Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την αποκρουστική κλωτσοπατινάδα στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα δεν προσφέρεται πια ούτε για σαββατοκυριακάτικη ψυχαγωγία, αναφέρονται όλο και συχνότερα λέξεις όπως «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός», «σταλινισμός», «κομμουνιστές», «κομμουνιστικό κόμμα» κλπ.
Οι συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί εξακοντίζονται ως βρισιές από την πλευρά του πρώην CEO του κόμματος, Κασσελάκη, προς τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, ενώ φυσικά δεν έχασε ευκαιρία να πεταχτεί και να πει ακριβώς τα ίδια ο γνωστός εμμονικός ρήτορας της κυβέρνησης, που στις Ερωτήσεις των βουλευτών του ΚΚΕ για τα προβλήματα του ΕΣΥ απαντάει πάντα για τη... Σοβιετική Ένωση (αλλά ποτέ για την υγεία στη Σοβιετική Ένωση, γιατί δεν τον παίρνει). Αυτός, λοιπόν, καταγγέλλοντας «αντιδημοκρατικές διαδικασίες» στον ΣΥΡΙΖΑ, είπε ότι όσοι αποτελούν τη νέα πλειοψηφία στο κόμμα (δηλαδή ο Φάμελλος, η Γεροβασίλη, ο Παππάς, ο Ζαχαριάδης, ο Σπίρτζης, ο Θεοχαρόπουλος, η Ξενογιαννακοπούλου, ο Ραγκούσης κλπ) «έχουν μεγαλώσει κομμουνιστές και εκεί υπάρχει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός». Τι να πει κανείς… Μόνο ότι ο αντικομμουνισμός τυφλώνει.
Δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι, πάνω στα νεύρα τους, οι Κασσελίστας γίνονται εξίσου αντικομμουνιστές με τον Άδωνι. Καμία αμφιβολία δεν είχαμε ότι είναι. Μάλλον, όμως, δεν ξέρουν σε ποιους απευθύνονται. Γιατί οι σημερινοί εσωκομματικοί τους αντίπαλοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ουδεμία σχέση είχαν ποτέ τους με το ΚΚΕ ή με την ΚΝΕ και συνεπώς με τον “δημοκρατικό συγκεντρωτισμό”. Αντίθετα, είτε ως στελέχη του Συνασπισμού, είτε ως καθαρόαιμοι ΠΑΣΟΚοι, σήκωναν τη σημαία του αντικομμουνισμού και έβγαζαν σπυριά στο άκουσμα του ονόματος Στάλιν, πολύ πριν έρθει ο Κασσελάκης στην Ελλάδα και πολύ πριν γίνουν “αριστεροί” η Τζάκρη, ο Αντώναρος, ο Σπηλιωτόπουλος και ο Κύρτσος. Οπότε, λίγος σεβασμός στους παλαιότερους, δεν βλάπτει...
Επί της ουσίας τώρα: Τα όσα βλέπουμε στον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και πάνω από έναν χρόνο δεν είναι παρά η κατάληξη του πολιτικού εκφυλισμού του, που μεταφράζεται και σε οργανωτικό εκφυλισμό. Η πολιτική ταύτιση του συγκεκριμένου κόμματος - είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση - με όλες τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης της χώρας και με τις προτεραιότητες του ευρωατλαντικού παράγοντα, συνοδεύτηκε πολύ λογικά από την πλήρη υιοθέτηση του σύγχρονου συστημικού μοντέλου εσωκομματικής λειτουργίας, που περιλαμβάνει και την περιβόητη «εκλογή από τη βάση», δηλαδή από τα γνωστά «μέλη του δίευρου».
Θυμίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου ήταν το πρώτο που εισήγαγε αυτές τις διαδικασίες τύπου star system από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα και ακολούθησε η ΝΔ (θυμόμαστε και τον Άδωνι το 2015 να τρέχει για να προλάβει να καταθέσει τελευταίος και καταϊδρωμένος τις υπογραφές ώστε να είναι υποψήφιος πρόεδρος της ΝΔ και μετά να έρχεται τελευταίος και σε ψήφους). Από τέτοιες διαδικασίες προέκυψε και ο Κασσελάκης και η σημερινή Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά αυτές τις διαδικασίες τις έχουν στηρίξει φανατικά όλοι όσοι σήμερα τον αντιπολιτεύονται και πρώτος από όλους ο ίδιος ο Τσίπρας. Πού τον είδαν, λοιπόν, τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό σε όσα συμβαίνουν;
Ή αντίστροφα: στο ΚΚΕ που όντως λειτουργεί με βάση τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, πότε είδαν να περνάνε 4 ώρες μέχρι να βρεθεί απαρτία για να συνεδριάσει η ΚΕ, να παίρνει μέρος στη συνεδρίαση μέλος της που έχει περάσει σε άλλο κόμμα (!), άλλα μέλη να ψηφίζουν από το τηλέφωνο, να μην βρίσκονται υποψήφιοι για το συνέδριο και όλα τα υπόλοιπα τραγελαφικά που έχουμε δει στον ΣΥΡΙΖΑ αυτόν τον καιρό; Πότε είδαν να διαγράφεται μέλος, στέλεχος ή βουλευτής του «με εντολή του αρχηγού από τις ΗΠΑ», όπως έγινε πρόσφατα στη ΝΔ; Μόνο γέλιο προκαλούν ακόμα και οι σκέψεις αυτές σε όποιον γνωρίζει πραγματικά τι είναι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός...
Ας αφήσουν, λοιπόν, τις πονηριές και να έχουν το θάρρος να αναλαμβάνουν την ευθύνη για αυτά που υποστηρίζουν, όχι μόνο όταν φαντάζουν όμορφα και «γυαλιστερά», αλλά και όταν χρεοκοπούν πανηγυρικά.
Δυσοσμία ρεφορμιστών...
ΑπάντησηΔιαγραφή