Άμα έχεις τέτοιους φίλους τις τους θέλεις τους εχθρούς;
Και το νέο ομολογιακό δάνειο των 3 δις ευρώ, κινείται στο «φαύλο κύκλο» των πολιτικών του «δανείζομαι για να ξεπληρώσω τα παλιά δάνεια», που οδήγησαν την Ελλάδα στην υπερχρέωση και τα Μνημόνια
Ας δούμε, όμως αναλυτικά, τι είναι αυτό που συνέβη στις 25 Ιούλη, ώστε να αναζητήσουμε ψύχραιμα, κάπως πιο τεκμηριωμένα συμπεράσματα. Τα βασικά στοιχεία της είδησης (που σχολιάστηκαν ποικιλοτρόπως από την κυβέρνηση και τα κόμματα της αντιπολίτευσης), είναι- σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις του υπουργείου Οικονομικών- τα εξής δυο:
- Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόφασή της να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες του κράτους, με νέα δανεικά, προσφέροντας για πώληση στους υποψήφιους αγοραστές (τραπεζίτες, διάφορα ασφαλιστικά ταμεία και άλλους κεφαλαιοκράτες), ομόλογα 5ετούς διάρκειας.
- Οι υποψήφιοι αγοραστές, εκδήλωσαν ενδιαφέρον για την αγορά ομολόγων, συνολικού ύψους 6,5 δις ευρώ, εξασφαλίζοντας «για την πάρτη τους» μια απόδοση (μέσο ετήσιο επιτόκιο) 4,625%. Η κυβέρνηση, σταθμίζοντας τις άμεσες ανάγκες του δημοσίου σε ρευστό και το ύψος του ετήσιου επιτοκίου (4,625% που μαζί με τις προμήθειες και άλλα έξοδα το κόστος δανεισμού άγγιξε το 5%), αποφάσισε να πουλήσει ομόλογα αξίας 3 δις ευρώ. Από το ζεστό χρήμα που εισπράχθηκε, τα περίπου 1,6 δις ευρώ προήλθαν από ανταλλαγή ομολόγων του 2014 (είχαν εκδοθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά με ημερομηνία λήξης το 2019 και τα 1,2 δις ευρώ βρισκόταν στα χαρτοφυλάκια ελληνικών τραπεζών). Μόλις τα 1,4 δις ήταν «νέο χρήμα» που προήλθε από ξένους επενδυτές.
Τηρώντας την παράδοση, τα στελέχη των κομμάτων της συγκυβέρνησης, άρχισαν να πανηγυρίζουν κάνοντας λόγο για «επιτυχημένη» έκδοση του νέου πενταετούς ομολόγου και για επιστροφή στην «κανονικότητα»! Σύμφωνα, μάλιστα, με ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, η πλειοψηφία των προσφορών «αφορούσε πραγματικούς επενδυτές παγκόσμιου βεληνεκούς και όχι κερδοσκοπικά funds, γεγονός που αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας». Από την πλευρά τους τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και όσα θεωρούν «μονόδρομο» της παραμονή της Ελλάδας στην ΕΕ και την εφαρμογή των αντιλαϊκών πολιτικών της), περιορίστηκαν σε μια «άσφαιρη κριτική», όπως ότι πρόκειται απλώς για επιστροφή στην εποχή Σαμαρά και άλλα παρόμοια. Επί της ουσίας, οι ηγεσίες των αστικών κομμάτων του ευρωμονόδρομου, πανηγύρισαν το νέο θρίαμβό τους, όπως έκαναν και το 2015 με τη μεγάλη κωλοτούμπα που έκανε γράφοντας στα παλιά του παπούτσια τη λαϊκή θέση που είπε στο δημοψήφισμα περήφανο και μεγαλειώδες ΟΧΙ στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ.
Η διαμάχη- κυρίως ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ- που εστιάστηκε στα «χρόνια που χάθηκαν» από την προηγούμενη «έξοδο στις αγορές» και την «επίδοση» που πέτυχε το νέο ομόλογο, δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση διαγκωνίζονται για το ποιος διαχειρίζεται καλύτερα την καπιταλιστική εξουσία. Ο «νικητής» αυτού του διαγκωνισμού, θα κριθεί με γνώμονα το ποιος από τους δύο είναι αποτελεσματικότερος στην προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Σ’ αυτή τη βάση κινείται και η «συναίνεση» ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις, την οποία ζήτησε από τη Λαμία ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας μιλώντας την περασμένη βδομάδα στο 2ο «Αναπτυξιακό Συνέδριο».
Ποια κανονικότητα και ποια έξοδος από τα Μνημόνια;
Αλλά η «κανονικότητα» που ήδη διαμορφώνεται και στην οποία τόσο συχνά αναφέρεται ο πρωθυπουργός και η κυβερνητική προπαγάνδα, είναι πολύ σκληρή. Απέχει παρασάγγας από αυτή που προπαγανδίζουν οι πολιτικοί και όσοι θεωρούν μονόδρομο την εφαρμογή των πολιτικών που χαράζονται αποφασίζονται από τους ηγέτες των κυβερνήσεων της ΕΕ στις Βρυξέλλες και άλλα κέντρα. Μερικές, από τις αθέατες- αλλά σκληρές- πλευρές της επιστροφής στην «κανονικότητα» και της «εμπιστοσύνης της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας», είναι και οι εξής:Πρώτον, οι «αγορές» (δηλαδή οι τραπεζίτες και άλλοι χρηματοπιστωτικοί όμιλοι που δανείζουν χρήματα) δεν είναι «ευαγή ιδρύματα», όπως άφησε να εννοηθεί η κυβέρνηση όταν κάλεσε τον ελληνικό λαό να αξιολογήσει το έργο της, θεωρώντας «ευνοϊκή» την «απόδοση» του 5ετούς ομολόγου. Οι «αγορές», αποτελούνται από κλειστές ομάδες αδίστακτων κερδοσκόπων. Το μόνο που τις συμφέρει, είναι η «πάση θυσία» εξασφάλιση κερδών και υπερκερδών στα αφεντικά τους, που απαρτίζονται από τους κάθε είδους κεφαλαιοκράτες. Αδιάψευστος μάρτυρας το επιτόκιο (ξεπέρασε το 4,6%) για το νέο 5ετές ελληνικό ομόλογο, οποίο απαίτησαν και απέσπασαν οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές. Το επιτόκιο του νέου ομολόγου (4,625%) που θα κληθεί να το πληρώσει ο ελληνικός λαός, εξακολουθεί να είναι ληστρικό, όπως ήταν και επί των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων. Φτάνει μόνο να αναφερθεί πως είναι τουλάχιστον 15 φορές μεγαλύτερο από το αντίστοιχο ισπανικό ομόλογο (απόδοση 0,3%) και 5 φορές υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο δανεισμού από τον ESM. Οι τραπεζίτες της ΕΕ και άλλοι δανειστές (ξένοι οι εγχώριοι), έχουν θησαυρίσει και εξακολουθούν να θησαυρίζουν από τα τοκογλυφικά δάνεια που πρόσφεραν την τελευταία 7ετία για τη «σωτηρία» της Ελλάδας.
Δεύτερον, με τόσο υψηλά επιτόκια δανεισμού, οι κυβερνώντες, ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» στο «φαύλο κύκλο» υπερχρέωσης της χώρας, που τροφοδοτήθηκε από τα κόμματα εξουσίας σε όλη την περίοδο από το 1974 μέχρι το 2010. Έτσι, φτάσαμε στη μεταπολιτευτική περίοδο (από το 2010 και μετά), όπου τα αστικά κόμματα του ευρωμονόδρομου επιδιώκουν τη «σωτηρία» της Ελλάδας από τη χρεοκοπία με την «βοήθεια» που προθυμοποιήθηκαν να προσφέρουν η ΕΕ και το ΔΝΤ, με αντάλλαγμα τα Μνημόνια και τις πολιτικές που τα συνόδευαν. Ωστόσο, μετά από 7 χρόνια σκληρών θυσιών που επέβαλαν οι κυβερνώντες τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλειάς, η κατάσταση στην Ελλάδα δεν φαίνεται να έχει βελτιωθεί. Το δημόσιο χρέος της χώρας, εξακολουθεί- και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορικά- να μην θεωρείται βιώσιμο. Αντί να μειωθεί, διογκώθηκε παραπέρα στα 7 χρόνια των Μνημονίων και από 110% του ΑΕΠ, που ήταν το 2008, έκλεισε το 2016 στο 179%!
Τρίτον, με τις πολιτικές που θέλουν το ελληνικό κράτος να παίρνει όλο και νέα δάνεια για να ξοφλάει τα παλιά, οι κυβερνώντες ενισχύουν την οικονομική και πολιτική εξάρτηση της χώρας από τους κεφαλαιοκράτες- δανειστές. Αποδεικνύεται, έτσι ότι η «βοήθεια» που πρόσφεραν μέχρι τώρα στην Ελλάδα το ΔΝΤ και η ΕΕ, δεν ήταν μόνο οικονομική (χορήγηση νέων δανείων για να αποπληρωθούν τα παλιά) αλλά και πολιτική (επιβολή όρων που βάθαιναν την εξάρτηση της Ελλάδας από το ξένο κεφάλαιο). Με τη χορήγηση νέων δανείων προς την Ελλάδα, υποχρέωσαν τους κυβερνώντες να δεσμευτούν δημόσια και ενυπόγραφα ότι θα εφαρμόσουν κατά γράμμα τις βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές. Οι πολιτικές αυτές ενσωματώθηκαν στα γνωστά Μνημόνια 1 (ΠΑΣΟΚ), 2 (ΠΑΣΟΚ- ΝΔ- ΔΗΜΑΡ- ΛΑΟΣ ) και 3 ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Εξάλλου, αποτελεί κοινό μυστικό, ότι εκείνοι που δανείζουν τα χρήματά τους στην Ελλάδα και κάθε άλλη χώρα, θέτουν στους δανειολήπτες, τουλάχιστον, τους εξής δύο βασικούς ορούς: Πρώτον, να πάρουν πίσω στο ακέραιο και στην ώρα τους, τα χρήματα που δάνεισαν (εννοείται προσαυξημένα με το συμβατικό επιτόκιο). Δεύτερον, να εφαρμόσουν τις «κατάλληλες» πολιτικές και «μεταρρυθμίσεις», που θα συμβάλλουν σταθερά στη διαμόρφωση «φιλικού περιβάλλοντος» και άρα στην εξασφάλιση υψηλής κερδοφορίας για τα μονοπώλια και τους ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους. Αδιάψευστος μάρτυρας, οι επίσημες δεσμεύσεις των ΟΛΩΝ των μέχρι σήμερα μνημονιακών κυβερνήσεων (και του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγε θα καταργήσει τα Μνημόνια και θα διαγράψει το χρέος με ένα νόμο και ένα άρθρο), ότι θα τηρήσουν στο ακέραιο τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους ξένους δανειστές!
Θέλουν το λαό να κάνει «ποδήλατο» μέχρι το 2060!
Τέταρτον, οι επίσημες προβλέψεις (της ΕΕ, του ΔΝΤ αλλά και της Ελλάδας) είναι ότι μέχρι το 2020, το δημόσιο χρέος θα μειωθεί στο… 160% με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα εφαρμοστούν με συνέπεια οι αντιλαϊκές πολιτικές που έχουν ενσωματωθεί στα Μνημόνια! Υπάρχει έκθεση της ΕΕ που περιλαμβάνει 4 σενάρια, με εκτιμήσεις για την εξέλιξη του δημόσιου χρέους της Ελλάδας για τα επόμενα 43 χρόνια. Σύμφωνα λοιπόν με την έκθεση αυτή, το δημόσιο χρέος εκτιμάται ότι θα εκτιναχθεί το 2060 στο 241,4% του ΑΕΠ (χειρότερο σενάριο) ή στην- καλύτερη των περιπτώσεων- θα περιοριστεί στο 139%. Τα άλλα 2 σενάρια που προβλέπουν μείωση του χρέους στο 91,7% και 74,4% του ΑΕΠ, είναι υπεραισιόδοξα και στην ουσία αποτελούν «όνειρο θερινής νυκτός»! Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το υπουργείο Οικονομικών θα εξακολουθεί μέχρι τότε να δανείζεται με τοκογλυφικούς όρους, προκειμένου να καλύψει τις υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους. Αν τα νέα δάνεια συναφθούν από την «ελεύθερη αγορά», το τίμημα θα είναι τα τοκογλυφικά επιτόκια που θα επιβάλουν οι «νταβατζήδες» των αγορών, ενώ αν συνεχίσουν να χορηγούνται από την ΕΕ και το ΔΝΤ (μέσω του ESM, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ), το τίμημα θα είναι η υπογραφή από τους κυβερνώντες νέων Μνημονίων και αντιλαϊκών μέτρων. Δηλαδή «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».Οι συνέπειες των πολιτικών του δανείζομαι για να πληρώσω τα παλιά δάνεια στους τοκογλύφους και κάθε είδους κερδοσκόπους, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να τις αποκρύψουν, δεν κρύβονται. Ήταν και παραμένουν καταστροφικές για το λαό. Μερικά ακόμη από τα «επιτεύγματα» αυτών των πολιτικών, που ενσωματώθηκαν στα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους που τα συνόδευαν, ήταν τα εξής: Σφαγιάστηκαν μισθοί- συντάξεις και κοινωνικά επιδόματα, υπερφορολογήθηκαν τα λαϊκά εισοδήματα, ξεπουλήθηκε μεγάλο μέρος της κινητής και ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και έγιναν «λάστιχο» οι εργασιακές σχέσεις, η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη, χρεοκόπησαν δεκάδες χιλιάδες μικρομεσαίων επιχειρήσεων κλπ. Και όσο συνεχίζονται αυτές οι πολιτικές, ο εργαζόμενος ελληνικός λαός θα καλείται σε νέες θυσίες- ή «να κάνει ποδήλατο» όπως είπε πρόσφατα ο «φιλέλληνας» Επίτροπος της ΕΕ Πιέρ Μοσκοβισί- με νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα ζητούν οι κάθε είδους «φίλοι», «σύμμαχοι» και «εταίροι» της Ελλάδας.
Και εδώ εύλογα τίθεται το ρητορικό ερώτημα: «Άμα έχεις τέτοιους φίλους (όπως το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ) τι τους θέλεις τους εχθρούς»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου