Μετά από τόση προσπάθεια, όμως, χωρίς να λυπούνται τον κόπο τους, έρχονται οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου με νέες δηλώσεις συγχαρητηρίων και στήριξης προς την κυβέρνηση... για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.
Κάπως έτσι, μετά τα πρόσφατα συγχαρητήρια του ΣΕΒ προς την κυβέρνηση για τις μειώσεις του «ενεργειακού κόστους» των βιομηχάνων, ο Ευ. Μυτιληναίος, πρόεδρος του ομώνυμου επιχειρηματικού ομίλου, σχολίασε χτες περιχαρής την πρόσφατη συμφωνία με την οποία η κυβέρνηση (μέσω του πλειοψηφικού κρατικού μετοχικού πακέτου στη ΔΕΗ) παραχώρησε προκλητικές εκπτώσεις, ύψους ακόμα και 48%, στην τιμή του ρεύματος που παίρνει η θυγατρική του ομίλου «Αλουμίνιον της Ελλάδος».
Οπως δήλωσε χαρακτηριστικά, μετά τη συμφωνία αυτή η επιχείρησή του είναι «πλήρως ανταγωνιστική», καθώς κατατάσσεται στις τρεις αντίστοιχες βιομηχανίες παγκοσμίως με το χαμηλότερο κόστος παραγωγής!
«Ολα τα λεφτά... »
Ο ίδιος, σχολιάζοντας και τα αντιλαϊκά παζάρια με τους «εταίρους», τόνισε: «Συμφωνώ
απόλυτα με τον πρωθυπουργό, Αλ. Τσίπρα, ότι η κατάσταση η οποία
βιώνουμε ως οικονομία και ως κοινωνία δεν είναι βιώσιμη. "Ολα τα λεφτά"
είναι στο να αγοράζει η ΕΚΤ τα ελληνικά ομόλογα», προκειμένου, όπως είπε, να δανείζονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι με μικρότερο επιτόκιο.
Από κοντά ο κατά τ' άλλα Νεοδημοκράτης πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας - και μέλος της Επιτροπής Διαλόγου για τη Συνταγματική Αναθεώρηση - που εκπροσωπεί μια σημαντική μερίδα εργοδοτών, σε συνέντευξή του υπεραμύνθηκε της κυβερνητικής σταθερότητας σημειώνοντας: «Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται σήμερα η αγορά είναι άλλη μια εκλογική διαδικασία, η οποία κατά πάσα πιθανότητα δεν θα φέρει μια ισχυρή κυβέρνηση και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να ακολουθηθεί από άλλες εκλογές στις οποίες θα εφαρμοστεί πλήρως το αναλογικό εκλογικό σύστημα. Κατά την άποψή μου, αυτό θα προκαλέσει ολοκληρωτικό χάος στη χώρα». Επίσης, στην ίδια συνέντευξη δήλωσε τη στήριξή του στην προσπάθεια της κυβέρνησης για ρύθμιση του χρέους και κάλεσε όλα τα κόμματα σε εθνική συναίνεση και συνεννόηση!
«Ολα τα λεφτά», πράγματι... Η κυβερνητική πολιτική που τσακίζει το λαό είναι «όλα τα λεφτά» για το κεφάλαιο. Ο πόλεμος που πράγματι διεξάγει είναι απέναντι στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, γιατί αυτό είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχίσει να προσφέρει νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, για να τους εξασφαλίσει ευνοϊκότερους όρους για την κερδοφορία τους!
Από κοντά ο κατά τ' άλλα Νεοδημοκράτης πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας - και μέλος της Επιτροπής Διαλόγου για τη Συνταγματική Αναθεώρηση - που εκπροσωπεί μια σημαντική μερίδα εργοδοτών, σε συνέντευξή του υπεραμύνθηκε της κυβερνητικής σταθερότητας σημειώνοντας: «Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται σήμερα η αγορά είναι άλλη μια εκλογική διαδικασία, η οποία κατά πάσα πιθανότητα δεν θα φέρει μια ισχυρή κυβέρνηση και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να ακολουθηθεί από άλλες εκλογές στις οποίες θα εφαρμοστεί πλήρως το αναλογικό εκλογικό σύστημα. Κατά την άποψή μου, αυτό θα προκαλέσει ολοκληρωτικό χάος στη χώρα». Επίσης, στην ίδια συνέντευξη δήλωσε τη στήριξή του στην προσπάθεια της κυβέρνησης για ρύθμιση του χρέους και κάλεσε όλα τα κόμματα σε εθνική συναίνεση και συνεννόηση!
