Πηγή:
Eurokinissi
Η
προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων
για την οικονομία, που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα με αφορμή την
πρόσφατη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, αν μη τι άλλο επιβεβαίωσε ότι η
στρατηγική σύμπλευση των κομμάτων της αστικής διαχείρισης πάνω στα
βασικά ζητούμενα του κεφαλαίου δεν μπορεί παρά να τραβάει το «χαλί» κάτω
από τα πόδια της μεταξύ τους αντιπαράθεσης. Αναγκάζονται έτσι να
στήνουν τις ψεύτικες και αποπροσανατολιστικές γραμμές για τον εγκλωβισμό
του λαού και την αστική εναλλαγή όλο και πιο μακριά από τον πυρήνα της
πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου που όλοι μαζί υπηρετούν.
Αυτό έγινε καθαρό τόσο απ' τις παρεμβάσεις του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και των υπόλοιπων επικεφαλής των αστικών κομμάτων, όσο και απ' τη συνέχεια που δόθηκε χτες μέσα απ' τις σελίδες του αστικού Τύπου, όπου διόλου τυχαία κυριάρχησαν οι «κόντρες», οι «υψηλοί τόνοι» και η «μάχη της ατάκας» για όλα τα δευτερεύοντα και επιμέρους ζητήματα για τα οποία αντιπαρατέθηκαν στη Βουλή οι επικεφαλής των αστικών κομμάτων.
Ο «αχός» βέβαια, εκτός των άλλων επιχείρησε να κρύψει πως στις παρεμβάσεις τους ο πρωθυπουργός κι ο αρχηγός της ΝΔ αναλώθηκαν στην πραγματικότητα σε έναν διαγκωνισμό για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα ζητούμενα του κεφαλαίου.
Τι είπε ο πρωθυπουργός; Υπερασπίστηκε τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, επικαλούμενος τη θετική αντίδραση των «αγορών» και μιλώντας για την ευεργετική επίδραση των αντιλαϊκών μέτρων, του 4ου μνημονίου που συνοδεύει τη συμφωνία, στο στόχο ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και προσέλκυσης «επενδυτών». Γιατί κατηγόρησε τη ΝΔ; Οτι μπορεί να κάνει αντιπολίτευση, όχι όμως «απέναντι στα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας», «καρφώνοντάς» την στο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ότι με τη στάση της δεν συμβάλλει όσο θα όφειλε στο στόχο της ανάκαμψης που υπηρετεί η κυβέρνηση.
Τι απάντησε ο πρόεδρος της ΝΔ, που εδώ και καιρό βλέπει την κυβέρνηση να του παίρνει «τη μπουκιά απ' το στόμα»; Οτι η κυβέρνηση έχει ευθύνες γιατί καθυστέρησε 16 μήνες στο κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» και απέτυχε ως προς τους στόχους που είχε θέσει στο χρέος, τους ρυθμούς ανάπτυξης και τα πλεονάσματα, και έτσι «πνίγει την οικονομία», αφού δεν έχει περιθώρια για να «δώσει» ακόμα περισσότερα στο εγχώριο κεφάλαιο.
Παίρνοντας τη σκυτάλη, η «Αυγή» κατηγορούσε χτες ΝΔ και ΔΗΣΥ ότι «δεν αντιμετωπίζουν με την ίδια σοβαρότητα αυτό που η κοινωνία προτάσσει», ότι την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας τη βλέπουν τάχα «μέσα από τον παραμορφωτικό φακό του κομματικού συμφέροντός τους», ότι δεν συμβάλλουν εποικοδομητικά στο διάλογο για τις «προτεραιότητες και τις λύσεις» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Απ' την «ανάποδη», στο κύριο άρθρο τους τα «Νέα» εγκαλούσαν την κυβέρνηση για τον «καταστροφικά χαμένο χρόνο της δεύτερης αξιολόγησης, για το χαμένο τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης και για την ανάταξη της αγοράς που μοιάζει με χαμένο στοίχημα», «για μια κανονικότητα που ακόμη αναζητούμε εν μέσω της ξηρασίας των capital controls, της φορολαίλαπας και των μεταρρυθμίσεων που δεν γίνονται», για το ότι δηλαδή καθυστερούν στις αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Η αντιπαράθεση αυτή, για το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα τον ίδιο στόχο, την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, επιβεβαιώνει γιατί όλο και περισσότερο αναζητούν τις διαχωριστικές γραμμές στη σκανδαλολογία και σε άλλα πεδία. Όπως επίσης επιβεβαιώνει και ότι η ελπίδα για το λαό δεν βρίσκεται ούτε στην εναλλαγή των κυβερνητικών διαχειριστών, ούτε στις συμφωνίες των καπιταλιστών.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης Τετάρτη 5 Ιούλη 2017.
