Πώς (δεν) ξεκινά ένας πόλεμος;

«Κι όμως ο πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε από ένα γκραφίτι»: Με αυτόν τον τίτλο «καρμπόν» ταξιδεύει τις τελευταίες μέρες από σάιτ σε σάιτ ένα αφιέρωμα για τα 6 χρόνια από το Μάρτη του 2011, όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη Συρία. Σύμφωνα με το κείμενο, ο πόλεμος ξεκίνησε με ένα σύνθημα ενάντια στον Ασαντ που γράφτηκε σε τοίχο σχολείου από μια παρέα παιδιών, τα οποία δέχτηκαν βασανιστήρια από το «καθεστώς», προκαλώντας κύμα κινητοποιήσεων από το συριακό λαό. Οι χιλιάδες επισκέπτες των ιστοσελίδων που αναπαράγουν το άρθρο δεν θα διαβάσουν για τον πραγματικό χαρακτήρα του πολέμου που είναι σε εξέλιξη με επίκεντρο τη Συρία. Θα «μάθουν» ότι η ευθύνη για το μακελειό βαραίνει σχεδόν αποκλειστικά την κυβέρνηση Ασαντ και ότι τέτοια ιμπεριαλιστικά εγκλήματα εκκινούν από ένα λίγο - πολύ τυχαίο περιστατικό. Οτι δεν ευθύνονται οι συγκρούσεις και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη και τις συμμαχίες τους, στο φόντο της οικονομικής κρίσης. Τέτοιες βολικές ερμηνείες που αναπαράγονται γύρω από τον πόλεμο σε ολόκληρη την περιοχή δεν «βλέπουν» τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, π.χ. το σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή» και την «Αραβική Ανοιξη», την οποία τότε πολλοί καλοθελητές αποθέωναν. Ομως αυτές οι ερμηνείες είναι βολικές μόνο για το σύστημα και όχι για το λαό, αφού κρύβουν τις αιτίες του πολέμου, της προσφυγιάς και της εξαθλίωσης για να αποδυναμώσουν την πάλη για την ανατροπή του.

Για να μην πεινάσουν

 

«Την απουσία ανταγωνιστικότητας της ελληνικής σημαίας έρχονται να θυμίσουν για μια ακόμα φορά τα τελευταία στοιχεία από το προφίλ του ελληνόκτητου εμπορικού στόλου, που δείχνουν ότι η γαλανόλευκη έχασε το τελευταίο έτος 62 πλοία. Μαζί με αυτά που απώλεσε το 2015, εμφανίζει πια στη δύναμή της εκατό λιγότερα ποντοπόρα πλοία». Κάπως έτσι καταγράφηκαν στην πλειοψηφία του Τύπου τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της Ελληνικής Επιτροπής Ναυτιλιακής Συνεργασίας του Λονδίνου. Ποια είναι η πραγματικότητα; Αυτή που έγραψε την ίδια μέρα ο «Ριζοσπάστης»: Οτι η μεταφορική ικανότητα του στόλου των Ελλήνων εφοπλιστών παρουσιάζει αύξηση κατά 8.166.193 dwt σε σχέση με το 2016 και παραμένει στην πρώτη θέση παγκοσμίως, τόσο σε αριθμό πλοίων, όσο και σε χωρητικότητα. Οτι μόνο τους δύο πρώτους μήνες του 2017, οι Ελληνες εφοπλιστές επένδυσαν 1,145 δισ. δολάρια και απέκτησαν 60 πλοία, κατέχοντας το 30,5% των συνολικών επενδύσεων. Οτι, τέλος, οι περισσότερες θαλάσσιες μεταφορές πετρελαίου γίνονται από ελληνικές εταιρείες. Επομένως, οι Ελληνες εφοπλιστές δεν είναι και τόσο ...δύστυχοι, όπως παρουσιάζονται στον Τύπο. Αλλος είναι ο στόχος τους. Να δείξουν ότι παρά τις φοροαπαλλαγές και τα προνόμια, παρά τη σκληρή εκμετάλλευση χιλιάδων ναυτεργατών, η «ελληνική σημαία» δεν είναι πλέον ανταγωνιστική. Αρα, τι πρέπει να γίνει; Ακόμα περισσότερα προνόμια, ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση. Για να μην πεινάσουν οι κακομοίρηδες οι εφοπλιστές...

