«Κοινωνική ένταξη»...

Τους άξονες της στρατηγικής της ελληνικής κυβέρνησης για την «κοινωνική ένταξη προσφύγων και μεταναστών» παρουσίασε προχτές ο αρμόδιος υπουργός. Προσπερνάμε την ειρωνεία της κυβέρνησης ότι «το πέρασμα στη "μεταμνημονιακή εποχή" δεν μπορεί να εξαιρεί τους πρόσφυγες και μετανάστες», αφού αυτή η εποχή είναι από τώρα ναρκοθετημένη για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, ανεξάρτητα από τη χώρα καταγωγής τους. Ομως, ο υπουργός είπε ότι «αναγνωρίζει την ανάγκη αποσυμπίεσης των νησιών». Και τι είπε ότι θα κάνει σε αυτήν την κατεύθυνση; Οι εγκαταστάσεις του ΠΙΚΠΑ Λέσβου θα περάσουν στην ευθύνη του υπουργείου, ενώ στη Σάμο θα ανακατασκευαστεί το κέντρο υποδοχής, «εφόσον οι τοπικοί φορείς δεν υποδείξουν άλλο χώρο». Αρα, για μεταφορά προσφύγων από τα νησιά, δηλαδή για «αποσυμπίεση», ούτε λόγος! Τα νησιά συνεχίζουν να είναι αποθήκες ξεριζωμένων, που δεν θα μπορούν να μετακινηθούν ούτε προς τις χώρες προορισμού τους ούτε και προς την ενδοχώρα. Αλλωστε, μόλις πρόσφατα στη Σύνοδο της ΕΕ για το Προσφυγικό η Ελλάδα ανέλαβε τη δέσμευση όχι απλά να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο του διπλού εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων, αλλά να γιγαντώσει αυτόν τον εγκλωβισμό, αφού η γερμανική κυβέρνηση θα στέλνει πίσω στην Ελλάδα πρόσφυγες και μετανάστες. Αυτή η απάνθρωπη, εγκληματική πολιτική δεν μπορεί με τίποτα να καμουφλαριστεί με τίτλους όπως «κοινωνική ένταξη αιτούντων άσυλο»...

Και τώρα... γεωθερμία!

 

Βιάζονται πολύ η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος να ανοίξουν καινούρια «φάμπρικα» παραγωγής κερδών για τους ομίλους του χώρου της Ενέργειας και στον τομέα της γεωθερμίας. Η χώρα μας θεωρείται ότι διαθέτει αρκετά γεωθερμικά πεδία υψηλής απόδοσης και ήδη υπάρχουν αρκετές αναφορές για σειρά διερευνητικών επαφών μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων και εκπροσώπων τοπικών αρχών, στη Βόρεια Ελλάδα και σε νησιά του Αιγαίου, για την επίσπευση των επενδυτικών σχεδιασμών. Μάλιστα, το σχετικό νομοσχέδιο που έθεσε σε δημόσια διαβούλευση, προβλέπει την καταβολή του 10% των ετήσιων μισθωμάτων των εταιρειών που θα προβούν σε τέτοιου τύπου επενδύσεις να καταβάλλεται στους δήμους ως «ανταποδοτικό όφελος». Είναι σίγουρο ότι, όπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις (βλέπε φωτοβολταϊκά, αιολικά πάρκα κ.λπ.), η προσπάθεια αυτή θα συνοδευτεί από τα ανάλογα επιχειρήματα για τα οφέλη... «ανάπτυξη», «φτηνή Ενέργεια», «νέες θέσεις εργασίας» κ.λπ. Τόσο το σύνολο των εργαζομένων όσο και ειδικά των εργαζομένων στην Ενέργεια και των κατοίκων, όπου έγιναν στο παρελθόν τέτοιες επενδύσεις, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι υποσχέσεις αυτές διαψεύστηκαν. Η Ενέργεια πανάκριβη, οι θέσεις εργασίας λίγες και κακοπληρωμένες, η εκμετάλλευση σε ένταση, οι επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην Υγεία μεγάλες. Ειδικά για το τελευταίο εκφράζονται ανησυχίες από επιστήμονες ότι η εκμετάλλευση γεωθερμικών πεδίων είναι επικίνδυνη για διαρροές τοξικών αερίων, όπως συνέβη στη Μήλο στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η πείρα δείχνει ότι σε όλους τους τομείς η ανάπτυξη προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων δεν μπορεί να είναι σε όφελος του λαού και με αυτό το κριτήριο οι εργαζόμενοι να απορρίψουν τα ψέματα που θα ακούσουν για τα «οφέλη» της γεωθερμίας!

Τα ρεκόρ τους... 

 

Νέο ρεκόρ διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων κατέγραψε το λιμάνι του Πειραιά, αφού τον Ιούνη διακίνησε 18,9% περισσότερα σε σχέση με τον περσινό Ιούνη, ενώ το προηγούμενο μηνιαίο ρεκόρ είχε καταγραφεί μόλις τον περασμένο Μάη. Συνολικά, το πρώτο 5μηνο του 2018 η διακίνηση είναι αυξημένη κατά 18,4% σε σχέση με το περσινό πρώτο 5μηνο. Εκτιμήσεις λένε ότι εφόσον διατηρηθεί αυτή η πορεία, το 2019 ο Πειραιάς θα αποτελέσει όχι μόνο το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου, αλλά κι ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, εκτοπίζοντας το Αμβούργο από την τρίτη θέση... Ο Πειραιάς, σύμφωνα και με αυτά τα στοιχεία, γίνεται ένα από τα πιο εμβληματικά σημεία όπου αποτυπώνεται ο σχεδιασμός για μετατροπή της χώρας σε κόμβο διαμετακόμισης εμπορευμάτων, ως βασικό στοιχείο της καπιταλιστικής ανάκαμψης...

... και η εκμετάλλευση

 

Αλλο τόσο ...εμβληματικά όμως είναι και τα αποτελέσματα της «δίκαιης ανάπτυξης» για τους εργαζόμενους του λιμανιού, όπως και συνολικά για τους Πειραιώτες. Μπορεί η διοίκηση του λιμανιού να απολαμβάνει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, όμως οι εργαζόμενοι στις προβλήτες δίνουν ακόμα σκληρή μάχη για να υπογράψουν Συλλογική Σύμβαση, να μπει ένα φρένο στα τσακισμένα εργατικά δικαιώματά τους, να κατοχυρωθούν τα στοιχειώδη, όπως η ένταξή τους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα. Μπορεί όλος ο Πειραιάς να μετατρέπεται σε κρίσιμο «κόμβο», ο πλούτος που παράγεται από τις δραστηριότητες να είναι τεράστιος, αλλά για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων: Επαναλειτουργία των καζανιών πετρελαιοειδών στο Πέραμα, σε απόσταση αναπνοής από τις αυλές των σπιτιών, νέες άδειες για λειτουργία καζανιών στη Δραπετσώνα, με τους κατοίκους να μην μπορούν να πάρουν ανάσα από τη βρώμα και παιδιά να λιποθυμούν στα σχολεία. Ο Πειραιάς, που αποτελεί «μοντέλο καπιταλιστικής ανάκαμψης», μόλις πέρσι έζησε ένα από τα πιο σοβαρά ατυχήματα μεγάλης έκτασης, με το μαζούτ από το σαπάκι «Αγία Ζώνη» να μαυρίζει τις ακτές του Σαρωνικού, της Σαλαμίνας και όλο το παραλιακό μέτωπο. Η ανάπτυξη λοιπόν είναι ήδη εδώ, όπως και η επόμενη μέρα, και ο Πειραιάς είναι μια μικρογραφία για το τι έχουν να αναμένουν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα από αυτήν.

Ριζοσπάστης   Παρασκευή 20 Ιούλη 2018