Ο κυνισμός τους σπάει κόκαλα

Μερικές φορές, οι κυβερνώντες ξεπερνάνε τον εαυτό τους και δείχνουν το κυνικό τους πρόσωπο απέναντι στις ανάγκες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Οπως, για παράδειγμα, την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, όταν ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Τρ. Αλεξιάδης, απαντώντας σε Ερώτηση του ΚΚΕ για τους πληγέντες από τις πυρκαγιές της Λευκάδας, είπε: «Κακώς μου κάνετε την Ερώτηση και κακώς ήρθα και εγώ εδώ. Ηρθα από ευγένεια να σας απαντήσω»! Τι εννοούσε; 

 

Οτι το ΚΚΕ έβαλε θέμα στην κυβέρνησή του, επειδή την ίδια στιγμή που θεσπίζουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, αφήνουν απροστάτευτο το λαό από έργα υποδομής ζωτικής σημασίας, όπως τα αντιπλημμυρικά, τα αντισεισμικά και τα έργα πρόληψης των πυρκαγιών. 

 

Μάλιστα, ο υπουργός, σε μια αποστροφή του λόγου του, «ειρωνεύτηκε» λέγοντας: «Επρεπε να πάνε 15 δισ. οι φόροι των εφοπλιστών και να φύγουν οι ναυτιλιακές επιχειρήσεις και να πάνε στο εξωτερικό. Είναι κι αυτό μια άποψη»... 

 

Σε κάθε ευκαιρία, πάντως, φροντίζουν να υπενθυμίζουν για ποιον δουλεύουν και ποιον ...δουλεύουν.

Η «Συμφωνία Αλήθειας» της ΝΔ

 

Ανακοίνωση της ΝΔ: «Η ΝΔ εξέφρασε στη Βουλή τις έντονες επιφυλάξεις της για την ψηφισθείσα από την κυβερνητική πλειοψηφία αναδιάρθρωση της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Οι επιφυλάξεις αυτές, όμως, δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση τη συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων. Οι κινητοποιήσεις αυτές πλήττουν τον τουρισμό και κάνουν κακό στην ελληνική οικονομία. Η ΝΔ, ως η υπεύθυνη πολιτική δύναμη, που με τη Συμφωνία Αλήθειας θα οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, επιθυμεί από τους εργαζόμενους να βάλουν πάνω απ' όλα το εθνικό καλό». Το «καλό» των μεγαλοεπιχειρηματιών. Γι' αυτό το «καλό» ανταγωνίζεται σκληρά με τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι μπορεί να το κάνει καλύτερα, υπηρετώντας και οι δυο τους τις «αλήθειες» του κεφαλαίου, που θέλουν να κάνουν και έγνοια του λαού, ώστε να σκύψει κεφάλι σε οτιδήποτε του σερβίρουν σαν αναγκαίο για την καπιταλιστική ανάκαμψη, τάζοντάς του και δυο ψίχουλα απ' το τραπέζι των καρχαριών.

Επικίνδυνη απόφαση σε πονηρούς καιρούς

 

Το θέμα που ανέδειξε ο χτεσινός «Ριζοσπάστης», με την απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, δεν είναι καθόλου αθώο και θέλει μεγάλη προσοχή. Θυμίζουμε ότι το δικαστήριο έκανε δεκτά ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε ένα σωματείο από το χώρο των τραπεζών, το οποίο «κόπηκε» από το τελευταίο συνέδριο με ομόφωνη απόφαση του Σώματος, επειδή δεν τήρησε τους προβλεπόμενους από το καταστατικό του ΕΚΑ κανόνες στη διαδικασία νομιμοποίησης των αντιπροσώπων του στο συνέδριο. Στην πραγματικότητα, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι δεν είναι τα δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα και τα καταστατικά τους υπεύθυνα για τις συνεδριακές τους διαδικασίες (κατ' επέκταση και για τη λειτουργία τους) και ότι η υπογραφή του εκάστοτε δικαστικού αντιπροσώπου στις εκλογές ενός πρωτοβάθμιου σωματείου είναι το αδιάβλητο «διαβατήριο» για τη συμμετοχή του σε οποιαδήποτε διαδικασία από εκεί και πέρα, στις επόμενες βαθμίδες του κινήματος. Η ακύρωση επί της ουσίας του συνεδρίου και των αποφάσεων, που πήραν συλλογικά οι αντιπρόσωποι χιλιάδων εργαζομένων, συνιστά ωμή παρέμβαση της αστικής Δικαιοσύνης στο συνδικαλιστικό κίνημα, χωρίς βέβαια να είναι η πρώτη ούτε η μόνη. Ωστόσο, έχει ξεχωριστή σημασία και πρέπει να σημειωθεί από τους εργαζόμενους η συγκεκριμένη απόφαση, τόσο για το περιεχόμενό της, όσο και για τη συγκυρία, καθώς βρισκόμαστε σε περίοδο που φουντώνει η προσπάθεια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας να αλλάξουν προς το χειρότερο τον συνδικαλιστικό νόμο, αξιοποιώντας, όπως φαίνεται, όλα τα μέσα.

Οι πλειστηριασμοί και το σημείωμα

 

 

Το σημείωμα του Μαξίμου για τους πλειστηριασμούς, που δημοσιοποιήθηκε με αφορμή τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, είναι πραγματικά απολαυστικό. Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι κυβερνώντες ισχυρίζονται ότι τα έχουν βάλει με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τη «μεγαλοαστική τάξη» (έτσι ακριβώς γράφει) και πως όσα συμβαίνουν δεν αφορούν τα σπίτια των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Βέβαια, η πραγματικότητα είναι πως χιλιάδες εργαζόμενοι σε λαϊκές γειτονιές όλης της χώρας ζουν με την αγωνία τού εάν θα καταφέρουν να «σώσουν» το σπίτι τους, άσχετα εάν αυτό βγαίνει ή δεν βγαίνει «στο σφυρί». Και η αγωνία έχει να κάνει με την ανεργία, τη φτώχεια, την ακρίβεια και όλα τα υπόλοιπα που βιώνει, με ευθύνη και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και είναι ντροπή να μιλά η κυβέρνηση για «πλειστηριασμούς» σε όσους έχουν πολλά σπίτια, όταν ήδη για τους πλούσιους και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, Ελληνες και ξένους, έχει δώσει και δίνει τόσα προνόμια, φοροαπαλλαγές και άλλες χαρισματικές ρυθμίσεις, για να τους ενισχύσει. Και το μεγαλύτερο «δώρο» που τους κάνει είναι το χτύπημα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Γιατί αυτό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ανοίξει ο δρόμος της - όποιας - ανάκαμψης των κερδών τους.

Ριζοσπάστης