ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΚΛΕΒΑΝ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΒΑΣ - ΕΝΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ:

Ένα από αυτά τα παιδιά είναι ο Άλεξ Λόπεζ. Ήταν 13 χρο­νών όταν έφυγε το 1962 και σή­με­ρα σε ηλι­κία 69 ετών δίνει συ­νέ­ντευ­ξη στην Gran­ma In­ter­na­tio­nal.

Επιχείρηση Πίτερ Παν – Η “αρπαγή” 14.000 ανήλικων παιδιών από την Κούβα



Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Η επι­χεί­ρη­ση Πίτερ Παν ξε­κί­νη­σε από την κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ, στο τέλος του 1960, σαν μια προ­σπά­θεια να σα­μπο­τά­ρει την κου­βα­νι­κή επα­νά­στα­ση, που είχε θριαμ­βεύ­σει το 1959. Ίσως το όνομα που επι­λέ­χθη­κε για την επι­χεί­ρη­ση Πίτερ Παν, να ται­ριά­ζει με την κω­δι­κή ονο­μα­σία που χρη­σι­μο­ποιεί­ται για το Μαϊ­ά­μι: ”Η χώρα του Ποτέ ποτέ” (γνω­στή για όσους διά­βα­σαν το πα­ρα­μύ­θι του Πίτερ Παν).

• Άρχισε μια τε­ρά­στια εκ­στρα­τεία στα μέσα ενη­μέ­ρω­σης, κυ­ρί­ως στο ρα­διό­φω­νο Swan – ένα αντε­πα­να­στα­τι­κό ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κό ορ­γα­νι­σμό στην υπη­ρε­σία των υπη­ρε­σιών πλη­ρο­φο­ριών των ΗΠΑ που μπο­ρού­σε να ακου­στεί στην Κούβα – που στόχο είχε να τρο­μά­ξει τις μη­τέ­ρες κα­λώ­ντας τες να μην επι­τρέ­ψουν να τους κλέ­ψουν οι κομ­μου­νι­στές τα παι­διά τους.

• Στό­χος ήταν να πεί­σουν όσους πε­ρισ­σό­τε­ρους γο­νείς να στεί­λουν τα παι­διά τους στις ΗΠΑ, δια­δί­δο­ντας πλα­στές ει­δή­σεις για έναν υπο­τι­θέ­με­νο νόμο που θα ψη­φι­ζό­ταν δί­νο­ντας στο επα­να­στα­τι­κό κρά­τος την κη­δε­μο­νία όλων των ανη­λί­κων παι­διών. Με­τα­ξύ Δε­κεμ­βρί­ου 1960 και Οκτω­βρί­ου του 1962, 14.000 παι­διά έφυ­γαν από την Κούβα και πέ­ρα­σαν απέ­να­ντι στο Μαιά­μι.

• Στην Κούβα δρού­σε ο πρά­κτο­ρας της CIA José Pu­jals Mederos, ο οποί­ος έγρα­ψε τον ψεύ­τι­κο νόμο και τον ει­σή­γα­γε στη χώρα, με την υπο­στή­ρι­ξη και άλλων Αμε­ρι­κά­νων πρα­κτό­ρων όπως ο James Baker και ο ιε­ρέ­ας Bryan O. Walsh.

Αυτή η ομάδα κα­τα­σκεύ­α­ζε πλα­στά δια­βα­τή­ρια και βίζες εκ­με­ταλ­λευό­με­νοι την τότε νο­μο­θε­σία, για ασυ­νό­δευ­τα ανή­λι­κα παι­διά- πρό­σφυ­γες, που επέ­τρε­ψε την με­τά­βα­ση τους στις ΗΠΑ.

• Τα παι­διά που βρέ­θη­καν στην Αμε­ρι­κή πε­ρί­με­ναν χρό­νια για την οι­κο­γε­νεια­κή επα­νέ­νω­ση και πολλά πα­ρου­σί­α­σαν ψυ­χο­λο­γι­κά τραύ­μα­τα από την σω­μα­τι­κή και συ­ναι­σθη­μα­τι­κή εξά­ντλη­ση στους αυ­το­σχέ­διους και ακα­τάλ­λη­λους κα­ταυ­λι­σμούς, όπου δεν τους δό­θη­κε καμία επαγ­γελ­μα­τι­κή ια­τρι­κή προ­σο­χή. Οι ανα­λυ­τές επι­ση­μαί­νουν ότι οι γο­νείς δεν είχαν σκε­φτεί την επα­νέ­νω­ση με τα παι­διά τους στις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες, αλλά στην Κούβα, μετά την γρή­γο­ρη ανα­τρο­πή της επα­να­στα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης.

Τα παι­διά μετά από πε­ρι­πέ­τειες σε στρα­τό­πε­δα και ιδρύ­μα­τα δό­θη­καν για υιο­θε­σία.

Άλεξ Λόπεζ, ένας από τις 14.000

Ένα από αυτά τα παιδιά είναι ο Άλεξ Λόπεζ. Ήταν 13 χρο­νών όταν έφυγε το 1962 και σή­με­ρα σε ηλι­κία 69 ετών δίνει συ­νέ­ντευ­ξη στην Gran­ma In­ter­na­tio­nal.

-Οι πρώ­τες μέρες ήταν δύ­σκο­λες, εξι­στο­ρεί με­τα­ξύ των άλλων o Lopez στην ηλε­κτρο­νι­κή έκ­δο­ση της επί­ση­μης εφη­με­ρί­δας της Κού­βας, ζού­σα­με σε σκη­νές σε ένα στρα­τό­πε­δο και με με­γα­λύ­τε­ρα αγό­ρια, όπου βα­σί­λευε η κα­τά­χρη­ση και η εχθρό­τη­τα. Οι υπο­τι­θέ­με­νοι προ­στά­τες μας, κα­θο­λι­κοί ιε­ρείς και μο­να­χές, ήταν δύ­σκο­λο να ελέγ­ξουν 500 εφή­βους, με­τα­ξύ 12 και 18 ετών, που στε­γά­ζο­νταν στο στρα­τό­πε­δο. Εκεί πα­ρου­σιά­στη­καν όλα τα είδη της σω­μα­τι­κής βίας, ακόμη και σε­ξουα­λι­κής κα­κο­ποί­η­σης από τους ίδιους τους ιε­ρείς.

Στις σο­σια­λι­στι­κές χώρες έμαθε για την Κούβα.

–Αυτές οι εμπει­ρί­ες με­γά­λω­σαν την αγάπη μου για την Κούβα, και μόλις ολο­κλή­ρω­σα τις πα­νε­πι­στη­μια­κές μου σπου­δές στον τομέα του του­ρι­σμού, δη­μιούρ­γη­σα το τα­ξι­διω­τι­κό πρα­κτο­ρείο In­ter­plan­ner για ομα­δι­κά τα­ξί­δια από τις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες στα σο­σια­λι­στι­κά κράτη της Ανα­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης. Δη­μιούρ­γη­σα στε­νούς δε­σμούς με τα Κέ­ντρα Κου­βα­νι­κής Φι­λί­ας σε αυτές τις χώρες, όπου αγό­ρα­σα βι­βλία και δί­σκους μου­σι­κής, και μά­θαι­να τις ει­δή­σεις της Επα­νά­στα­σης.

-Με δε­δο­μέ­νη την σχέση μου με τις χώρες του Σο­σια­λι­στι­κού συ­να­σπι­σμού, η απο­στο­λή της Κού­βας στα Ηνω­μέ­να Έθνη εν­δια­φέρ­θη­κε για την δου­λειά μου κατά τη διάρ­κεια της διοί­κη­σης του Τζίμι Κάρ­τερ (1977-1981) που επέ­τρε­ψε τα τα­ξί­δια στο νησί να είναι κάπως πιο εύ­κο­λα. Μί­λη­σα με τους δι­πλω­μά­τες της Κού­βας σχε­τι­κά με το εν­δε­χό­με­νο του­ρι­στι­κό ξε­κί­νη­μα με την Κούβα. Η επι­στρο­φή ήταν πάντα στα σχέ­διά μου, αλλά δεν σκέ­φτη­κα ποτέ ότι θα το κάνω με την πρό­σκλη­ση της επα­να­στα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης.

