Τα… άκρα
Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Το τι συζήτηση έγινε αυτό το διάστημα για τα… «άκρα» δεν λέγεται. Όχι δεν κάνουμε λόγο για τα σωματικά άκρα, που μόνο 30-40% των τυχερών τα έβγαλαν γυμνά στις ακρογιαλιές.
Μιλάμε για τα άλλα «άκρα» αυτά τα ιδεολογικά – πολιτικά. Για τον Ναζισμό και τον Κομμουνισμό (όχι καλέ τον καλό, αλλά εκείνον τον κακό, τον Σταλινισμό). Ναι αυτοί οι «ολοκληρωτισμοί» όπως λένε και διάφοροι καλαμαράδες που είναι εξίσου κακοί για την ανθρωπότητα, που προξένησαν εκατομμύρια νεκρούς και που σήμερα όλοι μας θα πρέπει να τους ρίξουμε στο «πυρ το εξώτερον».
Διότι η εποχή μας απαιτεί μετριοπάθεια, και την κεντρώα οδό που οδηγεί στην ευτυχία, χωρίς περιπέτειες. Τι και αν είναι γνωστό σε όλους ότι όποιος περπατά στο κέντρο του δρόμου κινδυνεύει να τον πατήσουν τα αυτοκίνητα. ..
Πάντως δεν περιμέναμε τέτοιο πάθος από ορισμένες σιγανοπαπαδιές που όλο το προηγούμενο διάστημα εμφανιζόταν ως δημοκράτες και αντιστασιακοί αλλά και αριστεροί ανανεωτές.
Θαρρείς και το ρολόι της ιστορίας είχε γυρίσει στην περίοδο του εμφυλίου και οι «κομμουνιστοσυμμορίτες» είναι έτομοι να καταλάβουν την εξουσία στη χώρα μας «εξ εφόδου». ‘Η για εμάς τους νεότερους θαρρείς και ακούγαμε εκείνες τις ραδιοφωνικές σειρές του στυλ «Στα δίχτυα της αράχνης»…
Όσοι πάντως θέλουν να μας στερήσουν το μέλλον πάντα από την αμαύρωση του παρελθόντος ξεκινούν . Γιατί ξεχνώντας το τι και το πώς, γινόμαστε εύκολη λεία στα όσα δήθεν σύγχρονα μας ετοιμάζουν που απλά είναι …ξαναζεσταμένες σούπες.
Όχι ότι δεν υπάρχουν στην ιστορία τα … άκρα .
Υπήρχαν οι δούλοι και οι δουλοκτήτες. Οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Αυτοί που φέτος δεν τους είδε η θάλασσα και αυτοί που ξόδευαν 20.000 ευρώ την ημέρα στην Ψαρού της Μυκόνου.
Μα και στην περίοδο του Παγκοσμίου πολέμου. Υπήρχαν αυτοί που αιματοκύλησαν τον κόσμο για να δημιουργήσουν το «Γ Ραιχ» και αυτοί που έχυσαν το αίμα τους για τη συντριβή τους. Αυτοί που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές και αυτοί που αντιστάθηκαν. Αυτοί που δεν μπορούν χωνέψουν το ποια τελικά σημαία στήθηκε πανηγυρικά με τη λήξη του στο Ραϊχσταγκ. Αυτά τα … άκρα πάνε να μας κρύψουν και μας παραμυθιάζουν με άλλα που δήθεν είναι εξίσου κακά.
Πάντα θα θυμάμαι τα λόγια του πατέρα μου. «Αν παιδί μου δεν υπήρχε ο Στάλιν και η ΕΣΣΔ, αν δεν υπήρχε η αντίσταση των λαών… γερμανικά θα μιλούσαμε σήμερα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου