Το 2019 χωρίς μαντεψιές

Αν δεν ήταν βαθιά αντιλαϊκά, σκόπιμα εκφοβιστικά κι επικίνδυνα για τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή των πολιτών τα «εορταστικά» γεγονότα - πυροτεχνήματα της φετινής ουράς του έτους, θα μπορούσε κανείς να τα χαρακτηρίσει χοντροκομμένη γκροτέσκα προπαγάνδα ενός αυτοκαταστρεφόμενου πολιτικού συστήματος. Με μεγαλόστομα παζαρέματα, βόμβες απ' το ιδεολογικό πουθενά ως το ερμηνευτικό τίποτα, τη σπέκουλα πάνω στον πόνο των πολλών άλλων, νομιμοποιημένη τάχα μου δήθεν απ' το προεκλογικό κλίμα που στραβό - ξεστραβό το τρώει η αστική αλεπού συστηματικά κι οργανωμένα, μπαίνουμε στην καινούρια χρονιά κι η ημερολογιακή αλλαγή ξαφνικά αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.

Απ' το '18 στο '19 λοιπόν, μέσα σε λίγες μέρες, η χώρα έχει πάει μαζικά και συλλήβδην σε μάντισσες και χαρτορίχτρες. Μια χώρα κοινωνικά κουρελόμορφη, που κουδουνάει στις τσέπες της ένα υπερπλεόνασμα αλλά κρύβει τα χέρια της γιατί άμα τα δείξει στάζουν κυριολεκτικά αίμα και χρωστούμενα στην πλειονότητα των εργαζομένων. Πετσοκομμένες συντάξεις, εξαϋλωμένες κοινωνικές παροχές, αόρατες προοπτικές μέλλοντος για τους νέους και καπάκι μια υποκρισία κι ένας κυνισμός αριστερής διαχείρισης μιας στρατόλαγνης δεξιάς πολιτικής, είναι τα μέσα που αγίασαν τον πλεονασματικό σκοπό.

Η συγκυβέρνηση αυτή αντέχει κι άλλα κρίματα στην πολιτική της συνείδηση, τόσα όσα συνοψίζονται στην προβολή της φράσης της κας Παπακώστα που καλεί στόματα να κλείσουν γιατί αν πλήρωναν φόρο για να μιλάνε δεν θα τολμούσαν!... Δεν έχει σημασία που η πρώην γαλάζια κυρία απηύθυνε αυτήν τη ροζ απάντηση στους γαλάζιους πρώην πάτρονές της. Εχει σημασία η ομολογία, και μάλιστα κομπαστική, ότι ο φόρος είναι φίμωτρο και πίπτει ως ράβδος όταν δεν πίπτει βόμβα.

Κι έτσι δικαιώνεται το ΚΚΕ, που επιμένει να ξετυλίγει μια μια τις κλωστές απ' το συριζανέλικο κουβάρι εξηγώντας πώς εκβιάζουν το λαό να βγάλει το σκασμό και να μην κουνιέται φύλλο ώσπου δανειστές, ΝΑΤΟικοί ληστές λαών, ευρωστρατοκράτες έτοιμοι να επιτεθούν στις διπλανές τους αυλές κι Αμερικανοί έμποροι του ιμπεριαλισμού που ετοιμάζονται ν' ανοίξουν μπίζνες σε άλλες βάσεις και άλλους από τους τρέχοντες πολέμους, ξεκινήσουν τον καινούριο τους Μεγάλο Πόλεμο, εις υγείαν του κεφαλαίου. Τα έξοδα δικά μας.

Αν μπορούσε κανείς να συνοψίσει την πορεία απ' τις προηγούμενες εκλογές ως αυτές που έρχονται, δεν χρειάζεται μήτε μάντισσες μήτε χαρτορίχτρες. Περνάμε απ' τα κάπιταλ κοντρόλ στο λάιφ κοντρόλ. Ελεγχος της ζωής με το φόβο, τη φτώχεια, την πολιτική και πνευματική ένδεια, τα «κόκκινα» δάνεια, τις κατασχέσεις πρώτης κατοικίας, τις ποινές φυλάκισης για χρέη, την απειλή γενικευμένης στα πέριξ και εντός, τη διαστρέβλωση των λέξεων κι άλλα πολλά οδηγούν σε μια χρονιά όπου οι αποφάσεις υπαγορεύονται ως σώφρονες, μόνον όταν είναι ατομικές και η σιωπή θα είναι ο μόνος χρυσός που θ' απομένει στον αγώνα της επιβίωσης.

Οταν όμως είναι γνωστά και τα μέσα και ο σκοπός, κι ο βασιλιάς παρελαύνει γυμνός χωρίς ντροπή μπροστά μας, η μάχη δε γίνεται πιο εύκολη, κι η αλήθεια δε γίνεται πιο ορατή επειδή είναι ωμή. Το παιχνίδι χοντραίνει, σ' αυτήν τη φάση ας πούμε ότι παίζεται στην εκλογική πίστα, αλλά χρειάζεται τόσο κόπο όσο και προσοχή, για να μην μπουρδουκλωθεί ή αδρανήσει και παίξει με τις μαντεψιές ο ψηφοφόρος μπροστά σε δύο, τρεις, τέσσερις ή και πέντε κάλπες.

Οπλα έχουμε. Ανθρωποι βγαλμένοι απ' τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, που δεν πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, που δεν τάζουν αλλά τάσσονται στην υπηρεσία του λαού, ανακοινώνονται κάθε μέρα στα ψηφοδέλτια του Κόμματος απ' άκρου εις άκρον στην Ελλάδα. Δεν είναι ούτε αστέρες ούτε διάττοντες. Είναι το φως που καίει όσα πρέπει να καούν, για να μπορεί ο καθένας κι όλοι μαζί να πραγματοποιούν τα όνειρά τους κι όχι να ονειρεύονται την πραγματοποίησή τους.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