Στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας κανείς δεν είχε τον φόβο της πείνας ή τον φόβο να μείνει άστεγος

Στην Λαϊκή Δημοκρατία τηςΓερμανίας κανείς δεν είχε τον φόβο της πείνας ή τον φόβο να μείνει άστεγος 

Από Panos στο Δεκ 4, 2018 Ατέχνως

 

Επιμέλεια Πάνος Αλεπλιώτης //

Ακολουθεί μια ανάρτηση στο facebook της Katrin McClean που δίνει την εικόνα του σοσιαλισμού και απαντά στις ψευτιές που σήμερα τα Γερμανικά και διεθνή ΜΜΕ διαδίδουν και διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα

Η Katrin McClean γεννήθηκε στην πόλη Γκότα της Γερμανίας (γνωστή και από την “Κριτική στο πρόγραμμα Γκότα”).  Σπούδασε ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Έγραψε βιβλία και θεατρικά έργα. Γνωστή μαχητής για την ειρήνη και για την κριτική της στα ΜΜΕ για την διαστρεβλωμένη εικόνα που δίνουν για την Ουκρανία. Αποδίδουμε την ανάρτησή της και βάζουμε και την φωτογραφία που την συνοδεύει.

“Το να καταδικάζει κανείς την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας  σαν μία κοινωνία αδικίας είναι μια απόλυτη άρνηση της πραγματικότητας. Χιλιάδες πρόσφυγες πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Μεσόγειο και η σημερινή Γερμανία έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Στην σημερινή Γερμανία ο φόβος να χάσεις την δουλειά σου ή την κατοικία σου είναι μια σχεδόν φυσιολογική κατάσταση. Φόβος διαβίωσης (ύπαρξης) ήταν μια άγνωστη λέξη στην ΔΔΓ. Η ΛΔΓ δεν είχε εμπλακεί σε κανέναν πόλεμο. 

Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας είναι μπλεγμένη σε 13 πολεμικές αποστολές . Οι άνθρωποι δεν εκφράζουν την γνώμη τους επειδή φοβούνται μήπως χάσουν την δουλειά τους ή υποστούν διακρίσεις (μπούλινγκ). Τα ΜΜΕ διαδίδουν ψέμματα ή μισές αλήθειες. Προτείνουν στην Νεολαία από τα 17 να καταταγεί στο Στρατό.  Νοσοκομεία Παίδων κλείνουν όταν δεν βγαίνουν με κέρδος. 

Ναι! Οι ηγέτες της ΛΔΓ εμπνέονταν πράγματι από ιδεώδη, όλοι είχαν δουλειά, είχαν μια θέση στην κοινωνία, είχαν σύνταξη στα 60, κανείς δεν είχε τον φόβο της πείνας ή τον φόβο να μείνει άστεγος, οι εκπρόσωποί του λαού ήταν υποχρεωμένοι να απαντήσουν στα ερωτήματα και στις διαμαρτυρίες και στις προτάσεις και αυτό γινόταν συχνά. Όποιος ήταν δυσαρεστημένος με κάτι είχε πάντα την δυνατότητα να κάνει την κριτική του. Στους φοιτητές χορηγούνταν στέγη και υποτροφίες για να μπορούν να αφοσιωθούν απρόσκοπτα στις σπουδές τους. Όλα αυτά ήταν σοσιαλισμός, μια κοινωνία αφιερωμένη στον λαό, που ποτέ δεν αναφέρεται μέσα στην μόνιμη κενολογία σ’ αυτό το άδικο κράτος που ζούμε σήμερα”.