902gr
Αυτό έγινε καθαρό τόσο απ' τις παρεμβάσεις του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και των υπόλοιπων επικεφαλής των αστικών κομμάτων, όσο και απ' τη συνέχεια που δόθηκε χτες μέσα απ' τις σελίδες του αστικού Τύπου, όπου διόλου τυχαία κυριάρχησαν οι «κόντρες», οι «υψηλοί τόνοι» και η «μάχη της ατάκας» για όλα τα δευτερεύοντα και επιμέρους ζητήματα για τα οποία αντιπαρατέθηκαν στη Βουλή οι επικεφαλής των αστικών κομμάτων.
Ο «αχός» βέβαια, εκτός των άλλων επιχείρησε να κρύψει πως στις παρεμβάσεις τους ο πρωθυπουργός κι ο αρχηγός της ΝΔ αναλώθηκαν στην πραγματικότητα σε έναν διαγκωνισμό για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τα ζητούμενα του κεφαλαίου.
Τι είπε ο πρωθυπουργός; Υπερασπίστηκε τη συμφωνία στο Γιούρογκρουπ, επικαλούμενος τη θετική αντίδραση των «αγορών» και μιλώντας για την ευεργετική επίδραση των αντιλαϊκών μέτρων, του 4ου μνημονίου που συνοδεύει τη συμφωνία, στο στόχο ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας και προσέλκυσης «επενδυτών». Γιατί κατηγόρησε τη ΝΔ; Οτι μπορεί να κάνει αντιπολίτευση, όχι όμως «απέναντι στα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας», «καρφώνοντάς» την στο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ότι με τη στάση της δεν συμβάλλει όσο θα όφειλε στο στόχο της ανάκαμψης που υπηρετεί η κυβέρνηση.
Τι απάντησε ο πρόεδρος της ΝΔ, που εδώ και καιρό βλέπει την κυβέρνηση να του παίρνει «τη μπουκιά απ' το στόμα»; Οτι η κυβέρνηση έχει ευθύνες γιατί καθυστέρησε 16 μήνες στο κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης» και απέτυχε ως προς τους στόχους που είχε θέσει στο χρέος, τους ρυθμούς ανάπτυξης και τα πλεονάσματα, και έτσι «πνίγει την οικονομία», αφού δεν έχει περιθώρια για να «δώσει» ακόμα περισσότερα στο εγχώριο κεφάλαιο.
Παίρνοντας τη σκυτάλη, η «Αυγή» κατηγορούσε χτες ΝΔ και ΔΗΣΥ ότι «δεν αντιμετωπίζουν με την ίδια σοβαρότητα αυτό που η κοινωνία προτάσσει», ότι την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας τη βλέπουν τάχα «μέσα από τον παραμορφωτικό φακό του κομματικού συμφέροντός τους», ότι δεν συμβάλλουν εποικοδομητικά στο διάλογο για τις «προτεραιότητες και τις λύσεις» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Απ' την «ανάποδη», στο κύριο άρθρο τους τα «Νέα» εγκαλούσαν την κυβέρνηση για τον «καταστροφικά χαμένο χρόνο της δεύτερης αξιολόγησης, για το χαμένο τρένο της ποσοτικής χαλάρωσης και για την ανάταξη της αγοράς που μοιάζει με χαμένο στοίχημα», «για μια κανονικότητα που ακόμη αναζητούμε εν μέσω της ξηρασίας των capital controls, της φορολαίλαπας και των μεταρρυθμίσεων που δεν γίνονται», για το ότι δηλαδή καθυστερούν στις αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.
Η αντιπαράθεση αυτή, για το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα τον ίδιο στόχο, την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, επιβεβαιώνει γιατί όλο και περισσότερο αναζητούν τις διαχωριστικές γραμμές στη σκανδαλολογία και σε άλλα πεδία. Όπως επίσης επιβεβαιώνει και ότι η ελπίδα για το λαό δεν βρίσκεται ούτε στην εναλλαγή των κυβερνητικών διαχειριστών, ούτε στις συμφωνίες των καπιταλιστών.
Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης Τετάρτη 5 Ιούλη 2017.
902gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου