Ξαναζεσταμένα «οράματα»

Για ένα «νέο όραμα για την Ευρώπη» μίλησε την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια της συνόδου μεσογειακών κρατών της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, ενώ και τα διάφορα κυβερνητικά στελέχη και πηγές έσπευσαν να ντύσουν με διάφορα παχιά λόγια και φανφάρες τα όσα ακούστηκαν στη σύνοδο, αλλά και την ίδια την πρωτοβουλία. Βέβαια, αν κανείς δει το κοινό κείμενο που υπέγραψαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, πέρα απ' το σκυλοκαβγά με άλλα καπιταλιστικά κράτη και τμήματα του κεφαλαίου για το ποιο είναι το καταλληλότερο μείγμα για την ανάκαμψή του, τίποτα το «νέο» δε θα βρει. Ισα - ίσα, θα δει το παμπάλαιο και ξαναζεσταμένο «όραμα» του μπουκώματος των επιχειρηματικών ομίλων με ζεστό χρήμα, νέα μέτρα «για την ενθάρρυνση των επενδύσεων», συνέχιση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» που σαρώνουν εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και «μαχαίρια έξω» για τη μοιρασιά της λείας των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην περιοχή. «Οραμα» - πραγματικός εφιάλτης για τους λαούς, δηλαδή. Γι' αυτούς το όραμα της ζωής απαλλαγμένης από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να γίνει πραγματικότητα, περνάει μέσα από τη σύγκρουση με το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις τους.

Αυτοί πανηγυρίζουν, ο λαός πληρώνει

 

Μεγάλη χαρά και ικανοποίηση νιώθουν οι κυβερνώντες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ και βεβαίως οι εταίροι τους στην ΕΕ και την άλλη μεριά του Ατλαντικού, διότι οι εισπράξεις στα δημόσια ταμεία δείχνουν να αυξάνονται. Το ίδιο ισχύει και για τα τέλη Σεπτέμβρη, όταν η κυβέρνηση προσδοκά να εισπράξει πάνω από 1,7 δισ. ευρώ. Στη μεγάλη του πλειοψηφία, αυτό το ποσό θα προέλθει από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, αφού θα κληθούν να πληρώσουν δόση ΕΝΦΙΑ, αλλά και τη δεύτερη δόση του φόρου εισοδήματος. Οι κυβερνώντες, όπως λένε, θεωρούν ότι «αυτό θα είναι κρίσιμο και θα καθορίσει το εάν θα επιτευχθούν οι εισπρακτικοί στόχοι που τέθηκαν στο φετινό προϋπολογισμό». Ετσι απλά. Πίνουν το αίμα του λαού και πανηγυρίζουν κιόλας... Οπως και οι προηγούμενοι.

Να μη χαλαρώνουμε

 

Την επιτάχυνση της ολοκλήρωσης των προαπαιτούμενων ζήτησε από τις ελληνικές αρχές ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Γερούν Ντάισελμπλουμ, αποδίδοντας τις καθυστερήσεις στη γενική χαλαρότητα του καλοκαιριού. Ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, κατά την άφιξή του στην Μπρατισλάβα στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, την περασμένη Παρασκευή, δήλωσε ότι «η Ελλάδα πρέπει να ανεβάσει ρυθμούς και να εφαρμόσει με μεγαλύτερη ταχύτητα τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις». Και βέβαια, η ελληνική συγκυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να μην «τρέξει» όλες τις αντιδραστικές προβλέψεις στα Εργασιακά και τα υπόλοιπα «ανοιχτά» μέτωπα. Αλλωστε, ποτέ δεν έχει απογοητεύσει τους «εταίρους» της. Δεν θα το κάνει ούτε τώρα, γιατί ο δρόμος της είναι δεδομένος. Χτύπημα του λαού, για να τη βγάλουν καθαρή μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι...

Εχουν κι ανησυχίες για τα συνδικάτα

 

Την ανησυχία του «για την πολύ αδύναμη εκπροσώπηση εργαζομένων που εξασφαλίζουν τα σημερινά συνδικάτα» εξέφρασε την Παρασκευή ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, σε μια νέα επίδειξη θράσους της κυβέρνησης. «Θέλουμε τα συνδικάτα να είναι δυνατά και να διαμαρτύρονται όπου νομίζουν ότι η εξουσία τα αδικεί» πρόσθεσε.

Δηλαδή, γι' αυτό η κυβέρνηση πρωτοστατεί στη δημιουργία νέων εμποδίων για την οργάνωση απεργιών, επειδή θέλουν αγώνες και συνδικάτα με μαζική συμμετοχή; Γι' αυτό διατηρούν στο ακέραιο νόμους όπως αυτόν που αναβαθμίζει τις «ενώσεις προσώπων»; Γι' αυτό σιγοντάρουν την πολύπλευρη επίθεση στην κλαδική οργάνωση των εργατών;

Ανησυχία της κυβέρνησης είναι μην τύχει κι αποτύχουν οι εργατοπατέρες να μαντρώσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργατών. Μην τύχει κι αποτύχουν όσοι δουλεύουν για να γίνουν οι εργάτες κλακαδόροι της εργοδοσίας. Μην τύχει και δεν έχει την πολυπόθητη «συναίνεση» που χρειάζεται για να στηρίξει τις νέες αντιλαϊκές της «κολεγιές». Και θέλει πολύ θράσος να μοιράζουν αγωνίες για τα συνδικάτα, όταν εξελίσσονται σε πρωτομάστορες της επιχείρησης χειραγώγησης, ενσωμάτωσης και υποταγής της εργατικής τάξης.

Θάψιμο... 

 

Σε ομιλία του σε εκδήλωση στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ο Γιάννης Κουκιάδης, πρώην επικεφαλής της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ), ομότιμος καθηγητής Εργατικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μέλος της Διεθνούς Επιτροπής εμπειρογνωμόνων για τις εργασιακές σχέσεις, τόνισε την ανάγκη τα συνδικάτα να αλλάξουν στρατηγική και ρόλο, προσδιορίζοντας τέσσερις βασικούς άξονες λειτουργίας τους, που είναι: Νέου τύπου εκπροσώπηση, νέου τύπου διεκδίκηση, αλλαγή του περιεχομένου των διεκδικήσεων και νέου τύπου διαπραγμάτευση. Και για να το κάνει πιο καθαρό, είπε: «Οι απεργίες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων σε εθνικό επίπεδο έχουν έως μηδαμινό αποτέλεσμα. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται διεθνοποίηση των αγώνων αλλά και των διαπραγματεύσεων. Αυτά τα δύο στοιχεία πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα των συνδικάτων». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Οτι δεν έχει νόημα η εργατική τάξη στην Ελλάδα να οργανώνει διεκδικητικούς αγώνες για την ικανοποίηση των αναγκών της, να αναπτύσσει την ταξική πάλη κόντρα στο κεφάλαιο, την εξουσία του, γιατί είναι αναποτελεσματική, εφόσον δεν αναπτύσσεται ταυτόχρονα σε επίπεδο ΕΕ και διεθνώς. Παλιά η θεωρία, που στόχο έχει την υπονόμευση του εργατικού κινήματος. Ετσι, ο τέως επικεφαλής της ΟΚΕ, του κατεξοχήν οργάνου της ταξικής συνεργασίας και του κοινωνικοεταιρισμού, ξαναπροσφέρει υπηρεσίες στο κεφάλαιο, την εξουσία του, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παραδίδοντας μαθήματα οργάνωσης τάχα αποτελεσματικών αγώνων, που δεν πρόκειται να αναπτυχθούν στον αιώνα τον άπαντα. Είναι ολοφάνερο τι συζητιέται στην περίφημη Επιτροπή εμπειρογνωμόνων για τα Εργασιακά...

Ριζοσπάστης