Ο Φι­ντέλ ήθελε να τον απο­κα­λού­με με το μικρό του όνομα. Σαν φίλο.
Οι απευ­θεί­ας πτή­σεις είχαν απα­γο­ρευ­θεί, έτσι πε­τά­ξα­με από τον Κα­να­δά το 1978. Η πρώτη ομάδα απο­τε­λού­νταν από κα­θη­γη­τές και ερ­γα­ζό­με­νους στο Πα­νε­πι­στή­μιο Martyrs Keith. Προς έκ­πλη­ξή μου, σε αυτό το τα­ξί­δι συ­νά­ντη­σα τον ηγέτη Φι­ντέλ Κά­στρο. Μας επι­σκέ­φθη­κε στο ξε­νο­δο­χείο Ρι­βιέ­ρα. Μι­λού­σα με τους του­ρί­στες στην κύρια εί­σο­δο, όπου μας πε­ρί­με­νε το λε­ω­φο­ρείο μας. Ξαφ­νι­κά πα­ρα­τή­ρη­σα ότι κά­ποιοι στην ομάδα άλ­λα­ξαν τις εκ­φρά­σεις του προ­σώ­που τους, ανοί­γο­ντας με έκ­πλη­ξη τα μάτια τους. Νό­μι­ζα ότι είχα πει κάτι λάθος στην αγ­γλι­κή γλώσ­σα, αλλά τότε ένιω­σα κά­ποιον να με αγ­γί­ζει στον ώμο, σαν ένας φίλος, και όταν γύ­ρι­σα έμει­να πάρα πολύ έκ­πλη­κτος, άφω­νος. Ήταν ο Φι­ντέλ!

Ο Φι­ντέλ μας υπο­δέ­χτη­κε με απλό­τη­τα και είπε ότι θα πρέ­πει να τον απο­κα­λού­με με το μικρό του όνομά, σαν φίλο. Εν­δια­φέρ­θη­κε να ακού­σει εάν οι ακα­δη­μαϊ­κοί περ­νά­νε καλά στην Κούβα και αν το του­ρι­στι­κό πρό­γραμ­μα διε­ξά­γε­ται χωρίς δυ­σκο­λία. Δεν είχα ποτέ οποια­δή­πο­τε προ­βλή­μα­τα, όχι μόνο με αυτή την ομάδα αλλά και με οποια­δή­πο­τε άλλη έφερα εδώ.

Ο Ρί­γκαν μας έκλει­σε το γρα­φείο

-Ο του­ρι­σμός για Κούβα αντι­με­τω­πί­ζει εμπό­δια από τις δια­φο­ρε­τι­κές διοι­κή­σεις στις ΗΠΑ.Ένα από τα με­γα­λύ­τε­ρα ήταν όταν κατά τη διάρ­κεια της Προ­ε­δρί­ας του Ronald Rea­gan (1981-1989) μας διέ­τα­ξαν να κλεί­σει το γρα­φείο μου στην Ουά­σιγ­κτον μέσα σε 24 ώρες. Έπρε­πε να κλεί­σου­με μια νό­μι­μη, κα­θιε­ρω­μέ­νη εται­ρεία!

Ευ­τυ­χώς, κρα­τή­σα­με τις επα­φές μας και όταν υπήρ­ξε αλ­λα­γή στον Λευκό Οίκο, με τη διοί­κη­ση του George H.W. Bush, ήμα­σταν σε θέση να απο­κα­τα­στή­σου­με τις ανταλ­λα­γές, κα­ταρ­χήν με πολ­λούς πε­ρισ­σό­τε­ρους πε­ριο­ρι­σμούς από ότι όταν ξε­κί­νη­σα το γρα­φείο. Είναι πάντα ένα με­γά­λο πρό­βλη­μα να εξα­σφα­λί­σεις τα τρα­πε­ζι­κά εμ­βά­σμα­τα για την Κούβα και αυτό μπο­ρεί να εμπο­δί­σει όποιον θέλει να δου­λέ­ψει με την Κούβα.

30 ακυ­ρώ­σεις ομα­δι­κών τα­ξι­διών επί Τραμπ

-Τώρα με τη διοί­κη­ση του Ντό­ναλντ Τραμπ, είναι σχε­δόν αδύ­να­το να βρε­θεί μια Αμε­ρι­κά­νι­κη τρά­πε­ζα να με­τα­φέ­ρει χρή­μα­τα εκ­δρο­μέ­ων στην Κούβα. Σο­βα­ρό πρό­βλη­μα είναι και η τα­ξι­διω­τι­κή οδη­γία που εκ­δό­θη­κε από το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, που ισχυ­ρί­ζε­ται ότι η Κούβα δεν είναι μια ασφα­λής χώρα και ότι εάν οποιο­δή­πο­τε ατύ­χη­μα ή ασθέ­νεια πα­ρου­σια­στεί εδώ, καμία ασφα­λι­στι­κή εται­ρεία δεν θα ανα­λά­βει την ευ­θύ­νη.

Για το λόγο αυτό, το 2017, εί­χα­με 30 ακυ­ρώ­σεις ομα­δι­κών τα­ξι­διών, επει­δή κα­νείς δεν θέλει να τα­ξι­δέ­ψει σε μια δήθεν επι­κίν­δυ­νη πε­ριο­χή, πολύ λι­γό­τε­ρο όταν το ανα­κοι­νώ­νει μια κυ­βερ­νη­τι­κή υπη­ρε­σία . Βρί­σκουν δι­καιο­λο­γία τις υπο­τι­θέ­με­νες «ηχη­τι­κές» επι­θέ­σεις. Μπορώ να σας πω ότι, αν υπήρ­χαν, εγώ θα είχα ήδη κου­φα­θεί. Το μόνο που ακού­με στην Κούβα είναι η ζω­ντα­νή μου­σι­κή από τα συ­γκρο­τή­μα­τα στο δρόμο.

Ο Τραμπ εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα της Μα­φί­ας της Φλό­ρι­ντα

-Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, ο Πρό­ε­δρος Τραμπ εξυ­πη­ρε­τεί τα συμ­φέ­ρο­ντα μιας πολύ μι­κρής ομά­δας Κου­βα­νών που μέ­νουν στη Φλό­ρι­ντα και έχουν δη­μιουρ­γή­σει έναν τύπο μα­φί­ας που ζει και δη­μιουρ­γεί προ­σω­πι­κές πε­ριου­σί­ες εγεί­ρο­ντας εμπό­δια στις δι­με­ρείς σχέ­σεις. Υπάρ­χουν εκα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια δια­θέ­σι­μα για χρη­μα­το­δό­τη­ση εκ­στρα­τειών κατά της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης και αυτοί τα εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται. Πι­στεύω όμως πως δεν έχουν με­γά­λη επί­δρα­ση στον Αμε­ρι­κά­νι­κο λαό.

Δεν μπο­ρού­σα ποτέ να φα­ντα­στώ ότι θα ζήσω μια επί­σκε­ψη από έναν Πρό­ε­δρο των ΗΠΑ στην Κούβα, αλλά το είδα με τον Μπα­ράκ Ομπά­μα. Ανα­γνώ­ρι­σε ότι η πο­λι­τι­κή του οι­κο­νο­μι­κού απο­κλει­σμού δεν είχε το επι­θυ­μη­τό απο­τέ­λε­σμα, όσον αφορά την ανα­τρο­πή της επα­νά­στα­σης, και ως εκ τού­του, ανα­ζή­τη­σε άλλες στρα­τη­γι­κές.

