη και αστικά επιτελεία. Σε αυτό συμφωνούν βέβαια και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, όπως ο ΣΕΒ, που στην ετήσια έρευνά του το 53% των επιχειρήσεων χαρακτηρίζει «καλή» την οικονομική τους κατάσταση και μία στις τρεις λέει το ίδιο για την οικονομία της χώρας. Δεν φαίνεται όμως να συμμερίζονται την αισιοδοξία τους και τα λαϊκά στρώματα. Σε άλλη έρευνα, για παράδειγμα, το 53,7% των νοικοκυριών εκτιμά ότι το 2024 θα χειροτερέψει η οικονομική τους κατάσταση και το 28,2% ότι δεν θα υπάρξει καμιά βελτίωση. Προφανώς, αυτό δεν οφείλεται σε μια ...εκ φύσεως απαισιοδοξία, αλλά στο ότι επιδεινώνεται διαρκώς η καθημερινότητα, η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα και το εισόδημα αιμορραγεί, με τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία να μη βγάζει ούτε τον μήνα. Ο,τι κι να λέει λοιπόν η κυβέρνηση, η πραγματικότητα είναι πως τα συμφέροντα και οι ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων ακολουθούν δρόμους αντίθετους με τα συμφέροντα και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τόσο σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης όσο και σε περιόδους κρίσης. Για να κερδίσει έστω και μια ανάσα ο λαός, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Τις «ανεπάρκειες» του ΣΥΡΙΖΑ στην αγροτική πολιτική θυμήθηκε η βουλευτής του Θ. Τζάκρη, με αφορμή τα αγροτικά μπλόκα. «Δεν είχαμε θέσεις; Δεν πήγαν στην κοινωνία; Δεν έχουμε στελέχη;» αναρωτήθηκε μιλώντας σε αγρότες στη Βέροια, παραδεχόμενη - με τα δικά της λόγια που προκάλεσαν αίσθηση - ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «χάνει». Βέβαια, τα ρητορικά αυτά ερωτήματα έχουν απάντηση. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ και θέσεις είχε (και έχει) και συγκεκριμένη πολιτική άσκησε και στελέχη που την προώθησαν. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, με δύο διαφορετικούς υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης, εφάρμοσε κάθε πλευρά της πολιτικής που τσακίζει τους βιοπαλαιστές αγρότες, με «σημαία» την ΚΑΠ, η οποία σήμερα φτάνει τους παραγωγούς στο «μη παρέκει». Μάλιστα, την τρέχουσα ΚΑΠ (2023 - 2027), που βγάζει τους αγρότες στους δρόμους όλης της Ευρώπης, τη στηρίζουν μαζί στην ΕΕ η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε, τη δικαιολογημένη οργή των βιοπαλαιστών εισπράττουν στον ΣΥΡΙΖΑ και για τη δική τους πολιτική. Κατά το κοινώς λεγόμενο, «τους φτύνουν, δεν βρέχει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου