Να η ευκαιρία (τους)...

Τη «χρυσή ευκαιρία» που σηματοδοτούν η συμφωνία και τα παράλληλα μνημόνια, που υπογράφονται αυτές τις μέρες, για έξοδο της «χώρας» από την «κρίση» και την «επιτροπεία», αναπαράγουν τα αστικά επιτελεία. Ανάμεσα σε άλλα, διαβάσαμε για το πώς θα μπορούσε η Ελλάδα να είναι «μια απελευθερωμένη από τις αγκυλώσεις» χώρα («Καθημερινή»), αλλά και αναλύσεις όπως ότι «είναι τέτοιο το μέγεθος της προσαρμογής, διαρθρωτικής και δημοσιονομικής, που η ανάκαμψη μπορεί να έλθει ανά πάσα στιγμή. Αρκεί οι πολιτικοί μας να μην κλωτσήσουν ακόμη μια φορά την καρδάρα με το γάλα...» («Βήμα»). Βεβαίως, αν έψαχνε κανείς τις παραμέσα σελίδες, εύκολα διαπίστωνε τι και ποιον αφορούν οι «ευκαιρίες» και οι «εθνικοί» στόχοι: Ενταση και διευκόλυνση των ιδιωτικοποιήσεων, ώστε να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, ελπίδες για ένταξη στο μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, για να διασφαλιστεί φτηνό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους, φοροληστεία και τσάκισμα των συντάξεων ως αντάλλαγμα για «ευκολίες πληρωμής» των κρατικών χρεών που δημιούργησαν οι καπιταλιστές, αναδιαρθρώσεις σε Υγεία - Παιδεία και βέβαια στην «αγορά εργασίας», ώστε το φτηνό εργατικό δυναμικό να προσαρμόζεται στις (νέες) ανάγκες των καπιταλιστών. Κι από κοντά, αναλύσεις για την «ευκαιρία» που έχει η Ελλάδα να παίξει «στα γεμάτα» στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή για να αναδειχτεί σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο», όπως σχεδιάζει το εγχώριο κεφάλαιο. Από την άλλη, βέβαια, για εργαζόμενους και ανέργους η «ευκαιρία» είναι να βρουν «απασχόληση» με ημερομηνία λήξης, με τσακισμένα εργατικά δικαιώματα και «να κάνουν και το σταυρό τους», όπως έλεγε τις προάλλες ο πρωθυπουργός, που τα κέρδη των καπιταλιστών θα 'χουν την «ευκαιρία» να ανακάμψουν...

Τους «στοιχειώνει» η 1η Μάη

 

Πραγματικό «περιβόλι» τα μηνύματα των αστικών κομμάτων για την Πρωτομαγιά. Πέρα από αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, που το σχολιάσαμε τις προηγούμενες μέρες, σταχυολογούμε από τα υπόλοιπα: «Τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων διασφαλίζονται μόνο μέσα από μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν νέες δουλειές και ευκαιρίες, πρωτίστως για τη νέα γενιά», σημειώνει η ΝΔ, καλώντας τους εργαζόμενους να συστρατευθούν στις «μεταρρυθμίσεις» που βίωσαν από πρώτο χέρι όσο ήταν κυβέρνηση η ίδια, πριν δώσει τη σκυτάλη στον ΣΥΡΙΖΑ. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη διαπιστώνει ότι «οι κοινωνικές και εργασιακές κατακτήσεις» των εργαζομένων «αμφισβητούνται και συνθλίβονται από νεοφιλελεύθερες, νεοσυντηρητικές αντιλήψεις», κρατώντας ζεστή την αυταπάτη ότι με μια άλλη διαχείριση, «λιγότερο» συντηρητική και νεοφιλελεύθερη, μπορεί να υπάρξει ανάσχεση και αποκατάσταση των απωλειών. «Ενα νέο ασφαλιστικό σύστημα που θα απεγκλωβίσει την Ελλάδα από την κρίση» ζητάει το Ποτάμι, υπενθυμίζοντας τις αξιώσεις της εργοδοσίας για παραπέρα αποδόμηση των ήδη πετσοκομμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στο όνομα της «βιωσιμότητας» του συστήματος. «Η Πρωτομαγιά σημαίνει πρόσκληση προς τους κοινωνικούς εταίρους για να μπει η χώρα σε πορεία ανάπτυξης και να βγει από τα μνημόνια και την κρίση», σημειώνει, τέλος, η Ενωση Κεντρώων, καλώντας σε ενίσχυση του κοινού μετώπου εργοδοτών και εργατοπατέρων για να πάρει μπροστά η καπιταλιστική οικονομία. Ο καθένας προσπαθεί να φέρει στα μέτρα του την Πρωτομαγιά, αλλά όλοι συναντιούνται σε ένα πράγμα: Στη βεβήλωση του πραγματικού, ταξικού μηνύματος της 1ης Μάη, που τους στοιχειώνει και απειλεί το σάπιο σύστημα που «ομού και αντάμα» υπερασπίζονται και υπηρετούν.

Φρούδες προσδοκίες... 

 

Την αρχή έκανε ο πρωθυπουργός, λέγοντας σε συνέντευξή του ότι ο λαός δεν διαδηλώνει επειδή δείχνει ανοχή, ή τουλάχιστον «κατανόηση» στην κυβέρνηση. Στη συνέχεια, ο πρόεδρος της Βουλής πήγε ένα βήμα πιο πέρα το συλλογισμό του πρωθυπουργού, λέγοντας στην κυριακάτικη «Αυγή»: «Νομίζω πως υπάρχει μια ανοχή ταυτόχρονα με προσμονή και με δυσαρέσκεια μέσα σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που εμπιστεύθηκαν τη δική μας κυβέρνηση. Αυτό το μείγμα, αυτή η κατάσταση, όμως, παρατείνεται και μπορεί να εξελιχθεί σε προσδοκία». Τέλος, στην αρθρογραφία της η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ καλεί το (εσωκομματικό) κοινό της «να ξανασυναντηθούμε με τις αυταπάτες μας», δηλαδή με όλο το παραμύθι περί «δίκαιης» και «φιλολαϊκής» ανάπτυξης, τώρα που διαφαίνεται το (τυπικό) τέλος του 3ου μνημονίου.

... και ωμή κοροϊδία

 

Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ τρίβουν τα χέρια τους για τη μειωμένη απαιτητικότητα και την απογοήτευση που έσπειραν και σπέρνουν στο λαό. Ταυτόχρονα όμως προσπαθούν να ανανεώσουν την ικανότητά τους να χειραγωγούν τα λαϊκά στρώματα, εκτιμώντας ότι αυτό θα είναι ευκολότερο στο έδαφος μιας αναιμικής ανάκαμψης που προβλέπεται για τα επόμενα χρόνια, ώστε η ανοχή να μετατραπεί ξανά σε προσδοκία, με δεδομένο μάλιστα ότι ο ανταγωνισμός στην κούρσα της διακυβέρνησης γίνεται με τη ΝΔ, που παρά τις διαφορές της με τον ΣΥΡΙΖΑ, εγγυάται την υλοποίηση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Η προσπάθεια εξαπάτησης του λαού βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και χρειάζεται να απαντηθεί, με πλήρη διαχωρισμό από τους σχεδιασμούς και τη στρατηγική του κεφαλαίου, που είναι αντιλαϊκή, ανεξάρτητα από το ποιος και με ποια αναλογία στο μείγμα αναλαμβάνει να τη διαχειριστεί.

Ριζοσπάστης