Οι Γιάν­κη­δες επο­φθαλ­μιούν την δύ­να­μη της Κού­βας.

-Δεν πραγ­μα­το­ποί­η­σε τις δι­με­ρείς συ­νο­μι­λί­ες ο Ομπά­μα λόγω καλής θέ­λη­σης ή από έρωτα για την Κούβα. Στην τα­κτι­κή του πε­ριε­λάμ­βα­νε τη δη­μιουρ­γία μιας ατμό­σφαι­ρας επα­να­προ­σέγ­γι­σης και άμε­σες συ­νο­μι­λί­ες με­τα­ξύ των δύο κυ­βερ­νή­σε­ων. Υπο­σχέ­θη­κε βο­ή­θεια στην νε­ο­λαία για να “αλ­λά­ξει” την Κούβα. Ίσως μια κα­νο­νι­κή σχέση θα μπο­ρού­σε να επι­τευ­χθεί με την απο­κα­τά­στα­ση των δι­πλω­μα­τι­κών σχέ­σε­ων, αλλά η τρέ­χου­σα διοί­κη­ση έχει αναι­ρέ­σει ότι είχε συμ­φω­νη­θεί. Οι δια­φο­ρές ανά­με­σα στην Κούβα και τις Ηνω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες δεν πρό­κει­ται να λυ­θούν, επει­δή οι ΗΠΑ έχει εμ­μο­νή να ελέγ­ξει και να αποι­κί­σει την Κούβα, όπως ακρι­βώς συ­νέ­βη με το Που­έρ­το Ρίκο. Το βλέπω ως μια μοι­ραία έλξη. Οι Γιάν­κη­δες επο­φθαλ­μιούν την δύ­να­μη της Κού­βας.

Δύ­σκο­λο να δια­φη­μι­στείς σε ένα τέ­τοιο εχθρι­κό πε­ρι­βάλ­λον.

-Είναι δύ­σκο­λο να δια­φη­μι­στείς σε ένα τέ­τοιο εχθρι­κό πε­ρι­βάλ­λον. Πα­ρα­κάμ­πτω τα εμπό­δια, προ­σαρ­μό­ζο­μαι στις πε­ρι­στά­σεις. Αφιε­ρώ­νω ώρες από την ζωή μου να συ­νο­μι­λώ, να έχω διά­λο­γο, με τους αν­θρώ­πους. Πα­ρου­σιά­ζω τον εαυτό μου σε επαγ­γελ­μα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις, πα­νε­πι­στή­μια και άλλες ομά­δες για να τους προ­σελ­κύ­σω. Προ­ω­θού­με την εται­ρία στο δια­δί­κτυο και χρη­σι­μο­ποιού­με τις εμπει­ρί­ες εκεί­νων που έχουν επι­σκε­φτεί την Κούβα, δε­δο­μέ­νου ότι είναι πάντα για αυ­τούς μια ευ­χά­ρι­στη έκ­πλη­ξη.

Αβά­σι­μος φόβος για τον κομ­μου­νι­σμό.

-Πολ­λοί άν­θρω­ποι έρ­χο­νται με ένα αβά­σι­μο φόβο για τον κομ­μου­νι­σμό. Έχουν ακού­σει πα­ρά­λο­γες από­ψεις, σκέ­ψεις ότι ο άν­θρω­πος θα επο­πτεύ­ε­ται αυ­στη­ρά και θα πα­ρα­κο­λου­θεί­ται συ­νε­χώς από κα­τα­σκό­πους. Νο­μί­ζουν ότι δεν υπάρ­χει ελευ­θε­ρία να περ­πα­τή­σει κα­νείς στους δρό­μους.

Εξηγώ ότι πρό­κει­ται για ένα μέρος με ένα λει­τουρ­γι­κό σο­σια­λι­στι­κό σύ­στη­μα, πολύ δια­φο­ρε­τι­κό από άλλα κοι­νω­νι­κά συ­στή­μα­τα σε όλο τον κόσμο. Όταν επι­στρέ­φουν, λένε πως ποτέ δεν φα­ντα­ζό­ταν την Κούβα σαν τόσο ασφα­λή χώρα, με κα­νέ­ναν απο­λύ­τως κίν­δυ­νο. Επι­στρέ­φουν σπίτι τους εν­θου­σια­σμέ­νοι, έχο­ντας μάθει την ύπαρ­ξη καλά εκ­παι­δευ­μέ­νων, καλά ενη­με­ρω­μέ­νων αν­θρώ­πων, οι οποί­οι ξέ­ρουν πώς να διευ­θε­τή­σουν προ­βλή­μα­τα. Αυτή η γέ­φυ­ρα της φι­λί­ας είναι αυτή που απαι­τεί κα­θη­με­ρι­νή ερ­γα­σία.

Φι­ντέλ: Αυτό ήταν το σπίτι σας ακόμη και όταν λεί­πα­τε.

-Η αγάπη μου για την Κούβα είναι πάντα με­γά­λη. Θυ­μά­μαι τα παι­δι­κά μου χρό­νια που κα­τό­πιν τα στε­ρή­θη­κα και η επαφή μου με την Κούβα με βο­ή­θη­σε να τα ανα­κτή­σω. Δεν είναι εύ­κο­λη η ζωή του με­τα­νά­στη. Δεν ξέρω ακρι­βώς αν είμαι Αμε­ρι­κά­νος η Κου­βα­νός. Αμε­ρι­κα­νο­κου­βα­νός δεν μπο­ρεί να είμαι. Αυτό δεν είναι εθνι­κό­τη­τα. Πήρα για πρώτη φορά και τους θε­τούς μου γο­νείς στην Κούβα που επι­θυ­μούν να ξα­νάρ­θουν. Θυ­μά­μαι πάντα τα λόγια του Φι­ντέλ για μας, τα παι­διά που φύ­γα­με κάτω από αυτές τις συν­θή­κες. «Ακόμη και τότε που δεν εί­σα­σταν πα­ρό­ντες εδώ να ξέ­ρε­τε πως αυτό ήταν σπίτι σας. Εδώ είναι ο τόπος που μπο­ρεί­τε να κλί­νε­τε την κε­φα­λή σας».

Οι γο­νείς του Άλεξ, έπε­σαν θύμα μιας ανε­λέ­η­της εχθρι­κής προ­πα­γάν­δας πως οι κομ­μου­νι­στές θα τους πά­ρουν τα παι­διά τους.Τα έχου­με και μεις γνω­ρί­σει και τα ακού­με ακόμη και σή­με­ρα στην Ελ­λά­δα. Ο ίδιος έχασε την φυ­σι­κή του οι­κο­γέ­νεια και μια φυ­σιο­λο­γι­κή και ευ­τυ­χι­σμέ­νη ζωή σε μια σο­σια­λι­στι­κή κοι­νω­νία. Αυτό που έχει εν­δια­φέ­ρον στην πε­ρί­πτω­σή του Άλεξ είναι πως η αγάπη του για την Κούβα, η επαγ­γελ­μα­τι­κή του δρα­στη­ριό­τη­τα στην χώρα της “ελευ­θε­ρί­ας” και της “με­γα­λύ­τε­ρης δη­μο­κρα­τί­ας” είναι υπό διωγ­μόν. Το Εμπάρ­γκο και ο σκο­τα­δι­σμός καλ­λιερ­γεί­ται στο μέ­γι­στο βαθμό στις ΗΠΑ για να υπο­τα­χθεί η Κούβα και οι άν­θρω­ποι που την αγα­πούν να σιω­πή­σουν.

_______________________________­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­_­__

 

 

Πάνος Αλε­πλιώ­της

 
Αναρτήθηκε από Viva La Revolucion