Εθνική υπόθεση τα κέρδη

«Ο τουρισμός είναι εθνική υπόθεση, εθνική δύναμη. Εδώ δεν χωράνε αντιπαραθέσεις πολιτικές, μικροκομματικές», τόνισε η αναπληρώτρια υπουργός Τουρισμού, Ελενα Κουντουρά, μιλώντας στο ραδιοσταθμό του Αθηναϊκού - Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Μέρα Τουρισμού. «Θα φτάσουμε στα 27,5 εκατ. μαζί με την κρουαζιέρα, που έχει περίπου 25% αύξηση. Με τα δεδομένα, τα οποία έχουμε, αυτό το 6% - 7% της αύξησης των αφίξεων είναι πλέον γεγονός. 

 

Πέρυσι, το 2015 ήταν μια χρονιά - ρεκόρ, με 26 εκατ. τουρίστες και 14 δισ. έσοδα. Το 2016 το ξεπερνάει κατά πολύ». Πράγματι, ο τουρισμός είναι «εθνική υπόθεση» για τους τζίρους και τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου, δηλαδή υπέρ του κεφαλαίου. Και τα ρεκόρ κερδών βγαίνουν από τις πλάτες των εργαζομένων. Τα ξενοδοχεία δουλεύουν με μειωμένο προσωπικό. Συνολικά οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του κλάδου δουλεύουν με συνεχώς μειούμενους μισθούς, με ώρες απλήρωτης δουλειάς πέρα από το 8ωρο, με εντατικοποίηση της δουλειάς, με εργασιακές σχέσεις - λάστιχο και τους κόβουν και το εφάπαξ.

 

 Οι δε Ελληνες εργαζόμενοι στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να κάνουν διακοπές, αφού η ανεργία, η φτώχεια, η πολύμορφη εισοδηματική τους αφαίμαξη από την πολιτική των κυβερνήσεων, για να ανακάμψει από την κρίση το κεφάλαιο, τους επιβάλλει απαγόρευση διακοπών. 

Να η εθνική υπόθεση, όλα για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

 

 

Μανούλες στο δούλεμ

«"Κανένα ξεπούλημα" δεν υπάρχει, "δεν ιδιωτικοποιούνται οι ΔΕΚΟ", δήλωσε κατηγορηματικά ο υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Σταθάκης, υπογραμμίζοντας ότι η δημιουργία του υπερταμείου αποτελούσε επιδίωξη της σημερινής κυβέρνησης και αποσκοπεί στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και όχι στην εκποίησή της, όπως είχε στόχο το ΤΑΙΠΕΔ. Δεν υπάρχει "κανένα θέμα ιδιωτικοποίησης του νερού", ξεκαθάρισε ο κ. Σταθάκης αναφερόμενος ειδικότερα στην ΕΥΔΑΠ». Αυτά έγραφε χτες η ηλεκτρονική «Αυγή». Το έχουμε ξαναπεί ότι τα στελέχη αυτής της κυβέρνησης έχουν γίνει μανούλες στο να κάνουν το μαύρο άσπρο με την προπαγάνδα τους. Δεν θα γίνει, λέει, ιδιωτικοποίηση αλλά αξιοποίηση. Τι σημαίνει αξιοποίηση; Να τα πάρουν καπιταλιστικοί όμιλοι για 99 χρόνια, όχι για την ψυχή της μάνας τους βεβαίως, αλλά επενδύοντας λιμνάζοντα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια να κερδοσκοπήσουν. Αλλιώς δεν μπορεί να γίνει καπιταλιστική ανάπτυξη. Μόνο που για να γίνει αυτό οι άνθρωποι του μόχθου «θα πουν το νερό νεράκι» με τα πανάκριβα τιμολόγια των επιχειρηματικών ομίλων. Ασε που όπου χρειαστεί ανανέωση του δικτύου θα την πληρώνει «χρυσάφι» ο λαός...

Τραπεζοκόμος του κεφαλαίου

 

Τη μια επιχειρηματική αποστολή μετά την άλλη βάζει μπροστά η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΞ, στην προσπάθειά της να πείσει ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες «τρέχουν» καλύτερα και περισσότερο επί ΣΥΡΙΖΑ, απ' ό,τι επί προηγούμενων, για την «ενίσχυση της εξωστρέφειας των ελληνικών επιχειρήσεων». Με τέτοια πρεμούρα, αφού επαναλαμβάνει ότι από τις αρχές του 2016 έχουν διεξαχθεί 6 επιχειρηματικές αποστολές (σε Βοσνία - Ερζεγοβίνη, Ιορδανία, Ρουμανία, Βέλγιο, Κένυα και Ιράν), «ψήνονται» άλλες 7 έως το τέλος του 2016, που να καλύπτουν μια σειρά κλάδους όπου δραστηριοποιούνται ντόπιοι επιχειρηματικοί όμιλοι: Καζακστάν (με τομείς ενδιαφέροντος, αγροδιατροφικά προϊόντα, Ενέργεια, κατασκευές, φαρμακευτικά και παραφαρμακευτικά προϊόντα και τουρισμός). Σουηδία (τρόφιμα, λογισμικό, τουρισμός, ΑΠΕ, δομικά υλικά). Τυνησία (αγροτικός εξοπλισμός - αρδευτικά, δομικά υλικά - μάρμαρα, μονωτικά, είδη κιγκαλερίας, ιατρικά μηχανήματα, βάσεις φωτοβολταϊκών, ΑΠΕ, τουρισμός). Πολωνία (τρόφιμα και ποτά, φάρμακα, καλλυντικά, τουρισμός, τεχνολογίες περιβάλλοντος, κατασκευές, ΑΠΕ, δομικά υλικά, λογισμικό gaming). Ινδονησία (τρόφιμα και ποτά, καλλυντικά, φάρμακα, κατασκευές, δομικά, ΑΠΕ, αμυντικό υλικό, ναυτιλία, τουρισμός). Σ. Αραβία (τρόφιμα και ποτά, δομικά, κατασκευές, Ανανεώσιμες Πηγές, φάρμακα, καλλυντικά, τουρισμός και ιατρικός τουρισμός, αμυντικό υλικό, αγορά ακινήτων). Σερβία (τρόφιμα και ποτά, κατασκευές και δομικά υλικά, ΑΠΕ, φάρμακα, καλλυντικά και τουρισμός και ιατρικός τουρισμός). Μπόλικο ψητό μυρίζει για το κεφάλαιο, με τραπεζοκόμο ...διεθνών περγαμηνών τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πραγματικό κελεπούρι

 

Την πρότασή του για «οικουμενική κυβέρνηση» ανέπτυξε για πολλοστή φορά ο Β. Λεβέντης σε ραδιοφωνική συνέντευξη («Παραπολιτικά»). Προσέξτε τι είπε ακριβώς: «Μια κυβέρνηση που έχει 15% ο Τσίπρας και 1% - 2% ο Καμμένος, με 17% μπορεί να σταθεί μια κυβέρνηση με τόσο σκληρά μέτρα; Επί έξι χρόνια κοροϊδεύαμε, και ο Γιωργάκης και ο Σαμαράς όταν ήταν να πάρουν τη δόση περνάγανε στη Βουλή κάποια σκληρά μέτρα για να πάρουν τη δόση και δεν εφαρμοζόταν τίποτα στην κοινωνία. Οι ξένοι αναγκαστήκανε και βάλανε τον κόφτη και βάλανε και το υπερταμείο ακριβώς γιατί μας έκριναν αναξιόπιστους. Οπότε τώρα κάθε κυβέρνηση ξέρει ότι αν δεν εφαρμόσει τα της Ευρώπης θα κόβονται μισθοί και συντάξεις ή θα εκποιείται περιουσία του Δημοσίου». Δηλαδή, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ενωσης Κεντρώων, η οικουμενική κυβέρνηση χρειάζεται για τους παρακάτω λόγους: Πρώτον, για να ψηφίζονται από ευρύτερες πλειοψηφίες τα αντιλαϊκά μέτρα. Δεύτερον, για να διασφαλιστεί ότι αφού ψηφιστούν, θα εφαρμόζονται κιόλας. Τρίτον, για να γλιτώσουν οι «ξένοι» από το ...μαρτύριο να θεσπίζουν κόφτες και υπερταμεία, προκειμένου να προχωρά η αντιλαϊκή πολιτική που συναποφασίζουν με την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα στην Ελλάδα. Τι να πει κανείς... Πραγματικό «κελεπούρι» η Ενωση Κεντρώων και ο πρόεδρός της για το κεφάλαιο...

... κολαούζο δε θέλει

 

Εκπλήσσονται κάποιοι από τις δηλώσεις του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κούλογλου ότι «ο κ. Καλογρίτσας προφανώς συνήψε μια συμφωνία και με μέλη της τωρινής κυβέρνησης, αλλά αυτή η συμμαχία δεν ήταν τόσο ισχυρή ώστε να κερδίσει τους αντιπάλους» κι ότι «φυσικά και είναι δουλειά της κυβέρνησης να έχει κάποια φιλικά Μέσα Ενημέρωσης», «να έχει και κάποια μέσα φιλικά προσκείμενα»...

Μόνο που ήταν φως φανάρι από την αρχή ότι ο σκοπός της κυβέρνησης ήταν τέτοιος (όπως και των κυβερνήσεων πριν από αυτή) και ...χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει.

Το ΚΚΕ το είχε αναδείξει από την πρώτη στιγμή, όπως είχε αναδείξει και το γεγονός ότι η όλη υπόθεση είναι συνάμα μια σφοδρή επιχειρηματική σύγκρουση για τον έλεγχο της τηλεοπτικής «πίτας» κι ό,τι άλλο συνδέεται με αυτήν...

Ριζοσπάστης