Η πραγματικότητα...

 

Από παλαιότερη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα

Απ' ό,τι φαίνεται, με αποκορύφωμα τις 21 Αυγούστου θα ζήσουμε ένα σίριαλ από «εμπόριο ελπίδας», ψεύτικες προσδοκίες και υποσχέσεις από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με αφήγημα την ...ανάκαμψη για το λαό και τη «διόρθωση» αδικιών - άκουσον άκουσον - χωρίς να πειραχθεί ούτε μια τρίχα από το μνημονιακό αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο όλων των προηγούμενων χρόνων. 
Κι αυτά ταυτόχρονα με τις δεσμεύσεις της για τα «μεταμνημονιακά μνημόνια» διαρκείας και την προσήλωση στους αντιλαϊκούς στόχους.

Παρ' όλη όμως την κυβερνητική προσπάθεια, υπάρχει η ίδια η πραγματικότητα για τους εργαζόμενους, που πλευρές της αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης» την τελευταία βδομάδα με συνεχιζόμενα θέματα και ρεπορτάζ.

Μια χαρακτηριστική διάψευση των κυβερνητικών παραμυθιών περί «δίκαιης ανάπτυξης» έρχεται π.χ. από τα ίδια τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ σε σχέση με τους μισθούς. Στην πρόσφατη έκθεση για τον περασμένο Φλεβάρη, αποτυπώνεται η καθήλωσή τους σε εξευτελιστικά επίπεδα, με τάσεις παραπέρα μείωσης και ταυτόχρονη επέκταση της μερικής απασχόλησης.


Αλλη διάψευση του μεταμνημονιακού παραμυθιού έρχεται από τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, που πλέον κυριαρχούν στις επιχειρήσεις, παρά την προπαγάνδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ περί επαναφοράς των «συλλογικών διαπραγματεύσεων», γεγονός που αποκαλύφθηκε και με την Ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή. Αλλωστε, δεν πέρασε πολύς καιρός από όταν η κυβέρνηση απέρριψε τη σχετική πρόταση νόμου που διαμόρφωσαν εκατοντάδες συνδικάτα από όλη τη χώρα, για επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, την οποία το ΚΚΕ έφερε στη Βουλή. Αυτό το αίσχος δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά πλέον είναι ο κανόνας για τους περισσότερους χώρους δουλειάς, με την εργοδοσία να αξιοποιεί όλο το νομικό οπλοστάσιο που της παρέχει η κυβέρνηση, το οποίο παρέλαβε και εμπλούτισε από τους προκατόχους της. Ολα αυτά θα είναι εδώ και μετά το παραμύθι του «τέλους των μνημονίων», αφού θα είναι εδώ όλοι οι αντεργατικοί νόμοι, μάλιστα η κυβέρνηση εξαγγέλλει ρύθμιση του κατώτατου μισθού με βάση τους αντεργατικούς μνημονιακούς νόμους της ΝΔ.

Εξίσου διαφωτιστική του τι σημαίνει «δίκαιη ανάπτυξη» για το λαό είναι η κατάσταση στις δομές Υγείας - Πρόνοιας, που σταθερά ο «Ριζοσπάστης» αποκαλύπτει τις τελευταίες βδομάδες. Ο «Γολγοθάς» ασθενών και υγειονομικού προσωπικού, για να εξασφαλίσουν τις στοιχειώδεις παροχές, διαμορφώνει μια εκρηκτική κατάσταση σε νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας κ.λπ. Η εμπορευματοποίηση, το διαρκές σφίξιμο για τη μείωση του κόστους φέρνουν τραγικές ελλείψεις, υποστελέχωση, κλινικές και τμήματα νοσοκομείων «στον αέρα», γενίκευση της ευελιξίας και της εντατικοποίησης της δουλειάς του προσωπικού. Περίπου 15.000 εργαζόμενοι στα νοσοκομεία εργάζονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, ενώ τους επόμενους μήνες θα απολυθούν χιλιάδες συμβασιούχοι. Το αποτέλεσμα είναι οι ασθενείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη μέσα κι έξω από τα δημόσια νοσοκομεία. Αυτά δεν θα αλλάξουν με το παραμύθι του «τέλους των μνημονίων», γιατί η στρατηγική της εμπορευματοποίησης θα συνεχιστεί, ενώ οι δημοσιονομικοί «κόφτες» θα περιορίζουν τις κρατικές δαπάνες στο ελάχιστο.

Αυτή η πραγματικότητα, λοιπόν, θα είναι εδώ, θα κυριαρχεί και θα συνεχιστεί μετά τις 21 Αυγούστου. Απλά οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα αφήνονται να παραμυθιάζονται με ορισμένα ψίχουλα που θα έρθουν από την υπερκάλυψη των ματωμένων (με δικό τους αίμα) πρωτογενών πλεονασμάτων και από τα μεγάλα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων που βγαίνουν από το ξεζούμισμά τους. Γι' αυτό πρέπει να μπει τέλος στην αναμονή. Να οργανωθεί η πάλη στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους με επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες μας, κόντρα σε κυβέρνηση - κεφάλαιο - ΕΕ.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Παρασκευής 20 Ιούλη 2018.

902.gr