Ανησυχούν

Οσο περνάνε οι μέρες, τόσο περισσότερο ξεχωρίζει το θέμα των τραπεζών ως ένα από αυτά που «βαραίνουν» στην τρίτη «αξιολόγηση». Με διάφορους τρόπους και αφορμές, κυβερνητικοί παράγοντες και αξιωματούχοι της ΕΕ και του ΔΝΤ υπενθυμίζουν τη μεγάλη σημασία που έχει να «εξυγιανθεί» το τραπεζικό σύστημα από τα «κόκκινα» δάνεια, είτε μιλάμε για τα επιχειρηματικά, είτε για τα στεγαστικά και τα καταναλωτικά. Πάνω εκεί «οικοδομούνται» τα διάφορα σενάρια για τους πλειστηριασμούς, που θα αυξηθούν τους επόμενους μήνες, στοχοποιώντας ακόμα περισσότερο το κεραμίδι της λαϊκής οικογένειας που αδυνατεί να αποπληρώσει το δάνειο. Στο ίδιο έδαφος, όμως, αναπτύσσονται και σενάρια για πιθανή νέα ανακεφαλαιοποίηση, ακόμα και «κούρεμα» καταθέσεων. Γιατί όλα αυτά; Τα επιτελεία δεν κρύβουν λόγια: Η μεγάλη τους ανησυχία είναι αν θα καταφέρει το τραπεζικό σύστημα, με τόσο μεγάλο «άνοιγμα» σε παλιά δάνεια, να χρηματοδοτήσει την καπιταλιστική ανάκαμψη. Αν δηλαδή ο «αιμοδότης» της καπιταλιστικής ανάπτυξης θα μπορέσει να παίξει με επάρκεια το ρόλο του, ή θα μπλοκάρει από τις αρρυθμίες που προκαλούν στη ρευστότητα τα τεράστια χρέη από παλιότερα δάνεια σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Σε κάθε περίπτωση, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, αυτός που θα κληθεί ξανά να πληρώσει τη «νύφη» είναι ο λαός. Μια ματιά μόνο στα σχέδια που διαρρέονται για τους πλειστηριασμούς το επόμενο εξάμηνο - εννιάμηνο είναι ενδεικτική, και απαιτεί να τεθούν σε επιφυλακή και εγρήγορση τα συνδικάτα και οι άλλοι φορείς του κινήματος.

«Εναλλακτική»... 

 

Διάφοροι αναλυτές και γραφιάδες των αστικών ΜΜΕ κάνουν σαν να «έπεσαν από τα σύννεφα» για την εκλογική επίδοση του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Η ενίσχυση της «AfD» αναζωπύρωσε τις αναλύσεις για τον κίνδυνο ανόδου του φασισμού στην Ευρώπη και την ανάγκη να συσπειρωθεί ο αστικός κόσμος απέναντί του. Ανάλογο σκηνικό είχαμε ζήσει και πριν από μερικούς μήνες στις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία. Αυτό που συγκαλύπτεται απ' όλες τις αναλύσεις είναι ότι το συγκεκριμένο κόμμα ιδρύθηκε το 2013, με πρωτοβουλία του πρώην προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων, Χανς Ολαφ Χένκελ, ο οποίος από το 2010 μιλούσε για μια Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, με ξεχωριστά νομίσματα για το Βορρά και το Νότο, ενώ το 2011 καλούσε την Αυστρία, τη Φινλανδία, τη Γερμανία και την Ολλανδία να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη και να δημιουργήσουν ένα δικό τους, ξεχωριστό νόμισμα.

... μόνο για το κεφάλαιο

 

Ο ίδιος ήταν που λάνσαρε την ιδέα ενός νέου ευρωσκεπτικιστικού γερμανικού κόμματος, το οποίο προέκυψε λίγα χρόνια αργότερα, με θέσεις όπως η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων για την ανέγερση τζαμιών, η επιστροφή στις «παραδοσιακές, γερμανικές οικογενειακές αξίες», νέους «ξεκάθαρους» κανόνες για τη μετανάστευση, «προστασία» του γερμανικού «κοινωνικού κράτους» από άνεργους μετανάστες, προώθηση μιας «εναλλακτικής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και πάει λέγοντας. Επομένως, το συγκεκριμένο κόμμα δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι γέννημα - θρέμμα της γερμανικής αστικής τάξης στις δεδομένες συνθήκες της ρευστότητας και της αβεβαιότητας σε ό,τι αφορά το μέλλον της ΕΕ και τις ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Στόχευσή του είναι να διατηρήσει η γερμανική αστική τάξη την πρωτοκαθεδρία στην ΕΕ και τη θέση της στον παγκόσμιο ανταγωνισμό κι εκεί ακριβώς ταυτίζεται με τα άλλα γερμανικά αστικά κόμματα. Μ' αυτά τα κριτήρια, επομένως, πρέπει να το αντιμετωπίσει η εργατική τάξη στη Γερμανία, συνολικά οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη και παντού.

Ερωτήματα

 

Μιλώντας χτες στη Βουλή, ο Λαγός, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, παρουσίασε κάποιες φωτογραφίες με τον υπουργό Αμυνας να χειρονομεί σε οπαδούς του Ολυμπιακού σε έναν αγώνα με τη Βουλιαγμένη. Η ερμηνεία που έδωσε ο χρυσαυγίτης βουλευτής είναι ότι ο Καμμένος έχει εμπάθεια για τον Μαρινάκη και ότι γι' αυτόν το λόγο «δεν μπορεί να είναι αντικειμενικός» και να «παίξει τον θεσμικό του ρόλο». Παραλλήλισε, μάλιστα, τις κατηγορίες σε βάρος του Μαρινάκη με τις «άδικες» (!) διώξεις σε βάρος στελεχών της Χρυσής Αυγής, λέγοντας ότι οι ίδιοι ξέρουν πώς είναι να κατηγορείται κάποιος άδικα και ότι δεν επιθυμούν να τραβήξει και άλλος τα ίδια! Το πόσο «δίκαια» ή «άδικα» κατηγορείται ο κάθε επιχειρηματίας, που το όνομά του εμπλέκεται σε τέτοιες δουλειές, είναι θέμα που θα κριθεί αλλού. Οπως είναι, επίσης, σίγουρο ότι η κυβέρνηση και οι υπουργοί της είναι μπλεγμένοι ως το λαιμό σε κόντρες ανάμεσα σε αντιτιθέμενα επιχειρηματικά συμφέροντα, πράγμα απόλυτα φυσικό για μια κυβέρνηση του κεφαλαίου. Το αποδεικνύει και ο χειρισμός της υπόθεσης «Noor 1» και το ζήτημα του μοιράσματος της επιχειρηματικής πίτας στα ΜΜΕ κ.ά. Δεν μπορεί όμως να μην προκαλεί ερωτήματα η «ευαισθησία» του Χρυσαυγίτη βουλευτή της Β' Πειραιά σε αυτό το ζήτημα... πολύ περισσότερο που το ενδιαφέρον του φασιστικού μορφώματος γενικά για το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει χίλιες φορές επιβεβαιωθεί...

Ριζοσπάστης