«Ολα τα λεφτά», πράγματι... Η κυβερνητική πολιτική που τσακίζει το λαό είναι «όλα τα λεφτά» για το κεφάλαιο. Ο πόλεμος που πράγματι διεξάγει είναι απέναντι στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, γιατί αυτό είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχίσει να προσφέρει νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, για να τους εξασφαλίσει ευνοϊκότερους όρους για την κερδοφορία τους!
Χαρτοπόλεμος με προσφυγές
Σε
...«μητέρα των μαχών» αναγορεύει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την εξέταση της
«συλλογικής προσφυγής» που έχει καταθέσει στο Συμβούλιο της Ευρώπης,
ζητώντας «να κριθεί ότι τα αλλεπάλληλα αντεργατικά μνημονιακά μέτρα, που
επιβλήθηκαν με σειρά νόμων από το 2010 και συνεχίζουν να ισχύουν έως
σήμερα, παραβιάζουν τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη και άρα είναι
παράνομα».
Η εξέταση της συγκεκριμένης προσφυγής θα γίνει αύριο στο Στρασβούργο, με δημόσια ακρόαση ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων. «Συνήγορος» της ΓΣΕΕ είναι η Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ - ETUC), το μακρύ χέρι της ευρωπαϊκής μεγαλοεργοδοσίας στα συνδικάτα, ενώ, από την άλλη μεριά, θα εκπροσωπηθούν η κυβέρνηση, διά του υπουργείου Εργασίας, η Διεθνής Οργάνωση των Εργοδοτών και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, «η στιγμή αυτή είναι κορυφαία στην πορεία διεθνούς ελέγχου της χώρας, όχι με όρους αγορών αλλά με όρους ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Η συνδικαλιστική πλειοψηφία εξαντλεί την αντιπαράθεσή της με τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα στις αίθουσες των δικαστηρίων και στα «φόρα» των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, αλείφοντας μέλι στην προπαγάνδα της κυβέρνησης περί «ευρωπαϊκού κεκτημένου» που χρειάζεται να διαφυλαχθεί. Εκεί που βγάζει σπυράκια η ΓΣΕΕ είναι όταν ακούει για την αναγκαιότητα να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, όχι μόνο για την απόκρουση όσων έρχονται, αλλά και για την ανάκτηση των απωλειών από προηγούμενους νόμους. Ετσι, στα ευρωπαϊκά «σαλόνια» διαφημίζει τις (ανώδυνες) προσφυγές της, ενώ στην Ελλάδα, απέρριψε μόλις την περασμένη βδομάδα την πρόταση της ΔΑΣ για απεργία στις 10 Νοέμβρη, δίνοντας χρόνο στην κυβέρνηση να οργανώσει καλύτερα την επίθεση στα Εργασιακά.
Η εξέταση της συγκεκριμένης προσφυγής θα γίνει αύριο στο Στρασβούργο, με δημόσια ακρόαση ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων. «Συνήγορος» της ΓΣΕΕ είναι η Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ - ETUC), το μακρύ χέρι της ευρωπαϊκής μεγαλοεργοδοσίας στα συνδικάτα, ενώ, από την άλλη μεριά, θα εκπροσωπηθούν η κυβέρνηση, διά του υπουργείου Εργασίας, η Διεθνής Οργάνωση των Εργοδοτών και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ, «η στιγμή αυτή είναι κορυφαία στην πορεία διεθνούς ελέγχου της χώρας, όχι με όρους αγορών αλλά με όρους ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Η συνδικαλιστική πλειοψηφία εξαντλεί την αντιπαράθεσή της με τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα στις αίθουσες των δικαστηρίων και στα «φόρα» των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, αλείφοντας μέλι στην προπαγάνδα της κυβέρνησης περί «ευρωπαϊκού κεκτημένου» που χρειάζεται να διαφυλαχθεί. Εκεί που βγάζει σπυράκια η ΓΣΕΕ είναι όταν ακούει για την αναγκαιότητα να οργανωθεί η πάλη των εργαζομένων ενάντια σε παλιά και νέα μέτρα, όχι μόνο για την απόκρουση όσων έρχονται, αλλά και για την ανάκτηση των απωλειών από προηγούμενους νόμους. Ετσι, στα ευρωπαϊκά «σαλόνια» διαφημίζει τις (ανώδυνες) προσφυγές της, ενώ στην Ελλάδα, απέρριψε μόλις την περασμένη βδομάδα την πρόταση της ΔΑΣ για απεργία στις 10 Νοέμβρη, δίνοντας χρόνο στην κυβέρνηση να οργανώσει καλύτερα την επίθεση στα Εργασιακά.
Το (διδακτικό) παράδειγμα της «Lafarge»
Πριν
από λίγες μέρες, δημοσιεύτηκε στον Τύπο η αλληλογραφία που διατηρούσε
από το 2011 η πολυεθνική τσιμεντοβιομηχανία «Lafarge - ΑΓΕΤ Ηρακλής» με
στελέχη της τότε τρόικας, και ιδιαίτερα με το ΔΝΤ, σε μια προσπάθεια να
επιβάλει αλλαγές στη νομοθεσία για τις ομαδικές απολύσεις, ώστε να
προχωρήσει ευκολότερα στα σχέδιά της για κλείσιμο της μονάδας των
τσιμέντων στη Χαλκίδα.
Θυμίζουμε ότι, τυπικά, οι απολύσεις στο συγκεκριμένο εργοστάσιο δρομολογήθηκαν δύο χρόνια μετά, το Μάρτη του 2013, όταν η πολυεθνική ανακοίνωσε την πρόθεσή της να κλείσει τα «Τσιμέντα Χαλκίδας», στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης του ομίλου. Ενα πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι πολύ πριν από τις επίσημες ανακοινώσεις, ο όμιλος εργαζόταν πάνω στο σχέδιο της αναδιάρθρωσης, το οποίο θα προχωρούσε ανεξάρτητα από την αντίδραση των εργαζομένων.
Γι' αυτό, άλλωστε, η πολυεθνική αναζητούσε ερείσματα στην τρόικα, προκειμένου πιο γρήγορα να απαλλαγεί από τους εργατοϋπαλλήλους του εργοστασίου, όταν θα ανακοίνωνε το λουκέτο. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι αυτά που παρουσιάζει και η σημερινή κυβέρνηση ως αξιώσεις της τρόικας, και ιδιαίτερα του ΔΝΤ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από προσαρμογές στη νομοθεσία που υπηρετούν το κεφάλαιο, προκειμένου να διασφαλιστούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του.
Το ίδιο ισχύει και με τα Εργασιακά, όπου ο Γ. Κατρούγκαλος παρουσιάζει τις συζητούμενες αλλαγές ως απαίτηση του «ακραίου» ΔΝΤ, κρύβοντας ότι τα ίδια και χειρότερα περιλαμβάνονται στα υπομνήματα που καταθέτουν οι βιομήχανοι στο πλαίσιο της επικείμενης διαπραγμάτευσης.
Ριζοσπάστης
Θυμίζουμε ότι, τυπικά, οι απολύσεις στο συγκεκριμένο εργοστάσιο δρομολογήθηκαν δύο χρόνια μετά, το Μάρτη του 2013, όταν η πολυεθνική ανακοίνωσε την πρόθεσή της να κλείσει τα «Τσιμέντα Χαλκίδας», στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης του ομίλου. Ενα πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι πολύ πριν από τις επίσημες ανακοινώσεις, ο όμιλος εργαζόταν πάνω στο σχέδιο της αναδιάρθρωσης, το οποίο θα προχωρούσε ανεξάρτητα από την αντίδραση των εργαζομένων.
Γι' αυτό, άλλωστε, η πολυεθνική αναζητούσε ερείσματα στην τρόικα, προκειμένου πιο γρήγορα να απαλλαγεί από τους εργατοϋπαλλήλους του εργοστασίου, όταν θα ανακοίνωνε το λουκέτο. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι αυτά που παρουσιάζει και η σημερινή κυβέρνηση ως αξιώσεις της τρόικας, και ιδιαίτερα του ΔΝΤ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από προσαρμογές στη νομοθεσία που υπηρετούν το κεφάλαιο, προκειμένου να διασφαλιστούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του.
Το ίδιο ισχύει και με τα Εργασιακά, όπου ο Γ. Κατρούγκαλος παρουσιάζει τις συζητούμενες αλλαγές ως απαίτηση του «ακραίου» ΔΝΤ, κρύβοντας ότι τα ίδια και χειρότερα περιλαμβάνονται στα υπομνήματα που καταθέτουν οι βιομήχανοι στο πλαίσιο της επικείμενης διαπραγμάτευσης.
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου