Λαθροχειρία

Τη λαθροχειρία επιστράτευσε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής», προκειμένου να επενδύσει την πολιτική της κυβέρνησης στα Βαλκάνια με «προοδευτικό» μανδύα και να τραβήξει ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές με όσους από εθνικιστικές θέσεις στρώνουν εξίσου «βούτυρο στο ψωμί» των ευρωατλαντικών σχεδίων. Τι ισχυρίστηκε; Οτι «η Αριστερά στο σύνολό της - δηλαδή τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ ή παλιότερα ο Συνασπισμός, όσο και το ΚΚΕ - παιχνίδια με τα λεγόμενα εθνικά θέματα δεν έπαιζε ποτέ. Αλλοι είναι αυτοί που κάνουν τους υπερπατριώτες ή τους εθνικόφρονες, αλλά την κρίσιμη στιγμή ξεπούλησαν το εθνικό συμφέρον». Πάει πολύ να τσουβαλιάζεις τη σταθερή και κρυστάλλινη θέση που είχε και έχει το ΚΚΕ για το θέμα, με αφετηρία τα συμφέροντα των λαών της περιοχής, με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ και του προκατόχου του, Συνασπισμού, που το 1992 φιγουράριζε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια με τα γνωστά «όλοι πλην Λακεδαιμονίων», ενώ σήμερα αναδεικνύεται σε ευρωΝΑΤΟικό σημαιοφόρο, με πυξίδα και στις δυο περιπτώσεις το πώς θα υπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Αλλά όταν πρόκειται για τα βρώμικα σχέδια της αστικής τάξης, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει ότι δεν διστάζει πουθενά...

Αμηχανία

 

Μεγάλη ανησυχία έχει η «Εφημερίδα των Συντακτών» για το πώς θα συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ΚΚΕ, μετά το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο που ψήφισε η κυβέρνηση πριν από μια βδομάδα. Απαντώντας η ίδια στα ερωτήματα που θέτει, καλεί τους αναγνώστες της να προβληματιστούν αν η «ακίνδυνη ανυπακοή» που έδειξε το ΚΚΕ με τις τελευταίες κινητοποιήσεις, είναι δείγμα της αμηχανίας του ή της ...στρατηγικής αδυναμίας του να αντιπαρατεθεί με την κυβέρνηση! Ενας άλλος αρθρογράφος της «ΕφΣυν» διαμαρτύρεται για την κινητοποίηση των συνδικάτων στο υπουργείο Εργασίας, γράφοντας ότι αυτές είναι πρακτικές «ξένες προς την αριστερά». Είναι γνωστός ο θαυμασμός που τρέφουν οι αρθρογράφοι της εφημερίδας στην «αριστερά» του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Γι' αυτό τους φέρνει αναγούλα το γεγονός ότι το ΚΚΕ πρωτοστατεί για να οργανωθεί η απάντηση των εργαζομένων και του λαού στην αντιλαϊκή πολιτική που διευθύνει η κυβέρνηση και στηρίζεται επί της ουσίας απ' όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Οσο για την ανυπακοή του ΚΚΕ, ούτε οι ίδιοι δεν θα ξόδευαν τόσο μελάνι, αν πίστευαν ότι είναι «ακίνδυνη». Πόσο μάλλον που αυτή δεν περιορίζεται στην αντιπαράθεση με τη μία ή την άλλη κυβέρνηση, αλλά στοχεύει στο κεφάλαιο και στην εξουσία του. Επομένως, με εκείνα και με τα άλλα, το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιβεβαιώνουν τη δική τους αμηχανία, που προκύπτει από την ανάγκη τους να υπερασπιστούν μια «κυβέρνηση της αριστεράς» αντιλαϊκή μέχρι το μεδούλι, απέναντι στις δίκαιες αντιδράσεις και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Αλμπουμ

 

Ενας άλλος αρθρογράφος, της «Αυγής», απειλεί να στείλει στο ΠΑΜΕ το λογαριασμό από τη σπασμένη πόρτα του υπουργείου Εργασίας, μετά τις κινητοποιήσεις των συνδικάτων, και αναρωτιέται «τι θα γίνει αν πάρουν αυτοί την εξουσία». Ο ίδιος παινεύει τη «διαλλακτική αριστερά» που εκπροσωπεί η κυβέρνηση, σε αντιπαράθεση με την «αυταρχική του ΚΚΕ». Από κοντά κι ένας ακόμα στην ίδια εφημερίδα, που αναμασά ότι υπάρχει σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης, στο οποίο «συνεργάζονται ΝΔ και ΚΚΕ». Είναι φανερό ότι η προσπάθεια να χτυπηθεί και να συκοφαντηθεί η δράση του ΚΚΕ στο εργατικό - λαϊκό κίνημα περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα επιχειρημάτων, που χρησιμοποιούνται αντίστροφα για να στηριχτούν η κυβέρνηση και η αντιλαϊκή πολιτική της. Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι το καρότο και το μαστίγιο που χρησιμοποιεί η «διαλλακτική» κυβέρνηση για να «συνετίσει» όσους δεν πείθονται για τις αγνές προθέσεις της, είναι ...πούπουλο και χάδι στο λαό; Και ότι τα μέτρα δίχως τέλος που αυξάνουν την εκμετάλλευση για λογαριασμό του κεφαλαίου και οδηγούν το λαό βαθύτερα στη φτώχεια, είναι δείγμα στοργής και κατανόησης; Οσο για τα περί «συνεργασίας με τη ΝΔ», ας κοιταχθούν καλύτερα στον καθρέφτη. Και με αφορμή τα τρία χρόνια από τις εκλογές του Γενάρη του 2015, ας ψάξουν στο οικογενειακό τους άλμπουμ για να βρουν τη φωτογραφία από τη Βουλή, τη βραδιά που ψήφιζαν όλοι μαζί το 3ο μνημόνιο, ψέλνοντας ύμνους για τα «ιερά και όσια» του κεφαλαίου.

Καμία αντίφαση

 

Ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτος έλεγε στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ πως «φεύγουμε από μια γραμμή επιτήρησης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει επιτήρηση». Ενημέρωνε ακόμα ότι είναι ορατό το ενδεχόμενο το ΔΝΤ να ζητήσει η συμφωνία για το «τσεκούρι» στο αφορολόγητο να έρθει νωρίτερα, το 2019. Την ίδια ώρα, ο κυβερνητικός Τύπος αναπαρήγαγε την ομιλία του πρωθυπουργού στην ίδια συνεδρίαση ως ένδειξη για τη «φορολογική δικαιοσύνη» στη «μεταμνημονιακή» εποχή, ενώ ο Αλ. Τσίπρας έλεγε σε συνέντευξή του ότι η ολοκλήρωση του προγράμματος είναι προϋπόθεση «για τη διασφάλιση δημοσιονομικού χώρου που θα μας δώσει τη δυνατότητα για ελαφρύνσεις, οι οποίες θα ανακουφίσουν τις κοινωνικές πληγές...». Δεν πρόκειται βέβαια για καμία αντίφαση. Η «επόμενη μέρα» δεν διαφέρει σε τίποτα από τη σημερινή: Οι ελαφρύνσεις αφορούν το κεφάλαιο και τα βάρη το λαό. Το «στρίμωγμα» των λαϊκών αναγκών για να βρεθεί «χώρος» για το κεφάλαιο θα είναι χωρίς τέλος, όσο οι εργαζόμενοι δεν βάζουν στο στόχαστρο το κεφάλαιο και τις ανάγκες του, που υπηρετούν «ομού και αντάμα» όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου.

Ριζοσπάστης