Το
νομοσχέδιο έχει τίτλο «Για την κύρωση των Συμβάσεων Παραχώρησης που
έχουν συναφθεί μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και των Οργανισμών Λιμένος
Α.Ε. - Διατάξεις για τη λειτουργία του συστήματος λιμενικής
διακυβέρνησης και άλλες διατάξεις». Η σύμβαση που είχε συναφθεί μεταξύ
του Δημοσίου και των οργανισμών των λιμανιών είχε καθορίσει ποιοι είναι
οι χώροι που παραχωρούνται στους οργανισμούς, διευκρινίζοντας ότι η
παραχώρηση γινόταν για αποκλειστική χρήση των χώρων αυτών από τους
οργανισμούς. Τώρα το νομοσχέδιο δίνει τη δυνατότητα στους οργανισμούς
αυτούς, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ όπου ανήκουν, να μεταβιβάζουν σε
υποπαραχωρησιούχους «λειτουργίες ή αυτόνομες επιχειρησιακές μονάδες τους
ή/και Συνδυασμένες Δραστηριότητες».
Για την προσέλκυση επενδυτών προβλέπεται ότι ο υποπαραχωρησιούχος αναλαμβάνει τη μοναδική υποχρέωση της καταβολής ενός 5% ανταποδοτικού τέλους προς τους Οργανισμούς Λιμένων, ενώ δεν θα πληρώνει ούτε έστω για την ηλεκτροδότηση. Τα βάρη αυτά τα αναλαμβάνει το Δημόσιο, δηλαδή ο λαός, στο όνομα της «δίκαιης ανάπτυξης».
Ο υπουργός Ναυτιλίας, Φ. Κουβέλης, μιλώντας στην Επιτροπή, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, ωστόσο δεν υπήρχε, όπως ανέφερε, το νομοθετικό πλαίσιο για να δοθεί μια λειτουργία, πρόβλημα που τακτοποιεί τώρα η κυβέρνηση.
Η ΝΔ καταψήφισε το νομοσχέδιο, χωρίς να κρύβει την αμηχανία της που και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ της πήρε την μπουκιά από το στόμα, με τον εισηγητή της, Γ. Πλακιωτάκη, να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για τον τρόπο που προωθεί την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, μιλώντας για «ευκαιριακές επιλογές» και για καθυστερήσεις «στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές».
Αντίστοιχη ήταν η κριτική που άσκησε και το ΠΑΣΟΚ, με τον ειδικό του αγορητή, Γ. Καρρά, να εγκαλεί την κυβέρνηση για το τέλος του 5%, «επειδή δεν είναι ελκυστικό».
Από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή ο Ν. Κούζηλος, διαφωνώντας με το «μοντέλο», αναρωτήθηκε «ποιος μάνατζερ θα τα έκανε αυτά;».
Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης,
επισήμανε ότι η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο προωθεί την «πλήρη
προσαρμογή των λιμανιών της χώρας και των δραστηριοτήτων τους, που
αποτελούν βασικά εργαλεία για να καταστεί η Ελλάδα κόμβος συνδυασμένων
μεταφορών και Ενέργειας, όπως απαιτεί η εγχώρια αστική τάξη», και
παράλληλα «υλοποιεί δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στα
ιμπεριαλιστικά κέντρα, στο πλαίσιο και των ισχυρών ανταγωνισμών, για
παραχώρηση λιμανιών προκειμένου να υλοποιηθούν και οι στρατιωτικοί
σχεδιασμοί στην ευρύτερη περιοχή».
Επισήμανε ακόμη πως «βασικό στοιχείο της πολιτικής για τα λιμάνια είναι και οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, σε βάρος των εργαζομένων», φέρνοντας ως παράδειγμα την COSCO, όπου κυριαρχούν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, η αφαίρεση ασφαλιστικών κατακτήσεων, η κατάργηση των κανονισμών εργασίας, η εντατικοποίηση της εργασίας και τα εργατικά «ατυχήματα».
Για την προσέλκυση επενδυτών προβλέπεται ότι ο υποπαραχωρησιούχος αναλαμβάνει τη μοναδική υποχρέωση της καταβολής ενός 5% ανταποδοτικού τέλους προς τους Οργανισμούς Λιμένων, ενώ δεν θα πληρώνει ούτε έστω για την ηλεκτροδότηση. Τα βάρη αυτά τα αναλαμβάνει το Δημόσιο, δηλαδή ο λαός, στο όνομα της «δίκαιης ανάπτυξης».
Ο υπουργός Ναυτιλίας, Φ. Κουβέλης, μιλώντας στην Επιτροπή, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, ωστόσο δεν υπήρχε, όπως ανέφερε, το νομοθετικό πλαίσιο για να δοθεί μια λειτουργία, πρόβλημα που τακτοποιεί τώρα η κυβέρνηση.
Η ΝΔ καταψήφισε το νομοσχέδιο, χωρίς να κρύβει την αμηχανία της που και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ της πήρε την μπουκιά από το στόμα, με τον εισηγητή της, Γ. Πλακιωτάκη, να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για τον τρόπο που προωθεί την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, μιλώντας για «ευκαιριακές επιλογές» και για καθυστερήσεις «στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές».
Αντίστοιχη ήταν η κριτική που άσκησε και το ΠΑΣΟΚ, με τον ειδικό του αγορητή, Γ. Καρρά, να εγκαλεί την κυβέρνηση για το τέλος του 5%, «επειδή δεν είναι ελκυστικό».
Από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή ο Ν. Κούζηλος, διαφωνώντας με το «μοντέλο», αναρωτήθηκε «ποιος μάνατζερ θα τα έκανε αυτά;».
Ικανοποιεί στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης
Επισήμανε ακόμη πως «βασικό στοιχείο της πολιτικής για τα λιμάνια είναι και οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, σε βάρος των εργαζομένων», φέρνοντας ως παράδειγμα την COSCO, όπου κυριαρχούν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, η αφαίρεση ασφαλιστικών κατακτήσεων, η κατάργηση των κανονισμών εργασίας, η εντατικοποίηση της εργασίας και τα εργατικά «ατυχήματα».
Ριζοσπάστης Παρασκευή 15 Φλεβάρη 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου