Για να αρχίσει αντίστροφη πορεία για το λαό, χρειάζεται ο λαός να το πάρει αλλιώς.

 

Χρυσώνουν ένα χάπι... 

 

Για «κλείσιμο ενός δύσκολου κύκλου», για «μία νέα δημιουργική εποχή που θα έχει προοπτική» μίλησε ο πρωθυπουργός απ' το βήμα της Βουλής. Συνέδεσε αυτή του την υπόσχεση με την επιδιωκόμενη «ρεαλιστική λύση για το χρέος», ώστε, όπως υποστήριξε, «να αφαιρέσουμε τα βάρη από τους πολίτες που θα πάρουν στις πλάτες τους το έργο της ανασυγκρότησης του τόπου τα επόμενα χρόνια».
Απ' αυτό όλο ας κρατήσει ο λαός «το βάρος της ανασυγκρότησης» που ο πρωθυπουργός βιάζεται να φορτώσει στην πλάτη του. Γιατί τα υπόλοιπα είναι έπεα πτερόεντα... Το αποδεικνύει η εμπειρία του πρώτου «κουρέματος». Τα αντιλαϊκά μέτρα που είναι προαπαιτούμενα (και) για τη διευθέτηση του χρέους δεν πρόκειται να αναιρεθούν όταν αυτή επιτευχθεί, κάθε άλλο...

Εξάλλου, ούτε ο πρωθυπουργός τόλμησε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Κάτι για «δότη» ψέλλισε, σε αντιπαραβολή με τον «κόφτη». Μόνο που ο «κόφτης» θα είναι μόνιμος και για όλους. Ενώ ο «δότης» προσωρινός και για όσους βρίσκονται στην ακραία φτώχεια.

Προσθήκη λεζάντας

... που δεν καταπίνεται

 

Μάλιστα, για να μην παρεξηγηθούν τα λεγόμενά του και καταλάβει κανείς ότι αναφέρεται σε ανάκτηση απωλειών, έστω περιορισμένη, εξήγησε ότι αναφέρεται σε ένα Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όπου θα κατατίθεται ό,τι περισσεύει, αν περισσεύει, για να χρηματοδοτεί δράσεις φιλόπτωχου ταμείου, π.χ. κατώτατο εγγυημένο εισόδημα, πρόγραμμα για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης, προγράμματα κοινωνικής εργασίας... Δηλαδή, θα τα παίρνουν απ' τους φτωχούς για να χρηματοδοτούν το κεφάλαιο κι αν κάτι περισσεύει, θα δίνουν κανένα ψίχουλο στους ακόμα φτωχότερους...

Το συμπέρασμα; Βάρη παλιά και νέα έχει να προσμένει ο λαός στο εξής, ελάφρυνση καμία. Το είπε και ο Τσακαλώτος: «Εχω πλήρη κατανόηση γι' αυτούς που λένε ότι και να πάρουμε κάτι για το χρέος, αυτό δεν βοηθάει ένα φτωχό άνθρωπο αυτή τη στιγμή, που του βάζουμε και περισσότερους φόρους και είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Κατανοώ, πλήρως, αυτήν τη θέση και τη θεωρώ και σωστή. Αλλά, από την άλλη μεριά, νομίζω ότι αν πάρουμε κάτι για το χρέος, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, η αντίστροφη πορεία της ελληνικής οικονομίας».

Για να αρχίσει αντίστροφη πορεία για το λαό, χρειάζεται ο λαός να το πάρει αλλιώς.

Λεβεντιά για το κεφάλαιο

 

«Γιατί πιστεύετε ότι τη θέλω την οικουμενική (κυβέρνηση); Για να υπάρχει μια κυβέρνηση με 250 βουλευτές, να έρθουν επιτέλους οι επενδύσεις... Να πειστούν και "οι έξω" ότι γίνεται μια ύστατη προσπάθεια...».

Τα παραπάνω επανέλαβε προχτές από το βήμα της Βουλής ο ηγέτης της Ενωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης. Ενώ, δηλαδή, εμφανιζόταν να διαφωνεί και να καταψηφίζει το νέο αντιλαϊκό νομοσχέδιο, διακήρυττε την προθυμία του κόμματός του να συνεργαστεί με όσους - κατά τ' άλλα - κατακεραύνωνε.

Αυτή κι αν είναι προθυμία για δράση παντός καιρού, ώστε να διασφαλίζεται η σταθερότητα και η ασφάλεια που χρειάζεται το κεφάλαιο. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους, άλλωστε, ο Λεβέντης φρόντισε να επισημάνει ξανά ότι τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στη ΝΔ υπάρχουν και κάποιοι που κάνουν λανθασμένες επιλογές. 

Κάποιοι. Το πρόβλημα, δηλαδή, δεν είναι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις συνολικά, αλλά κάποια από τα στελέχη τους που δεν εκτελούν σωστά τη συνταγή. Και είναι τότε που πολλοί ...λεβέντες βγαίνουν στη γύρα, εκφράζοντας αγωνία αλλά και ετοιμότητα για κάθε δράση, για κάθε είδους απαραίτητη συμμαχία και πρωτοβουλία που θα διασφαλίσει τους δυνάστες του λαού.

Γρηγορείτε

 

Το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής συγκαλεί σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών, παρουσία του Κυπρίου ομολόγου του, ενώ αναμένεται στην Αθήνα και ο Κύπριος Πρόεδρος για συνεννοήσεις με την ελληνική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, στο φόντο πληροφοριών για πιέσεις από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, ώστε να κλείσει ακόμα και εντός του 2016 το Κυπριακό, στη βάση ενός νέου διχοτομικού σχεδίου τύπου «Ανάν». Πληροφορίες, συνδυαζόμενες με άλλες όπως ότι υφίστανται κίνδυνοι, η δράση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και τα «προβλήματα» με την Τουρκία να οδηγήσουν σε «διεθνοποίηση» ενός τμήματος του Αιγαίου, με αλλαγή του νομικού του καθεστώτος και προφανείς συνέπειες για την ελληνική κυριαρχία. Κι αυτό, ώστε με κλεισμένα όλα τα μέτωπα μεταξύ «συμμάχων», να μην εμφανίζονται ρήγματα στην κρίσιμη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, στην αντιπαράθεσή του με τη Μόσχα και άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων. Αντιπαράθεση όπου επιδιώκει ενεργό ρόλο η ελληνική κυβέρνηση, ποντάροντας στη γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, εμπλέκοντας το λαό σε μεγάλους κινδύνους. 

Γρηγορείτε...