Κυβέρνηση, ΕΕ και Προσφυγικό

Στην επιφάνεια έρχεται εκ νέου και μάλιστα ιδιαίτερα οξυμένο το Προσφυγικό. Αφορμή είναι η συζήτηση για την αποκατάσταση της αντιδραστικής Συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» για την Ελλάδα, που στην ουσία εγκλωβίζει στη χώρα πρώτης υποδοχής τους ξεριζωμένους των πολέμων, κάτι το οποίο ζητούν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η κυβέρνηση της Γερμανίας. Η ίδια η ΕΕ, λοιπόν, ζητά να μετατραπεί η χώρα σε σημείο υποδοχής και εγκλωβισμού δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι ζουν σε πολλές περιπτώσεις κάτω από άθλιες συνθήκες. 

 

Πολλά μπορεί να σχολιάσει κάποιος σχετικά με αυτό το ζήτημα, όμως έχει μια σημασία να θυμηθούμε τις κορόνες και τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης τον περασμένο Μάρτη, με αφορμή τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας. 

 

 Τότε που ο ίδιος ο πρωθυπουργός διατυμπάνιζε ότι τα προβλήματα θα λυθούν μέσω της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σκορπώντας αυταπάτες στο λαό για το ρόλο αυτού του ιμπεριαλιστικού μηχανισμού...

Τα ... άπλυτα

 

Εδώ και αρκετό καιρό παρακολουθούμε στην Επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ την παρέλαση διαφόρων επιχειρηματιών που εξετάζονται στο πλαίσιο αυτής της Επιτροπής. Και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός πως ο ένας βγάζει τα άπλυτα του άλλου στη φόρα. Ο ένας λέει τον άλλο λαθρέμπορο και φοροφυγά, ο άλλος καταγγέλλει τον δείνα για «σκοτεινές» δραστηριότητες. Και καλά θα κάνει ο λαός να ακούει αυτά τα ...άπλυτα, για να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Ομως, επιπλέον, ο λαός έχει σημασία να μην ξεχνά πως μπορεί ο ένας να θέλει να βγάλει του άλλου τα μάτια, για να εξυπηρετήσει τα δικά του επιχειρηματικά συμφέροντα, ωστόσο αυτοί που τώρα ξεκατινιάζονται, πάντα είναι ενωμένοι όταν πρόκειται να χτυπήσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, γιατί παρά τις αντιθέσεις τους, από κοινού ξεζουμίζουν το λαό για να αυξάνουν τα κέρδη τους.

Κομμένες οι δαπάνες... 

 

Πρόσφατα οι «New York Times» έγραψαν και αναδημοσίευσε η «Καθημερινή» ότι σε αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ τα σχολεία υποχρηματοδοτούνται. «Η μη αποκατάσταση των κονδυλίων στα προ κρίσης επίπεδα αντανακλά, παράλληλα, τις πολιτικές προτεραιότητες των περιφερειακών κυβερνήσεων. 

Πρόσφατα στοιχεία του Κέντρου Πολιτικής και Πολιτικών Προτεραιοτήτων καταλήγουν στο πόρισμα ότι 25 πολιτείες των ΗΠΑ εξακολουθούν να αφιερώνουν λιγότερα κονδύλια ανά μαθητή σε σχέση με τα έτη που προηγήθηκαν της Μεγάλης Υφεσης. Οι περικοπές σε επτά πολιτείες υπερβαίνουν το 10%. Σε 31 πολιτείες, οι δαπάνες των περιφερειακών κυβερνήσεων έχουν συρρικνωθεί την περίοδο 2008 - 14.

 Οπως τονίζουν οι New York Times, ωστόσο, ορισμένες πολιτείες δεν φαίνεται να επικεντρώνονται στην αναπλήρωση των κονδυλίων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (...) Αντανακλούν τη στασιμότητα στην παροχή στήριξης από το ομοσπονδιακό κράτος, το οποίο καλύπτει σχεδόν το 10% των προϋπολογισμών στα σχολεία». Τι δείχνει το παράδειγμα; Οτι οι περικοπές σε δαπάνες του προϋπολογισμού για κάλυψη τομέων όπως η Εκπαίδευση, παρά την καπιταλιστική ανάπτυξη, δεν αποκαθίστανται. 

Το κρατικό χρήμα χρειάζεται για τις πολεμικές δαπάνες και τη στήριξη των μονοπωλίων. Αλλο ένα παράδειγμα που δείχνει πως οι απώλειες των εργαζομένων στην κρίση, ελέω πολιτικής για την καπιταλιστική ανάκαμψη, δεν πρόκειται να καλυφθούν, όσες υποσχέσεις και αν δίνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Δείγματα γραφής... 

 

 

«Οι λευκές σελίδες του Εμφυλίου» είναι ο τίτλος άρθρου της χτεσινής «Αυγής», με αφορμή τη δήλωση του υπουργού Παιδείας για τη διδασκαλία του στο μάθημα της Ιστορίας, επομένως και την ανάλογη γραφή στα σχολικά βιβλία Ιστορίας. Το συγκεκριμένο άρθρο, στηρίζοντας την άποψη του υπουργού, της κυβέρνησης, αποφεύγει συνειδητά να τοποθετηθεί για το χαρακτήρα και το περιεχόμενο του τρίχρονου ένοπλου αγώνα του λαού μας, παίρνοντας «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στις δύο πλευρές. 

Απορρίπτοντας, όπως αναφέρει, την «επιλεκτική και κατασκευασμένη μνήμη που χαρίζει σε "Εμάς" τον τίτλο του δικαίου, του γενναίου και του ήρωα, ενώ στην άλλη πλευρά αυτόν του άδικου, του δειλού και του ρίψασπη». Δηλαδή, «ίσες αποστάσεις» ανάμεσα στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που τα συμφέροντά τους εκφράζονταν μέσα από τον ΔΣΕ, και την αστική τάξη, το κεφάλαιο, τους Αγγλοαμερικάνους συμμάχους τους, που πολέμησαν για να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα. 

Ταυτόχρονα, καταφεύγει στην ψευδολογία, όταν αναφέρεται στο ΚΚΕ, ότι «για πολλά χρόνια τα βιώματα των μαχητών του ΔΣΕ ήταν λιγότερο άξια προσοχής από τις εκτελέσεις ή το κολαστήριο της Μακρονήσου», τη στιγμή μάλιστα που βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη πολιτική δραστηριότητα με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, όταν εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια το Κόμμα μας έχει αναδείξει με σαφήνεια τον αγώνα του ΔΣΕ, ως μια από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας. 

Δείγματα γραφής, προφανώς, για το τι είδους «ιστορική αλήθεια για τον Εμφύλιο» σκέφτεται η κυβέρνηση να αποκαταστήσει στα σχολικά βιβλία...

 Ριζοσπάστης