Επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας σε οξυμένες αντιπαραθέσεις...

Eurokinissi

Από την υπογραφή της συμφωνίας στις Πρέσπες

Η τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, ότι η Ελλάδα «δεν κάνει διπλωματία της κότας» αναφερόμενος στη διπλωματική αντιπαράθεση Ελλάδας - Ρωσίας των τελευταίων βδομάδων είναι το νέο «αφήγημα» περί «υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής». Η πραγματικότητα βεβαίως δεν είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση υπερασπίζεται την «εθνική υπερηφάνεια» από «έξωθεν παρεμβάσεις» και γι' αυτό τολμά να τα βάζει και με μεγάλες δυνάμεις.

 

Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση έχει στοιχήσει τη χώρα στον ευρωατλαντικό άξονα και τον στηρίζει με όλα τα διαθέσιμα μέσα στην κόντρα του με τη Ρωσία και μέρος της είναι και η ελληνορωσική διπλωματική αντιπαράθεση.

Το διαπιστώνει κανείς εύκολα από γεγονότα αδιαμφισβήτητα, όπως ότι δίνει «γην και ύδωρ» στο ΝΑΤΟ, μετατρέποντας όλη τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο. Αναβαθμίζοντας τις βάσεις σε Σούδα, Αραξο, Λάρισα και ετοιμάζοντας νέες, όπως στην Αλεξανδρούπολη. Ανεφοδιάζει και συνοδεύει αμερικανικά πλοία του θανάτου που επιχειρούν στην Ανατολική Μεσόγειο και τον Περσικό Κόλπο. 
Προσκαλεί τη ΝΑΤΟική αρμάδα στο Αιγαίο. Παίρνει το χρίσμα του «γεωπολιτικού μεντεσέ». Βραβεύεται, όπως έγινε τη Δευτέρα στο Σαράγεβο, για τις ευρωατλαντικές υπηρεσίες της στα Βαλκάνια. Διοργανώνει συνεκπαιδεύσεις και κοινές ασκήσεις που δίνουν χώρο για ασκήσεις στην ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία, που αυτές τις μέρες δολοφονεί ξανά τον Παλαιστινιακό λαό. Την ίδια ώρα, οι «παρεμβάσεις» ΗΠΑ, ΕΕ στη χώρα σε μια σειρά από ζητήματα οικονομίας και γεωπολιτικών διεργασιών δεν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο, «δυναμικό» και «εθνικά υπερήφανο» τρόπο, πολύ απλά γιατί είναι στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης η στράτευση στον ευρωατλαντικό άξονα.


Οι κορόνες του ΥΠΕΞ όπως και άλλων στελεχών της κυβέρνησης στην ουσία προσπαθούν να κρύψουν αυτό ακριβώς το γεγονός. Αλλωστε, ο ίδιος ο ΥΠΕΞ, που ξορκίζει δήθεν τις έξωθεν παρεμβάσεις, έφτασε να προκαταλαμβάνει τη βούληση του λαού της ΠΓΔΜ σε σχέση με τη συμφωνία, και να την χρησιμοποιεί περίπου και ως δικαιολόγηση όσων ευρωΝΑΤΟικών σχεδίων δρομολογούνται στην περιοχή, δηλώντας ότι η πλειοψηφία του «θέλει να μπει και στο ΝΑΤΟ, να μην πω η απόλυτη πλειοψηφία του αλβανικού τους στοιχείου και η πλειοψηφία του σλαβομακεδονικού θέλει να μπει στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση».

Αυτό λέγεται την ώρα που ΝΑΤΟικοί και Ευρωενωσιακοί αξιωματούχοι, ή στελέχη κυβερνήσεων χωρών που είναι ενταγμένες στις δυο λυκοσυμμαχίες, επισκέπτονται το τελευταίο διάστημα συχνά - πυκνά (σχεδόν με καταμερισμό θαρρεί κανείς) τα Σκόπια, πλειοδοτώντας σε «παραινέσεις» τόσο προς τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας όσο και προς το λαό της να σκεφτούν «ψύχραιμα», να πράξουν «υπεύθυνα», να μη χάσουν τούτη την «ιστορική ευκαιρία», όπως χαρακτηρίζουν τη συμφωνία των Πρεσπών, να συμμετάσχουν μαζικά στο δημοψήφισμα εκεί επί του κειμένου της (απαιτείται συμμετοχή τουλάχιστον 50% του εκλογικού σώματος για να θεωρηθεί έγκυρο) και να το υπερψηφίσουν.

Το αστείο είναι ότι το ζήτημα της ελληνορωσικής κρίσης έγινε αντικείμενο δικομματικού καβγά ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον καθένα να προσπαθεί να εμφανιστεί πιο «ευρωΝΑΤΟικός» από τον άλλον...

Επικίνδυνη πολιτική με μόνο μια διάσταση...

 

Σε κάθε περίπτωση, όλα τα παραπάνω, και όσα αναμένεται να ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα, όσο θα κλιμακώνεται η πίεση για να προχωρήσει η συμφωνία και η αντίδραση απέναντί της από άλλα κέντρα, κατεδαφίζουν για μια ακόμα φορά τους μύθους της «πολυδιάστατης, ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης», αποδεικνύοντας ότι είναι κουραφέξαλα.

Το επιβεβαίωσε, άλλωστε, πολύ καθαρά η ρωσική πλευρά, που σε δήλωση εκπροσώπου της σημείωσε ότι «ποτέ δεν θεωρούσαμε την Ελλάδα σύμμαχο στην Ευρώπη, αφού είναι μέλος του ΝΑΤΟ».

Εξάλλου, στις συνθήκες του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική σημαίνει απλά προσπάθεια να παίξει με διάφορα αντιμαχόμενα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα και τελικά να συστρατευθεί με κάποιο από αυτά, στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συστήματος δεν μπορεί να υπάρξει ισοτιμία, καθένας συμμετέχει με βάση την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική του δύναμη. Καμιά σχέση δηλαδή με ισότιμη, αμοιβαία συνεργασία ανάμεσα σε κράτη και λαούς.

Αν κάτι αφορά περισσότερο το λαό είναι ότι με την κρίση στις ελληνορωσικές διπλωματικές σχέσεις, για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι «όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες», εφόσον με ευθύνη της κυβέρνησης η Ελλάδα εμπλέκεται σε επικίνδυνα ευρωΝΑΤΟικά σχέδια, εν μέσω κλιμακούμενης ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή.

Η Ελλάδα είναι ενταγμένη στον ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό εδώ και δεκαετίες, τα δε συμφέροντα ισχυρών τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου είναι άμεσα συνδεδεμένα με τη στρατηγική ένταξή της σε ΕΕ και ΝΑΤΟ και με τη στενή στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ. Αλλωστε, οι ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι προσβλέπουν πολύ, στο πλαίσιο του στόχου της ανάκαμψης της οικονομίας, σε μεγάλα επενδυτικά σχέδια στην Ενέργεια και τις υποδομές που έχουν την αμερικανική σφραγίδα και αναμένεται να ανακοινωθούν μπροστά στη ΔΕΘ.

Η εξυπηρέτηση της κερδοφορίας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων είναι λοιπόν η μία και μοναδική διάσταση που καθορίζει κάθε κίνηση στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, ό,τι και αν σκαρφίζεται να προπαγανδίσει στο λαό. Οσο για τις «αντιθέσεις» που «αξιοποιεί» η ελληνική κυβέρνηση, για να «κερδίσει η χώρα», αυτό πρέπει να ανησυχεί ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους, καθώς στην πραγματικότητα σημαίνει μεγαλύτερη εμπλοκή σε επικίνδυνα παιχνίδια, όπως η κόντρα ΝΑΤΟ - Ρωσίας.

Η κόντρα εκδηλώνεται ήδη εδώ

 

Εκτός από το γεγονός ότι η Ελλάδα εμπλέκεται ενεργά, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων, στην οποία βεβαίως αντιδρά άμεσα η Ρωσία, η κόντρα ΗΠΑ - Ρωσίας εκδηλώνεται στην Ελλάδα σε διάφορους τομείς.

Π.χ. ο πολυπράγμων πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, έχει βάλει πολλάκις θέμα γιατί το λιμάνι της Θεσσαλονίκης κατέληξε σε ρωσικών συμφερόντων επιχειρηματικό σχήμα, επικαλούμενος ζητήματα «διαφάνειας» και άλλα τέτοια εύηχα. Επίσης, με αφορμή τη φετινή ΔΕΘ, οι ΗΠΑ, που έχουν οριστεί από την κυβέρνηση «τιμώμενη χώρα», ετοιμάζουν παρέλαση κυβερνητικών στελεχών τους, άλλων αξιωματούχων και επιχειρηματιών, προκειμένου να αναδείξουν ότι «ανακάμπτουν» στην περιοχή, όπως διαχέεται από την πρεσβεία τους.

Από την άλλη, παράγοντες του ελληνικού ΥΠΕΞ σχολιάζοντας τη ρωσική απόφαση να παγώσει προσώρας - λόγω της απέλασης των Ρώσων διπλωματών - η προγραμματισμένη για το Σεπτέμβρη επίσκεψη του ΥΠΕΞ, Σ. Λαβρόφ, έλεγαν σχετικά ότι είχε περίπου «αυτοπροσκληθεί», διαχέοντας την επιθυμία του να έρθει στην Αθήνα και μάλιστα σε σημείο χρονικά κοντά στη ΔΕΘ, ώστε να λειτουργήσει ως ρωσικό αντίβαρο στην προαναφερόμενη αμερικανική ανάκαμψη.

Επίσης, σε μια άλλη πτυχή, την Τρίτη κατέπλευσε στον Πειραιά άλλο ένα, επί ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πλοίο του θανάτου, η ναυαρχίδα του 6ου Στόλου των ΗΠΑ, που περιπολεί σε Ευρώπη και Αφρική, «USS Mount Whitney».

Προηγουμένως, είχε αναπτυχθεί στη Μαύρη Θάλασσα συμμετέχοντας στην άσκηση «Sea Breeze 2018», που διοργανώθηκε από ΗΠΑ και Ουκρανία και «έτρεξε» σχεδόν παράλληλα με τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Συμμετείχαν προσωπικό και μέσα από Βουλγαρία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Ελλάδα, Γεωργία, Δανία, Εσθονία, Καναδά, Λιθουανία, Μολδαβία, Νορβηγία, Ρουμανία, Πολωνία, ΗΠΑ και Τουρκία. Η ελληνική συμμετοχή αφορούσε έναν αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού ως επιτελικό και μια ομάδα εκπαιδευτών από το Κέντρο Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής που εδρεύει στη Σούδα.

Η παρουσία της ίδιας της ναυαρχίδας του αμερικανικού 6ου Στόλου στην άσκηση σηματοδοτεί την εντατικοποίηση της στρατιωτικής παρουσίας του ευρωατλαντικού άξονα στη Μαύρη Θάλασσα. Το αγκυροβόλιό του κατόπιν στον Πειραιά δείχνει τη σημασία του διαύλου του Αιγαίου, αλλά και την κρίσιμη υποστήριξη που παρέχει η ελληνική κυβέρνηση στις τέτοιες επιχειρήσεις και αποστολές των ΑμερικανοΝΑΤΟικών στην κόντρα τους με τη Ρωσία.

Αυτό είναι και ό,τι πρέπει να μείνει από την υπόθεση: Οτι η κρίση στις ελληνορωσικές διπλωματικές σχέσεις είναι αποτέλεσμα ακριβώς του εντεινόμενου διαγκωνισμού μεταξύ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην περιοχή, αλλά και των επιλογών της κυβέρνησης να πρωτοστατήσει στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, για χάρη των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου.

Γι' αυτό πρέπει σήμερα η εργατική τάξη, από τη μία, να απορρίψει τις προπαγανδιστικές φούσκες της κυβέρνησης (περί γεωστρατηγικής αναβάθμισης ή ό,τι άλλο) και, από την άλλη, να εντείνει την οργάνωση της πάλης ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια (είτε αφορούν τα Βαλκάνια είτε την Ανατολική Μεσόγειο) καθώς εκθέτουν άμεσα το λαό και τη χώρα σε ανυπολόγιστους κινδύνους, με προοπτική την αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες του κεφαλαίου και την ανάδειξη του λαού σε μοναδικό αφέντη στον τόπο του.

Θ. Μπ.

 

 

Ριζοσπάστης  Σάββατο 28 Ιούλη 2018 - Κυριακή 29 Ιούλη 2018