«Το κράτος δεν είναι εδώ για να δίνει οικονομική λύση στους Ελληνες πολίτες, η ελληνική οικονομία πρέπει να το κάνει αυτό. Ζούμε σε μια οικονομία ανοιχτή...». Αυτά κι άλλα ωραία, όπως ότι «η εφορία δεν είναι για να δανείζει», έλεγε χτες σε συνέντευξή του ο υφυπουργός Οικονομικών Χ. Θεοχάρης, απαντώντας στο πώς γίνεται «οι αριθμοί να ευημερούν» και την ίδια ώρα να κόβονται πάραυτα ακόμα και εκείνα τα ψίχουλα των pass, ενώ η ακρίβεια καλπάζει. Το ίδιο κράτος πάντως που «δεν υπάρχει για να δίνει οικονομική λύση στους πολίτες» είναι εκεί για να δίνει «λύσεις» στους καπιταλιστές, πριν απ' αυτούς γι' αυτούς. Δεν έχει παρά να δει κανείς το υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης, το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, τα «αποπληθωριστικά μέτρα» της ΕΕ και βέβαια τα πάνω από 400 αντιλαϊκά νομοσχέδια που ψήφισε η κυβέρνηση στην προηγούμενη θητεία της, τα μισά μαζί με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Τη λύση για τον λαό δεν θα τη δώσουν φυσικά αυτοί που του δημιουργούν τα προβλήματα - η ΕΕ, το αστικό κράτος και όσοι τους υπηρετούν για τα κέρδη του κεφαλαίου - αλλά μόνο ο ίδιος με τον δικό του αγώνα, γι' αυτό και χρειάζεται ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ και στις επερχόμενες ευρωεκλογές.
Μπορεί να καλπάζουν οι περικοπές δαπανών στα δημόσια συστήματα Υγείας, μπορεί τα φάρμακα να γίνονται ακριβότερα ακόμα και για σοβαρές ασθένειες, μπορεί τα ασφαλιστικά ταμεία να μην καλύπτουν ακόμα και στοιχειώδεις προληπτικές εξετάσεις που σώζουν ζωές, αλλά ο λαός δεν πρέπει να έχει καμιά ανησυχία. Τα κράτη και οι κυβερνήσεις ετοιμάζουν τώρα το επόμενο στάδιο της απαλλαγής από την αρρώστια και τον πόνο, που τιτλοφορείται «βοήθεια στον θάνατο»! Στην «προοδευτική» Γαλλία, λοιπόν, το υπουργικό συμβούλιο συζήτησε νομοσχέδιο για «την υποβοήθηση των ασθενών και το τέλος της ζωής», που θεωρείται ως μια από τις σπουδαιότερες δεσμεύσεις για τη δεύτερη 5ετία της κυβέρνησης Μακρόν. Σύμφωνα με πληροφορίες, το κράτος θα παρέχει στο εξής τα μέσα στους ασθενείς για να βάλουν εκούσια τέλος στη ζωή τους. Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου ισχυρίζονται ότι θα ισχύουν πολύ σοβαρές προϋποθέσεις, όπως ότι θα αφορά «σοβαρά ασθενείς», που είναι σε θέση να εκφράσουν με σαφήνεια τη «βούλησή» τους, ενώ η κατάστασή τους θα πρέπει να είναι «καταληκτική βραχυπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα»...
Ολοι ξέρουν ωστόσο ότι οι όροι και οι προϋποθέσεις γίνονται «λάστιχο», όταν αυτό που κυνικά κυριαρχεί στο σύστημα Υγείας είναι η αντιμετώπιση της θεραπείας ως «κόστους», ενώ τα όποια ηθικά - κοινωνικά ζητήματα «απαντιούνται» από τη σκοπιά της «αυτοδιάθεσης» του σώματος και του ατομικού δικαιωματισμού. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της νεαρής Ολλανδής, που ετοιμάζεται να κάνει χρήση του νόμου για την «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» λόγω ψυχικών νοσημάτων, επειδή δεν μπορεί να τα διαχειριστεί και ενώ δεν πάσχει από καμιά οργανική ασθένεια. Η καθιέρωση της «υποβοηθούμενης αυτοκτονίας» κερδίζει έδαφος σε ολοένα και περισσότερα κράτη. Κι αν κάτι επιβεβαιώνεται, είναι ότι παρουσιάζουν σαν πρόοδο τη μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση, σ' αυτό το σάπιο σύστημα του κέρδους, όπου η υγεία, ακόμα και η ζωή αποτιμώνται πολύ φτηνά στο χρηματιστήριο του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο και το κράτος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου