Είναι εδώ!

Τη μια μέρα διαβάζουμε: «Βόμβα στη ΔΕΗ. Βούλιαξε στα χρέη. Σχέδιο διάσωσης με απολύσεις και πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου». Και την άλλη διαπιστώνουμε ότι στο παρασκήνιο βρίσκεται σε εξέλιξη σχέδιο νέων ανατιμήσεων στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, ενώ προχωρούν ταχύτατα οι περικοπές στους δικαιούχους κοινωνικού τιμολογίου και οι διακοπές ηλεκτροδότησης σε όσους χρωστάνε και δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε διακανονισμό. Αλλού πάλι γράφεται: «Σε κίνδυνο οι τράπεζες. Ανάγκη για νέα αναδιάρθρωση με κρατική στήριξη. Σχέδιο συγχώνευσης δύο μεγάλων συστημικών τραπεζών, με κλείσιμο καταστημάτων και περικοπές προσωπικού». Η επόμενη διαπίστωση είναι ότι εντείνονται οι απειλές και οι εκβιασμοί σ' αυτούς που χρωστάνε, να πληρώσουν από το υστέρημά τους το «κόκκινο» δάνειο, επιταχύνονται οι πλειστηριασμοί και αποσυντίθεται το όποιο καθεστώς υπήρχε για την προστασία της λαϊκής κατοικίας, εντείνονται η τρομοκρατία και η προσπάθεια ποινικοποίησης των αντιδράσεων στους πλειστηριασμούς. Η «μεταμνημονιακή» εποχή έχει ό,τι και η προηγούμενη, και μάλιστα με κλιμακούμενη ένταση. Την ανταγωνιστικότητα της ΔΕΗ, την «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, την πληρώνουν οι εργαζόμενοι της Επιχείρησης και τα λαϊκά στρώματα. Αντίστοιχα, την «ευρωστία» του τραπεζικού συστήματος, προκειμένου να χρηματοδοτήσει την «ανάκαμψη της οικονομίας» (δηλαδή τα μονοπώλια), τη φορτώνονται οι εργαζόμενοι του χρηματοπιστωτικού τομέα και βέβαια ο λαός. Τίποτα δεν άλλαξε, επειδή ακριβώς «το μνημόνιο των μνημονίων», δηλαδή η αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, είναι εδώ και την «επόμενη μέρα».

Ομορφος κόσμος

 

Ο γνωστός από τη ΝΑΤΟική θητεία του, Τζέιμς Σταυρίδης, αρθρογράφησε στο «Bloomberg» «για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης», ύστερα από μια μακρά περίοδο επαφών στην ΕΕ με πολιτικούς, επιχειρηματίες και πολίτες. Οπως έγραψε, το ταξίδι τού άφησε «μια γεύση έντονης αμφιβολίας για την επόμενη ημέρα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος», παραλληλίζοντας την ΕΕ με την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, «που τελικά αποσυντέθηκε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο». Σύμφωνα με τον Σταυρίδη, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι τμήματα της ΕΕ, όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, επιδιώκουν στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία, ενώ η αποσύνθεση επιταχύνεται από το γεγονός ότι στην Ιταλία «βρίσκονται στην εξουσία αντιευρωπαϊκές δυνάμεις», σε συνδυασμό με το Brexit. Σύμφωνα με τον ίδιο, «οι αντίρροπες δυνάμεις στην Ευρώπη δείχνουν να ενισχύονται», ενώ η Ρωσία, «ως κύριος ωφελούμενος απ' αυτό, θα κάνει ό,τι μπορεί με λεπτούς, αλλά και άμεσους χειρισμούς για να επιταχύνει τη διαδικασία της αποσύνθεσης». Η «μεγάλη εικόνα» που περιγράφει ο Σταυρίδης, ανεξάρτητα από προθέσεις και από το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, σκιαγραφεί μια ΕΕ που σπαράσσεται από αγιάτρευτες αντιθέσεις, ακόμα και τώρα που υποτίθεται ότι η οικονομία ανακάμπτει. Το γεγονός εξάλλου ότι ξεχωρίζει το ρόλο της Ρωσίας σ' αυτήν την «ανακατωσούρα», προσθέτοντας με νόημα ότι «ΗΠΑ και ΝΑΤΟ πρέπει να δείξουν τη δέουσα προσοχή στις προκλήσεις, βοηθώντας με κάθε τρόπο την Ευρώπη να αποφύγει τον σκόπελο της διάλυσης», δείχνει ένταση και όχι εκτόνωση των ανταγωνισμών τα επόμενα χρόνια, σε όλα τα μέτωπα, και στο στρατιωτικό. Με δυο λόγια, όμορφος κόσμος (καπιταλιστικός), αγγελικά πλασμένος...

Ανταρσία;

 

Μια περίεργη «ανταρσία» καταγράφουν τα διεθνή ΜΜΕ: Το επιστημονικό προσωπικό - πλήρωμα στο ερευνητικό σκάφος που επινοικίασε η Τουρκία από νορβηγική εταιρεία για να διεξάγει έρευνες υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο παραιτήθηκε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ύστερα από υπόδειξη της εργοδότριας εταιρείας. Τα ίδια ΜΜΕ αναφέρουν ότι στην παραίτησή τους έπαιξαν ρόλο οι πιέσεις ΗΠΑ και Γαλλίας προς τη νορβηγική κυβέρνηση, με στόχο να «αφοπλιστεί» το ερευνητικό πρόγραμμα της Τουρκίας στην περιοχή όπου η γαλλική «Total» και η αμερικανική «Exxon» έχουν αγοράσει δικαιώματα και ετοιμάζουν γεωτρήσεις. Με αυτήν την «προληπτική» κίνηση, τα δύο ενεργειακά μονοπώλια φαίνεται πως προσπαθούν να αποφύγουν τυχόν εντάσεις που θα έβαζαν σε κίνδυνο τις επενδύσεις τους στην ΑΟΖ της Κύπρου. Βέβαια, αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η Τουρκία δεν θα αναζητήσει άλλους τρόπους για να κάνει αισθητή την παρουσία και τις αμφισβητήσεις της στην περιοχή. 'Η ότι ΗΠΑ και Γαλλία, μαζί και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, θα σταματήσουν να πιέζουν για μια διχοτομική διευθέτηση του Κυπριακού, που θα βάλει και την Τουρκία στο «παιχνίδι» των υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι πίσω από τις μεγάλες γεωπολιτικές κόντρες κρύβονται ισχυρά μονοπωλιακά συμφέροντα, όπως στην περίπτωση του διαμοιρασμού της ενεργειακής λείας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, που ανατροφοδοτεί διαρκώς τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Τεχνογνωσία

 

Τις μέρες αυτές πραγματοποιήθηκε το ετήσιο συνέδριο των Εργατικών της Βρετανίας, όπου, σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, κυρίαρχος ήταν ο προβληματισμός για το πώς θα αντιγράψουν επιτυχώς το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ! Κάλεσαν μάλιστα για μεταλαμπάδευση γνώσης τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, Δ. Τζανακόπουλο, ο οποίος ρωτήθηκε για τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο ΣΥΡΙΖΑ, ποιες ήταν οι προκλήσεις και τα εμπόδια που έπρεπε να υπερβεί, πώς εν ολίγοις κατόρθωσε να χειραγωγήσει τα λαϊκά στρώματα με ψευδεπίγραφα συνθήματα και κάλπικες υποσχέσεις, να τις αναιρέσει στη συνέχεια μία προς μία, πατώντας στη λογική των μειωμένων απαιτήσεων και του «μη χείρον βέλτιστον», που ταυτόχρονα καλλιεργούσε στο λαό. Η «εξαγωγή τεχνογνωσίας» δεν είναι τυχαία, αφού η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πασχίζει να ανανεώσει την ικανότητά της να χειραγωγεί εργατικά - λαϊκά στρώματα, αφού πρώτα έκανε τη βρωμοδουλειά του κεφαλαίου σε όλη την ΕΕ, όπου κυβέρνησε εναλλάξ ή από κοινού με τις «νεοφιλελεύθερες δυνάμεις». Γι' αυτό της είναι χρήσιμο και κάθε «ξέπλυμα» που δέχεται από δυνάμεις τύπου ΣΥΡΙΖΑ, που της προσφέρουν συγχωροχάρτι και την παρουσιάζουν ως δύναμη που μπορούν να ακουμπήσουν τις προσδοκίες τους οι λαοί. Και βέβαια, αυτή η «εμπιστοσύνη» είναι σε κάθε περίπτωση «καλοδεχούμενη» και από τον ΣΥΡΙΖΑ, που παίζει απέναντι στις υπόλοιπες δυνάμεις της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας το «χαρτί» της «προτιμώμενης δύναμης» από τους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες, πιέζοντάς τους για μετεκλογικές «συνεργασίες».

Ριζοσπάστης    Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη 2018