Πολλές εξελίξεις...

Οι εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό διαδέχονται η μία την άλλη και ενώ δείχνουν αντιφατικές μεταξύ τους, στην πραγματικότητα σπρώχνουν τα πράγματα προς μια κοινή συνισταμένη, υπηρετούν δηλαδή τον ίδιο αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή. Για παράδειγμα, την ίδια ώρα που η Τουρκία εντείνει τις προκλήσεις στο Αιγαίο και αμφισβητεί ξανά τη Συνθήκη της Λοζάνης από τη Θράκη μέχρι τα νότια θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει κανονικά τη διαπραγμάτευση για τα ΜΟΕ, κάτω από την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπου τίθενται προς συζήτηση από τη γείτονα χώρα όλα τα «ανοιχτά» και «γκρίζα» ζητήματα στο Αιγαίο. Το ίδιο συμβαίνει και στο Κυπριακό: Την ώρα που οι παραβιάσεις στην κυπριακή ΑΟΖ έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, η κυπριακή κυβέρνηση ζητάει επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό, από εκεί που σταμάτησαν στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, δίνοντας διέξοδο στην Τουρκία να επιστρέψει στο παζάρι, με όλη την γκάμα των διχοτομικών λύσεων που έχουν συζητηθεί έως τώρα. Θυμίζουμε ότι κεντρικό στοιχείο στον προηγούμενο κύκλο των συνομιλιών ήταν η ανάληψη από το ΝΑΤΟ του «συστήματος ασφαλείας» στην Κύπρο την επομένη της διευθέτησης. Είχε προηγηθεί το νομοσχέδιο των ