Ψευτοδιλήμματα

Καθώς κορυφώνεται η διαπραγμάτευση για το ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, η κυβέρνηση εντείνει τα διλήμματα, για να αποσπάσει ευρύτερη συναίνεση στη συμφωνία που ετοιμάζεται να παρουσιάσει, με τη σφραγίδα ΝΑΤΟ - ΕΕ. Ετσι, σύμφωνα με την κυβερνητική προπαγάνδα, το «ναι» στη συμφωνία σημαίνει «σταθερότητα» και «συνεννόηση», ενώ το «όχι» προδίδει «μικροπολιτική» και υπόθαλψη του «εθνικισμού». Βέβαια, και τα δύο σκέλη του διλήμματος απευθύνονται πρωτίστως στη ΝΔ και το Κίνημα Αλλαγής, όπου συγκεντρώνεται η «κρίσιμη μάζα» των ψήφων που αναζητεί η κυβέρνηση για να εγκριθεί η συμφωνία από τη Βουλή. Δεν πέρασε άλλωστε πολύς καιρός απ' όταν εγκαλούσε τη ΝΔ ότι με την άρνησή της να τοποθετηθεί ξεκάθαρα υπέρ της συμφωνίας υπονομεύει τον ευρωΝΑΤΟικό σχεδιασμό και κατ' επέκταση τη «σταθερότητα» στα Βαλκάνια, σε αντίθεση με την ίδια, που αποδεικνύεται «ΝΑΤΟικότερη των ΝΑΤΟικών». Σ' αυτό το πεδίο γίνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα στα δυο κόμματα για το ονοματολογικό. Γι' αυτό τα διλήμματα της κυβέρνησης είναι ψευτοδιλήμματα για το λαό, που έχει γνωρίσει από την καλή κι από την ανάποδη τη δολοφονική δράση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, τους πολέμους, την προσφυγιά, τις αλλαγές συνόρων που προκάλεσε ο διαμελισμός της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και στη συνέχεια η ανοιχτή ιμπεριαλιστική επέμβαση, για τη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων. Κι όλα αυτά μόνο «σταθερότητα» δεν τα λες...

Κλασική

 

Δύο στους τρεις ιδιοκτήτες θα πληρώσουν τον ίδιο ΕΝΦΙΑ με πέρυσι, ανακοίνωσε «μετά βαΐων και κλάδων» χτες το υπουργείο Οικονομικών, με τα κυβερνητικά επιτελεία να πιάνουν αμέσως δουλειά για να «εκλαϊκεύσουν» τη... μεγάλη αυτή κατάκτηση της κυβέρνησης. Μάλιστα, ο υπουργός Οικονομίας παρουσίασε τη συγκεκριμένη εξέλιξη ως ένα παράδειγμα για «τα καλά» που έχουν να δουν τα λαϊκά στρώματα από τις «υπεραποδόσεις» των προϋπολογισμών τα επόμενα χρόνια. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταργεί τον ΕΝΦΙΑ, αλλά ζητάει από το λαό να της πει κι ευχαριστώ επειδή θα συνεχίσει να τον γδέρνει το ίδιο με πριν, ενώ στα «ψιλά γράμματα» κρύβονται αυξήσεις στους άλλους φόρους της λαϊκής κατοικίας. Ακόμη περισσότερο, επιχειρείται να περάσει «στα ψιλά» ότι το πολυνομοσχέδιο που συζητιέται στη Βουλή σφίγγει κι άλλο τη θηλιά των πλειστηριασμών και των εκβιασμών για τα σπίτια των λαϊκών οικογενειών, με τα σκληρά μέτρα που θα πετάξουν χιλιάδες έξω και από την όποια δικαστική προστασία υπήρχε ως σήμερα αλλά και εκτός διακανονισμών, όπως και με μέτρα που παραδίδουν με συνοπτικές διαδικασίες τα δάνεια λαϊκών σπιτιών στα «κοράκια» των funds. Πρόκειται δηλαδή για κλασική περίπτωση απάτης, απ' αυτές που επιστρατεύει με κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση προκειμένου να στοιχειοθετήσει το παραμύθι της «δίκαιης» ανάπτυξης...

Πού;

 

Με ...κλαρίνα και νταούλια, το «Πριν» δημοσίευσε την Κυριακή την «κοινή δήλωση» 200 εκλεγμένων συνδικαλιστών σε σωματεία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που καλούν «σε συντονισμό από τα κάτω και απεργία, ενάντια στα αντιλαϊκά - κυβερνητικά μέτρα της Δ' αξιολόγησης και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019 - 2020». Σύμφωνα μάλιστα με τη δήλωσή τους, η απεργία που προτείνουν είναι για ...σήμερα, Τετάρτη 13 Ιούνη! Η απορία που μας γεννήθηκε διαβάζοντας τη δήλωση είναι η εξής: Αυτοί οι 200 συνδικαλιστές πού ακριβώς έβαλαν το θέμα της απεργίας και μάλιστα για τις 13 Ιούνη; Γιατί στα σωματεία τους, απ' όσο γνωρίζουμε, κανένα τέτοιο θέμα δεν τέθηκε με πρωτοβουλία τους. Στο «Πριν» την «αποφάσισαν»; Εκεί τη συζήτησαν; Μήπως την έκαναν κιόλας και δεν την πήραμε χαμπάρι;

Στο μέλλον

 

Εξήντα πέντε χρόνια έχουν περάσει από το θάνατο του Στάλιν και πάνω από 25 από τη νίκη της αντεπανάστασης στην πρώην ΕΣΣΔ. Ολα αυτά τα χρόνια, τα αστικά επιτελεία δεν σταμάτησαν ποτέ να τροφοδοτούν την αντικομμουνιστική - αντισοβιετική προπαγάνδα με «καινούργιο» υλικό. Οπως η πολυδιαφημισμένη και στην Ελλάδα «νέα» βιογραφία του Στάλιν, από έναν Ρώσο ιστορικό και συγγραφέα, που επικαλείται στο βιβλίο του στοιχεία από «πολυετή έρευνα» σε αρχεία της πρώην ΕΣΣΔ, συνεντεύξεις με απογόνους στελεχών του ΚΚΣΕ κ.λπ. Στο «διά ταύτα», το προφίλ που σκιαγραφεί είναι αυτό του φιλόδοξου, του μηχανορράφου, που σχεδίασε βήμα βήμα τον παραμερισμό των συντρόφων του για να γίνει ηγέτης του ΚΚΣΕ και της ΕΣΣΔ, εγκαθιδρύοντας ένα «ανελεύθερο καθεστώς». Τίποτα πρωτότυπο, θα σκεφτεί κανείς, και πράγματι έτσι είναι. Πολύ περισσότερο που ο συγγραφέας είναι γνωστός στη χώρα του ως ο «κορυφαίος ιστορικός του σταλινισμού», δείχνοντας ότι η ...εξειδίκευση στον αντικομμουνισμό έχει προχωρήσει πολύ. Ωστόσο, και μόνο η ανάγκη τους να ανακυκλώνουν διαρκώς τη λάσπη σε βάρος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα δείχνει πολλά για τους αστούς ιστοριογράφους και την τάξη που υπηρετούν, όχι τόσο για το παρελθόν, όσο κοιτώντας προς το μέλλον.

Ριζοσπάστης Τετάρτη 13 Ιούνη 2018