2003 ... ο Ριζοσπάστης και το ΚΚΕ μιλούσε από τότε για τον "πόλεμο του νερού" ...

 

Στα χέρια των πολυεθνικών και το ... νερό

 

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η εκτίμηση ότι «ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει για το νερό» ακούγεται όλο και πιο συχνά και κάθε φορά μοιάζει πιο ρεαλιστική. Η σημασία των υδάτινων πόρων, του ελέγχου και της διαχείρισής τους, αποδεικνύεται και από το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δείχνουν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις. Την τελευταία δεκαετία, στο πλαίσιο της «παγκοσμιοποίησης», άνοιξε στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ο φάκελος: «Ιδιωτικοποίηση του νερού».
Υπολογίζεται ότι τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των ιδιωτικοποιήσεων, πάνω από 460 εκατομμύρια άνθρωποι σ' ολόκληρο τον κόσμο εξαρτώνται από ιδιωτικές εταιρίες ύδρευσης. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του φαινομένου, σημειώνουμε ότι το 1990, στο έλεος των ιδιωτικών εταιριών ήταν 51 εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ οι διεθνείς οργανισμοί (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και «G7») υπολογίζουν ότι το 2015 οι εταιρίες αυτές θα ελέγχουν το νερό 1,16 δισεκατομμυρίου ανθρώπων!


Η «ιδιωτικοποίηση του νερού» άρχισε από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι χώρες αυτές ήταν για πολλούς λόγους (οικονομικούς και πολιτικούς) πιο ευάλωτες στις πιέσεις των πολυεθνικών. Οι εταιρίες - κολοσσοί, που δραστηριοποιούνται στην παγκόσμια αγορά του νερού, είναι δέκα. Σε μελέτη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου αναφέρεται ότι η αγορά νερού αποτιμάται σε 400 δισ. δολάρια. Επικεφαλής αυτών των εταιριών είναι οι γαλλικές Vivendi Universal (δραστηριοποιείται σε πάνω από 90 χώρες) και Suez (δραστηριοποιείται σε 130 χώρες). Οι δύο μαζί ελέγχουν το 70% της σημερινής αγοράς νερού.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις συνέπειες από την ιδιωτικοποίηση των δικτύων ύδρευσης έχουμε από τη Βολιβία. To δίκτυο της πόλης Cochabamba είχε περάσει στα χέρια της βρετανικής εταιρίας International Waters Ltd. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρία αυτή ήταν θυγατρική της τεράστιας αμερικανικής κατασκευαστικής Bechtel. Τα «αφεντικά του νερού» άρχισαν να επιβάλλουν συνεχείς αυξήσεις, προκαλώντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Τον Απρίλη του 2000 μετά από μια ακόμη αύξηση ξέσπασε στην Cochabamba μια πραγματική λαϊκή εξέγερση που αντιμετωπίστηκε με στρατιωτική επέμβαση, με έξι νεκρούς και 175 τραυματίες...

Η πολιτική ιδιωτικοποίησης του νερού απλώνεται τώρα και στις πιο αναπτυγμένες χώρες, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ιαπωνία και τις χώρες- μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στην έκθεση του «G7», του κύκλου των επτά πλουσιότερων χωρών του κόσμου, που παρουσιάστηκε στο Εβιάν της Γαλλίας, εκτιμάται ότι μέχρι το 2015 το 75% της ευρωπαϊκής και το 65% της αμερικανικής αγοράς νερού θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί.

 Στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης του νερού πρωτοστατεί τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Ενωση. Μάλιστα, στην πρόσφατη σύνοδο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στην πόλη Κανκούν του Μεξικού, οι εκπρόσωποι της ΕΕ πρωταγωνίστησαν στις πιέσεις προς τις φτωχότερες χώρες για την απελευθέρωση της «αγοράς περιβαλλοντικών υπηρεσιών», στις οποίες περιλαμβάνεται και η ιδιωτικοποίηση των δικτύων ύδρευσης και αποχέτευσης.

 Ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ...