01-12-2018
«Τι είναι και τι θέλει το ΚΚΕ» διερωτάται αρθρογράφος του οργάνου του
Σύριζα, καταλήγοντας μέσα από σοσιαλφασισμό και δίκες της Μόσχας στο
συμπέρασμα πως το κόμμα του είναι κάτι μεταξύ Πλουμπίδη και Βελουχιώτη.
“Οι σταλινικοί σαν τον Κουτσούμπα ετοιμάζουν εγκληματικές
εκκαθαρίσεις ενάντια στην αριστερή κυβέρνηση. Διαδώστε!” Αυτός θα
μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος του πονήματος που διαβάσαμε στην
Αυγή «Τι είναι και τι θέλει το ΚΚΕ». Εξανέστη λοιπόν ο αρθρογράφος της κομματικής εφημερίδας της κυβερνήσεως
με την ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα στη dιεθνή συνάντηση των
κομμουνιστικών κομμάτων πριν λίγες μέρες, αφού από αυτή προκύπτει
–συνεχίζει ο αρθρογράφος- πως o ΣΥΡΙΖΑ είναι ο βασικός εχθρός του
κινήματος, όπως παλιότερα είχαν ανακηρυχθεί τέτοιοι ο Πλουμπίδης και ο
Βελουχιώτης!!! Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ
είναι από την ίδια πάστα με τον Άρη και τον Πλουμπίδη και το μπουζούκι
μπάτσος, από αυτούς που εκδημοκρατίζει η αριστερή μας κυβέρνηση βεβαίως –
βεβαίως.
Μετά την αναδρομή στον Όργουελ, το Μαλρό, το Σεμπρούν κι απορούμε πως του ξέφυγε και ο Άρθουρ Κέστλερ, ο αρθογράφος συνεχίζει με το εξής απλό αφήγημα: Το ΚΚΕ βλέπει το λαό ως ιδιοκτησία και πολεμώντας το Σύριζα ανοίγει το δρόμο στην ακροδεξιά, όπως παλιά τα “σταλινικά” ΚΚ πολεμούσαν το σοσιαλφασισμό κι έφεραν το φασισμό. Ο λαός φυσικά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, αν ήταν θα την είχε κατασχέσει ή θα την είχε πουλήσει ο Σύριζα. Όσο για το παλιό τροπάρι του σοσιαλφασισμού, μάλλον διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες του συγγραφέα, όπως πχ ότι η σοσιαλδημοκρατία έφαγε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, αλλά έμεινε απαθής απέναντι στους ναζί. Το ότι τα… “σταλινικά ΚΚ” ήταν αυτά που έκαναν και τα Λαϊκά Μέτωπα της εποχής επίσης φαίνεται να είναι εκτός της ύλης που έχει διαβάσει, καθώς οι γνώσεις του σταματάνε πριν το 7ο συνέδριο της Κομιντέρν το 1935. Αν έλεγε κι αυτα, θα έπρεπε να υπονοήσει πχ ότι ο Σύριζα ζητάει κάτι που έκανε η σταλινική Κομιντέρν (ούτε κατά διάνοια, αλλά λέμε τώρα) και αυτό θα τον έκανε σταλινικό, κάτι που δεν το πιστεύουν ούτε οι νεοδημοκράτες που το λένε για να στήνουν το αντιπολιτευτικό δίπολο που τους βολεύει.
Το τι είναι και τι θέλει το ΚΚΕ είναι γνωστό εδώ και 100 χρόνια της ιστορίας του, το τι δε θέλει σήμερα επίσης: Δε θέλει μνημόνια, Ευρωπαική Ένωση, ΕΝΦΙΑ (αυτόν που θα καταργούσε η πρώτη φορά αριστερά που στηρίζει τους αδύνατους), το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και πάρα πολλά άλλα .
Τι είναι και τι θέλει ο Σύριζα το βλέπουμε στην πράξη, ας περιοριστούμε να πούμε για τον αθρογράφο που ανησυχεί, πως το ΚΚΕ δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, δεν είναι σοσιαλδημοκρατία, ούτε κάποιος που κουνάει τον καταβασανισμένο όρο “αριστερά” για να εξαγοράζει συνειδήσεις και ψηφαλάκια στην κάλπη. Επίσης, όποιος ειναι κομμουνιστής, όποιος εχει διαβασει το Λένιν -εκτός κι αν ούτε αυτός τους κάνει πια- ξέρει πως ναι, βασικός εχθρός των κομμουνιστών ειναι ο οπορτουνισμός, όπως ήταν και το SPD στη Γερμανία, ή μήπως και αυτό έμεινε εκτός ύλης, γιατι δε βολεύει τα συμπεράσματα του αρθρογράφου; Κι όλα αυτά ενώ ο σοσιαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ έχει την ευκαιρία “να ακουμπήσει (sic) ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας”, μας βεβαιώνει ο ίδιος, προκαλώντας με την επιλογή του εν λόγω ρήματος τους αναπόφευκτους σεξιστικούς συνειρμούς.
Πραγματικά συγκινητική και η στενοχώρια του για την “εξαέρωση” των ΚΚ στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και των δυτικοευρωπαϊκών ΚΚ. Η πιθανότητα σε αυτό να συνέβαλαν οι αντικομμουνιστικές διώξεις κι απαγορεύσεις τις οποίες υπερθεματίζει η αγαπημένη του ΕΕ στην πρώτη περίπτωση και ο λατρεμένος του ευρωκομμουνισμός στη δεύτερη, επίσης δε φαίνεται να απασχολεί τον αρθρογράφο. Και γιατί άλλωστε; Τα SOS μετά οποία πέρασε με άριστα τις εξετάσεις της άρχουσας τάξης εντός κι εκτός Ελλάδας το κόμμα του τα έχει μελετήσει πολύ καλά, κι είναι τα μόνα που καλείται να αναμασήσει σε κάθε δυνατή ευκαιρία.
http://www.katiousa.gr
Μετά την αναδρομή στον Όργουελ, το Μαλρό, το Σεμπρούν κι απορούμε πως του ξέφυγε και ο Άρθουρ Κέστλερ, ο αρθογράφος συνεχίζει με το εξής απλό αφήγημα: Το ΚΚΕ βλέπει το λαό ως ιδιοκτησία και πολεμώντας το Σύριζα ανοίγει το δρόμο στην ακροδεξιά, όπως παλιά τα “σταλινικά” ΚΚ πολεμούσαν το σοσιαλφασισμό κι έφεραν το φασισμό. Ο λαός φυσικά δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, αν ήταν θα την είχε κατασχέσει ή θα την είχε πουλήσει ο Σύριζα. Όσο για το παλιό τροπάρι του σοσιαλφασισμού, μάλλον διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες του συγγραφέα, όπως πχ ότι η σοσιαλδημοκρατία έφαγε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, αλλά έμεινε απαθής απέναντι στους ναζί. Το ότι τα… “σταλινικά ΚΚ” ήταν αυτά που έκαναν και τα Λαϊκά Μέτωπα της εποχής επίσης φαίνεται να είναι εκτός της ύλης που έχει διαβάσει, καθώς οι γνώσεις του σταματάνε πριν το 7ο συνέδριο της Κομιντέρν το 1935. Αν έλεγε κι αυτα, θα έπρεπε να υπονοήσει πχ ότι ο Σύριζα ζητάει κάτι που έκανε η σταλινική Κομιντέρν (ούτε κατά διάνοια, αλλά λέμε τώρα) και αυτό θα τον έκανε σταλινικό, κάτι που δεν το πιστεύουν ούτε οι νεοδημοκράτες που το λένε για να στήνουν το αντιπολιτευτικό δίπολο που τους βολεύει.
Το τι είναι και τι θέλει το ΚΚΕ είναι γνωστό εδώ και 100 χρόνια της ιστορίας του, το τι δε θέλει σήμερα επίσης: Δε θέλει μνημόνια, Ευρωπαική Ένωση, ΕΝΦΙΑ (αυτόν που θα καταργούσε η πρώτη φορά αριστερά που στηρίζει τους αδύνατους), το ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και πάρα πολλά άλλα .
Τι είναι και τι θέλει ο Σύριζα το βλέπουμε στην πράξη, ας περιοριστούμε να πούμε για τον αθρογράφο που ανησυχεί, πως το ΚΚΕ δεν είναι τίποτα από όλα αυτά, δεν είναι σοσιαλδημοκρατία, ούτε κάποιος που κουνάει τον καταβασανισμένο όρο “αριστερά” για να εξαγοράζει συνειδήσεις και ψηφαλάκια στην κάλπη. Επίσης, όποιος ειναι κομμουνιστής, όποιος εχει διαβασει το Λένιν -εκτός κι αν ούτε αυτός τους κάνει πια- ξέρει πως ναι, βασικός εχθρός των κομμουνιστών ειναι ο οπορτουνισμός, όπως ήταν και το SPD στη Γερμανία, ή μήπως και αυτό έμεινε εκτός ύλης, γιατι δε βολεύει τα συμπεράσματα του αρθρογράφου; Κι όλα αυτά ενώ ο σοσιαλισμός του ΣΥΡΙΖΑ έχει την ευκαιρία “να ακουμπήσει (sic) ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας”, μας βεβαιώνει ο ίδιος, προκαλώντας με την επιλογή του εν λόγω ρήματος τους αναπόφευκτους σεξιστικούς συνειρμούς.
Πραγματικά συγκινητική και η στενοχώρια του για την “εξαέρωση” των ΚΚ στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και των δυτικοευρωπαϊκών ΚΚ. Η πιθανότητα σε αυτό να συνέβαλαν οι αντικομμουνιστικές διώξεις κι απαγορεύσεις τις οποίες υπερθεματίζει η αγαπημένη του ΕΕ στην πρώτη περίπτωση και ο λατρεμένος του ευρωκομμουνισμός στη δεύτερη, επίσης δε φαίνεται να απασχολεί τον αρθρογράφο. Και γιατί άλλωστε; Τα SOS μετά οποία πέρασε με άριστα τις εξετάσεις της άρχουσας τάξης εντός κι εκτός Ελλάδας το κόμμα του τα έχει μελετήσει πολύ καλά, κι είναι τα μόνα που καλείται να αναμασήσει σε κάθε δυνατή ευκαιρία.
http://www.katiousa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου