Δεσμεύσεις

«Αυτό που με εξοργίζει είναι ότι δεν είμαστε συμμέτοχοι σε αυτήν την προσπάθεια. Δεν θέτουμε εμείς τις πολιτικές προτεραιότητες. Και γι' αυτό λέω ξεκάθαρα ότι αυτό το σχέδιο δεν με δεσμεύει. Με δεσμεύουν οι δημοσιονομικοί στόχοι, τουλάχιστον μέχρι να μπορέσω να τους επαναδιαπραγματευθώ», λέει σε συνέντευξη ο πρόεδρος της ΝΔ, σε σχέση με το λεγόμενο «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης που θα ενσωματώνει όλες τις προτεραιότητες του κεφαλαίου για την επόμενη περίοδο. Τα ίδια έλεγε, όμως, με μικρές παραλλαγές και ο υπουργός Οικονομικών προ ημερών: Οτι οι εκπρόσωποι της Κομισιόν «μετά το πρόγραμμα, θα έχουν λόγο σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις, αλλά όχι πολύ μεγάλο λόγο στο πώς θα φτάνουμε το στόχο για τα πλεονάσματα. Οι στόχοι είναι δεδομένοι, αλλά θα έχουμε λόγο στα μέσα». Αυτό που ομολογούν αμφότεροι, είναι ότι και την «επόμενη μέρα», «δεδομένοι» και «δεσμευτικοί» είναι οι στόχοι της αστικής τάξης, της θωράκισης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που «δεδομένα» θα στηριχτεί στα αντεργατικά μέτρα και συνολικά στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Και καλούν το λαό να διαλέξει με ποιο σχέδιο θα χάσει ακόμα περισσότερα, για να ικανοποιηθούν οι «δεσμεύσεις» και οι στόχοι τους. Οι εργαζόμενοι να μη δεχτούν να μπουν στη συζήτηση για το ποιος θα διαχειριστεί τη βαρβαρότητα σε βάρος τους, με ή χωρίς μνημόνια. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει η οργάνωση σε κάθε τόπο δουλειάς και γειτονιά για την ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Πλυντήριο

 

Χτες το απόγευμα ήταν προγραμματισμένο να συνεδριάσει η Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, για να κυρώσει μια συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και το Ισραήλ «σχετικά με την επικερδή απασχόληση των εξαρτώμενων μελών των Μελών Διπλωματικών Αποστολών ή Προξενικών Αρχών». Ωστόσο, λίγη ώρα πριν ξεκινήσει η συνεδρίαση, ανακοινώθηκαν η αναβολή της και η μετάθεσή της σε μια επόμενη μέρα. Οσοι πίστεψαν ότι η κυβερνητική κίνηση ήταν έστω μια έκφραση διαμαρτυρίας για τη σφαγή στην Παλαιστίνη, γρήγορα διαψεύστηκαν. Αναρτήσεις σε ορισμένα Μέσα επικαλούνταν κυβερνητικές πηγές και έγραφαν σχετικά: «Η λογική που πρυτάνευσε ήταν πως σε μια ημέρα τόσο τεταμένη για τη διεθνή κοινότητα από την αιματοχυσία στη Γάζα, το θέμα αυτό μοιραία θα επισκίαζε τη συνεδρίαση με ανάλογους πολιτικούς τόνους και θέσεις, για αυτό θα ήταν καλύτερο να αναβληθεί η σχετική συνεδρίαση για μια επόμενη ημέρα». Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ανέβαλε τη συνεδρίαση για να μη βρει «βήμα» η καταγγελία της δολοφονικής δράσης του Ισραήλ, αλλά και για να προστατευτεί η ίδια από την κριτική για τις στενές σχέσεις που αναπτύσσει με το κράτος του Ισραήλ και τις ΗΠΑ, δίνοντας κάλυψη στα εγκλήματα σε βάρος των Παλαιστινίων, αλλά και σε σχεδιασμούς που βάζουν φωτιά στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπως αναδεικνύει και καταγγέλλει το ΚΚΕ. «Πλυντήριο» με τα όλα της η κυβέρνηση, που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να στηρίξει τους ...αξιότιμους συμμάχους της.

Ναφθαλίνη

 

Στα γνωστά απ' τα παλιά κάλπικα διλήμματα καταφεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο περισσότερο αποκαλύπτεται ότι συμπλέει στρατηγικά με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου. Κάτι σαν τα «αλησμόνητα» ΠΑΣΟΚικά, «όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας» ή «όποιος δεν είναι με το ΠΑΣΟΚ, είναι με τη δεξιά», εκστομίζουν τώρα τελευταία ολοένα και πιο συχνά τα στελέχη του. Μετά τον Αλ. Τσίπρα, που προχτές στην ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ τοποθέτησε τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην «πρόοδο» και τη «συντήρηση», ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας, δήλωσε χτες στην ΕΡΤ: «Ο προοδευτικός χώρος οφείλει να πάρει σαφή θέση ενάντια στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη της ΝΔ (...) αυτήν τη στιγμή έχει δημιουργηθεί ένα δίπολο και οφείλουν όλοι να πάρουν θέση. Από τη μία μεριά είναι ο προοδευτικός κόσμος, που θέλει το κοινωνικό κράτος, τις εργασιακές σχέσεις, ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο και την πάταξη της διαπλοκής. Εάν έτσι βλέπουν τα πράγματα, πρέπει να πάρουν θέση, γιατί οι διαχωριστικές γραμμές είναι σαφείς». Είναι βέβαιο ότι με τέτοια «διλήμματα», η κυβέρνηση προσπαθεί να ασκήσει πίεση καταρχάς στο Κίνημα Αλλαγής, που δείχνει να ταλαντεύεται στην πολιτική συμμαχιών και διεκδικεί να ανακάμψει στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, όπου έχει επικρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, όμως, με το κάλπικο δίπολο «πρόοδος - συντήρηση», η κυβέρνηση θέλει να κρύψει ότι ο πυρήνας της αντιλαϊκής της πολιτικής αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων και μυρίζει ναφθαλίνη. Οπως άλλωστε και το σάπιο σύστημα που υπηρετούν από κοινού «προοδευτικοί» και «συντηρητικοί», στον ανταγωνισμό τους για το ποιος μπορεί καλύτερα να κάνει τις δουλειές του κεφαλαίου.

Ταλαιπωρία

 

«Κομφούζιο», «χάος», «ταλαιπωρία», «μποτιλιάρισμα» είναι μερικοί από τους τίτλους που χρησιμοποίησε ο αστικός Τύπος για να συκοφαντήσει - κατά την προσφιλή του μέθοδο - την προχτεσινή απεργία των εργαζομένων στο Μετρό Αττικής. Ορισμένοι, μάλιστα, πιο «προχωρημένοι» αναρωτιούνταν με νόημα αν η απόφαση για απεργία ήταν «σύννομη με τον νέο νόμο» που ψήφισε η κυβέρνηση και υπονομεύει ακόμα περισσότερο το δικαίωμα στην απεργία. Τα αντανακλαστικά τους λειτουργούν άψογα, όταν είναι να επιτεθούν στα δικαιώματα των εργαζομένων και κυρίως στο απεργιακό δικαίωμα, που με κάθε αφορμή συκοφαντείται και λοιδορείται. Το ίδιο προσπάθησε να κάνει άλλωστε και η εργοδοσία του Μετρό, με ανακοίνωση που εξέδωσε την επομένη της απεργίας, όπου ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνει! Ο λαός πρέπει να βγάλει συμπεράσματα από τις αντιδράσεις τους κάθε φορά που ένας κλάδος ή ένας χώρος δουλειάς κινητοποιείται, πολύ περισσότερο όταν απεργεί. Στόχος τους είναι το συνολικότερο χτύπημα της συλλογικής οργάνωσης και δράσης, που βρίσκεται σταθερά στο στόχαστρο της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των κομμάτων της. Οσο για τις αστικές συγκοινωνίες, ταλαιπωρία δεν είναι οι δυσκολίες στη μετακίνηση στη διάρκεια μιας απεργίας, αλλά η άθλια κατάσταση που ζει καθημερινά στις μετακινήσεις του ο λαός, με τις ελλείψεις και τα ακριβά εισιτήρια, αλλά και οι συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων σε αυτές.

Ριζοσπάστης