Το δάχτυλο στη σκανδάλη

 

Πυκνώνουν τις τελευταίες μέρες τα «πανηγύρια» από διάφορες πλευρές για τους ενεργειακούς κολοσσούς που μαζεύονται στην περιοχή και ειδικότερα στη χώρα μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το αμερικανικό μεγαθήριο της «Exxon Μobil» (μεγαλοστέλεχος της οποίας υπήρξε ο νυν ΥΠΕΞ των ΗΠΑ), που προχωρά σε συνεργασίες με τα ΕΛΠΕ. Από την άλλη, ευρωπαϊκοί όμιλοι όπως η «Τοτάλ» και η «Ενι» εμπλέκονται σε έρευνες στο Ιόνιο. Οι ίδιοι κολοσσοί επιδιώκουν διεύρυνση της δράσης τους και στην κυπριακή ΑΟΖ, ξεδιπλώνοντας έτσι τις ευρύτερες επιδιώξεις τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα όμως, με τα σχέδια που κάνουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, πληθαίνουν και οι κινήσεις για τη διασφάλιση με στρατιωτικά μέσα των τεράστιων (και ανταγωνιστικών) οικονομικών συμφερόντων που διακυβεύονται στην περιοχή: Είτε με «τρίγωνα συνεργασίας» και με ενίσχυση των κοινών στρατιωτικών ασκήσεων, είτε με «επικαιροποίηση» των «αμυντικών προετοιμασιών» (π.χ. για την υπεράσπιση πλατφορμών εξορύξεων από «τρομοκρατικές επιθέσεις» κ.τ.λ.) Η αύξηση του στρατιωτικού «ενδιαφέροντος» για την περιοχή και οι πόλεμοι που μαίνονται σε όλον τον άξονα από την Ουκρανία μέχρι τη Βόρεια Αφρική, δείχνουν ότι οι δρόμοι του παγκόσμιου εμπορίου και της Ενέργειας είναι στρωμένοι με βία και αίμα. Αυτό πρέπει να έχει στο νου του ο λαός και να μην παρασύρεται από τα πανηγύρια εκείνων που έχουν το ένα δάχτυλο χωμένο στο «μέλι» των ενεργειακών αποθεμάτων στην περιοχή και το άλλο έτοιμο να πατήσει τη σκανδάλη...

«Αβυσσος» και χαραμάδες

 

Η συνηθισμένη εικόνα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να ανταλλάσσουν βαριές κουβέντες με εκείνα της ΝΔ δημιουργεί την εντύπωση ότι τους χωρίζει άβυσσος. Ομως αυτή η εικόνα είναι συνηθισμένη μόνο μπροστά στις κάμερες, όταν έχουν για «κοινό» τους εργαζόμενους και τη φτωχολογιά. Γιατί μπροστά στους «επενδυτές» και τις «δυνάμεις της αγοράς», το κλίμα είναι ιδιαιτέρως πολιτισμένο, οι σκυλοκαβγάδες πάνε περίπατο και η «άβυσσος» που τους χωρίζει γίνεται... χαραμάδα. Ετσι και σε πρόσφατη ημερίδα του υπουργείου Ναυτιλίας με επιχειρηματικούς φορείς και με θέμα την ανάδειξη της Ελλάδας σε διαμετακομιστικό κέντρο της ΝΑ Ευρώπης. Εκεί μίλησε ο Π. Κουρουμπλής από την κυβέρνηση, ο Κ. Χατζηδάκης από τη ΝΔ, καθηγητές πανεπιστημίων, ενώ συμμετείχαν και εκπρόσωποι επιχειρήσεων του κλάδου των Μεταφορών. Το «εποικοδομητικό κλίμα» και η «ωραία ατμόσφαιρα» εξηγούνται από το γεγονός ότι οι στρατηγικοί στόχοι της ελληνικής αστικής τάξης για γεωστρατηγική αναβάθμιση και ανάδειξη της Ελλάδας σε κόμβο μεταφοράς και διαμετακόμισης, δεν σηκώνουν καβγάδες ανάμεσα στους πολιτικούς εκπροσώπους της. Καλά τα «σόου» λοιπόν, για να παγιδεύεται ο λαός, αλλά με τα «μεγάλα» και τα «βασικά» δεν παίζουν...

Ριζοσπάστης