Κερδίζει τα «μπράβο»

Με ένα μακροσκελές ρεπορτάζ, που επικαλείται «ευρωπαϊκές πηγές», η χτεσινή εφημερίδα «Εφημερίδα των Συντακτών» ενημερώνει ότι «Τσίπρας - δανειστές θέλουν εκλογές το 2019» και όχι νωρίτερα, καθώς «οι Ευρωπαίοι δεν επιθυμούν να κλονιστεί η υπάρχουσα κατάσταση στη χώρα μας». Σύμφωνα με όσα γράφει η εφημερίδα, «στο επίπεδο της υιοθέτησης των μεταρρυθμίσεων (οι Ευρωπαίοι) παρατηρούν πως η κυβέρνηση Τσίπρα πετυχαίνει τους δημοσιονομικούς στόχους και με το παραπάνω, ενώ καταφέρνει να αντισταθμίζει πολιτικά τις όποιες σκληρές περικοπές (...)». Σημειώνουν μάλιστα με νόημα ότι «η πολιτική σταθερότητα και η προσήλωση στους μεταρρυθμιστικούς στόχους είναι σημαντική, γιατί αυτοί θα αποδώσουν περισσότερο το 2019 και το 2020». Οι διαπιστώσεις αυτές δεν είναι κάτι νέο, αφού και στο παρελθόν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για το «μεταρρυθμιστικό οίστρο» της κυβέρνησης και την ικανότητά της να προωθεί αντιλαϊκά μέτρα και παράλληλα να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις. Αυτά είναι, άλλωστε, τα «προτερήματα» της κυβέρνησης που της χαρίζουν εύσημα από το κεφάλαιο και τους Ευρωπαίους εκπροσώπους του, ενώ και ο Αμερικανός πρέσβης δεν λυπήθηκε ποτέ τα «καλά λόγια» για την κυβέρνηση. Είναι κι αυτό μια επιβεβαίωση για τη «βρώμικη δουλειά» που έχει αναλάβει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε βάρος του λαού, παίρνοντας την μπουκιά από το στόμα της ΝΔ.

Απάνθισμα

 

Ενα απάνθισμα από τις βρωμιές που ξεστόμισαν τις προηγούμενες μέρες σε βάρος του ΚΚΕ κυβερνητικά στελέχη και ΣΥΡΙΖαίοι δημοσιολόγοι, φιλοξενεί σε άρθρο της η χτεσινή «Αυγή», επιβεβαιώνοντας ότι τους «τσούζει» η κριτική του ΚΚΕ, όπως και η καθοριστική συμβολή του στην προσπάθεια να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Η «Αυγή» αναμασά τα περί «αντισυγκεντρώσεων» του ΚΚΕ, προσπαθεί να αποδείξει ότι την περίοδο 2010 - 2014 το Κόμμα κρατούσε πιο διαλλακτική στάση απέναντι στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ότι σήμερα δείχνει «μονομέρεια» απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και ότι «διαγράφει» τάχα τις ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν αναγνωρίζει «τα θετικά μέτρα που λαμβάνονται» από την κυβέρνηση και τα παραπέμπει όλα «στην εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής κοινωνίας», γι' αυτό «οδηγείται στην εκλογική καθήλωση», οχυρωμένο «σε μια σκληρή σεχταριστική πολιτική σχεδόν τρεις δεκαετίες τώρα». Μετά απ' όλα αυτά, μας γεννιέται το ερώτημα: Αφού σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ και την εφημερίδα του το ΚΚΕ είναι «απομονωμένο» και «σεχταριστικό», αφού «εκλογικά συρρικνώνεται» και δεν αποτελεί κίνδυνο για το σήμερα, αφού τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό, προς τι το μελάνι, το ψέμα και ο αντικομμουνισμός; Κάτι δεν πάει καλά με την «ανάλυση» της «Αυγής» και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αντιγράφει τις προηγούμενες κυβερνήσεις όχι μόνο στην πυγμή με την οποία προωθεί την αντιλαϊκή πολιτική για λογαριασμό του κεφαλαίου, αλλά και στον αντικομμουνισμό, που αποτελεί δοκιμασμένο μέσο για να χτυπηθούν το κίνημα, οι αγώνες και οι δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Χρυσαυγίτικες... 

 

Τη δική της «πινελιά» στο κυβερνητικό «αφήγημα» περί «υγιούς επιχειρηματικότητας», που «δεν στηρίζεται στα θαλασσοδάνεια» και «τηρεί το εργατικό δίκαιο», βάζει η Χρυσή Αυγή, με ανάρτηση στο ημιεπίσημο site της, «ethnikismos.net». Εκεί διαβάζουμε ότι δεν είναι όλοι οι καπιταλιστές «αδίστακτοι κυνηγοί του χρήματος, εκμεταλλευτές των φτωχών και των αδυνάτων, κρατικοδίαιτοι καταφερτζήδες, φοροφυγάδες και άλλα τινά», καθώς υπάρχει η «φωτεινή εξαίρεση» γνωστής καπνοβιομηχανίας στην Καλαμάτα, όπου οι εργοδότες, «ακόμα και σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς, δεν δίνουν απλά στους Ελληνες εργαζομένους τους αυτά που δικαιούνται από τον νόμο, αλλά πολύ περισσότερα!». Το δημοσίευμα αφορά τις «έξτρα παροχές» που ανακοινώνει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες η συγκεκριμένη επιχείρηση για τους εργαζόμενους και φέτος ήταν της τάξης των 500.000 ευρώ.

... «πινελιές»

 

Το λιβανιστήρι των χρυσαυγιτών στα αφεντικά δεν αποτελεί βέβαια είδηση. Ούτε προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι συντάσσονται με την κυβέρνηση και τις άλλες αστικές δυνάμεις σε διαχωρισμούς όπως «καλοί» και «κακοί» εργοδότες, για να θολώσουν τα νερά και να κρύψουν ότι η εκμετάλλευση των εργαζομένων βαθαίνει συνολικά από το κεφάλαιο, ανεξάρτητα από το πώς αυξάνει σε κάθε επιχείρηση το μέρος της απλήρωτης δουλειάς. Για παράδειγμα, στη συγκεκριμένη επιχείρηση, η παραγωγικότητα έχει χτυπήσει ταβάνι και αυτό αντανακλάται στην κερδοφορία της. Παρεμπιπτόντως, να σημειώσουμε ότι ένα από τα «μπόνους» που μοιράζει η εργοδοσία είναι το «επίδομα παρουσίας» σε όποιον εργαζόμενο δεν έλειψε ούτε μια μέρα από τη δουλειά. Δηλαδή, δεν απήργησε, δεν αρρώστησε και ...υπερνίκησε όλες τις δυσκολίες για να μην στερηθεί ο εργοδότης τις υπηρεσίες του ούτε μια μέρα!

Ριζοσπάστης