Φιλίες

«Η απόφαση για ένταξη στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ είναι ζήτημα κυρίαρχης απόφασης της υποψήφιας χώρας και του λαού της, όχι κάποιων γειτονικών χωρών...». Το απόφθεγμα αυτό είναι μια από τις τρίπλες του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία προσπαθούν να απαντήσουν στην εμπεριστατωμένη κριτική του ΚΚΕ για τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ. Βεβαίως η ίδια η συμφωνία τούς διαψεύδει και γι' αυτό εκτίθενται. Στο κείμενο που υπογράφηκε, προβλέπεται ρητά ότι η Ελλάδα δίνει τη συγκατάθεσή της για να ενταχθεί η ΠΓΔΜ σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Και το σημείο αυτό της συμφωνίας είναι που αποτυπώνει τη στόχευσή της, δηλαδή τη διευκόλυνση της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Βαλκάνια. Εκεί όμως που απογειώνεται η πρόκληση των ΣΥΡΙΖΑίων, είναι όταν λένε ότι θα ήταν υπονόμευση της «φιλίας και της αλληλεγγύης προς το γειτονικό λαό» η μη συμβολή της Ελλάδας για να μπει η γείτονα χώρα στο ΝΑΤΟ... Είναι γνωστό άλλωστε ότι ...μέγιστη πράξη φιλίας και διεθνιστικής αλληλεγγύης είναι να συμβάλλεις ώστε να προστεθεί άλλη μια χώρα στη στρούγκα της ΝΑΤΟικής δολοφονικής μηχανής. Να μαντέψουμε ότι για τους ίδιους λόγους, «φιλίας και αλληλεγγύης» των λαών, η κυβέρνηση φιλοξενεί πολεμικά πλοία και αεροσκάφη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που σπέρνουν τον όλεθρο στην Ανατ. Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή; Σε ένδειξη βοήθειας προς τον Παλαιστινιακό λαό κάνει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το κράτος του Ισραήλ; Για να εμπεδωθεί η «φιλία των λαών» δεν έχει αφήσει στρατόπεδο αναξιοποίητο από τους εγκληματίες του ΝΑΤΟ και πολλαπλασιάζει τις βάσεις του θανάτου; Με τέτοια κριτήρια οικοδομεί «φιλίες» η κυβέρνηση στην περιοχή, παρασέρνοντας σε μεγάλους κινδύνους τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.

«Ευαισθησίες»... 

 

Ενα ακόμα προκλητικό «ξέπλυμα» της ΕΕ επιχείρησαν τα κυβερνητικά στελέχη, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων. Ανάμεσα σε άλλα, διαβάσαμε ότι τάχα το μήνυμα από τους Ευρωπαίους ηγέτες στον Τραμπ, που χωρίζει τα μεταναστόπουλα από τους γονείς τους, ήταν ότι «δεν είμαστε ίδιοι». Ολα αυτά ενώ στο τραπέζι της έκτακτης «μίνι» Συνόδου της ΕΕ την Κυριακή βρίσκεται η πρόταση «εμπλουτισμού» της πολιτικής για το Μεταναστευτικό με στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών στα Βαλκάνια και στην Αφρική, με ένταση της καταστολής και του εγκλωβισμού, με εκδιώξεις από τις χώρες της ΕΕ όπου ήδη βρίσκονται. Αλλά ακόμα κι αυτό η κυβέρνηση το βάζει στην «μπουγάδα», εμφανίζοντάς το ως αντικείμενο διαπάλης ανάμεσα σε μια «προοδευτική» και σε μια «ακροδεξιά» ΕΕ, για να παρουσιάσει με φερετζέ «προοδευτικότητας» τη σημερινή κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας και την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, την οποία υλοποιεί κατά γράμμα, με θύματα τους ίδιους τους πρόσφυγες, που ζουν σε άθλιες συνθήκες τον διπλό εγκλωβισμό, αλλά και τους κατοίκους στα νησιά.

... εκ του πονηρού

 

Ενδιαφέρον έχει όμως και μία ακόμα πλευρά: Η κυβέρνηση, που δεν λέει κουβέντα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη βασική αιτία της προσφυγιάς, επιχειρεί πίσω από γενικόλογες αναφορές περί «πολέμου και φτώχειας» να δώσει «πάσα» στα επόμενα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όπου το Μεταναστευτικό και η διαχείρισή του «στην πηγή του» αξιοποιούνται ως πρόσχημα για να στηθούν κάθε λογής «μηχανισμοί» σε Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική κ.α., με εμφανή στόχο την «προβολή ισχύος» για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και σφαιρών επιρροής. Ακόμα και οι λεγόμενες «ευαισθησίες» τους, επομένως, είναι εκ του πονηρού και καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να τους δείξει ο λαός.

Τσάμικο

 

«Η ΝΔ θα κάνει το καλύτερο δυνατό για τη χώρα και για να βελτιώσει τη συμφωνία, μια συμφωνία που από τη στιγμή που υπεγράφη, προκάλεσε και προκαλεί ζημιά», είπε την Τετάρτη η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος, απαντώντας σε ερώτηση για το τι θα κάνει η ΝΔ με τη συμφωνία αν βρεθεί στην κυβέρνηση, ενώ και όλα τα άλλα στελέχη της σπεύδουν με ζήλο να πουν για τα «νομικά τετελεσμένα» που δημιουργεί, στρώνοντας φανερά το έδαφος για την υλοποίηση της συμφωνίας και από μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΝΔ. Δεν προκαλεί βέβαια και καμιά ιδιαίτερη εντύπωση, από τη στιγμή που το «καβγαδάκι» όλες αυτές τις μέρες ανάμεσα στα αστικά κόμματα δεν είναι για το ευρωΝΑΤΟικό περιεχόμενο της συμφωνίας, όπως αυτό αποτυπώνεται ολοκάθαρα στο άρθρο 2, αλλά για το ποιος μπορεί να διασφαλίσει πιο αποτελεσματικά και «με μεγαλύτερα ανταλλάγματα» για την αστική τάξη την προώθηση των σχεδιασμών αυτών στα Βαλκάνια. Αλλωστε, 26 χρόνια τώρα, όλα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, προσάρμοζαν αναλόγως θέσεις και συνθήματα σε ό,τι αφορά την ΠΓΔΜ. Κάπως έτσι, από το «βαρύ» μακεδονικό το γυρνάνε... στο τσάμικο, με υπόκρουση το ΝΑΤΟικό «τραγούδι της χαράς», που έλεγε ο πρωθυπουργός στις Πρέσπες.

Ριζοσπάστης    Παρασκευή 22 Ιούνη 2018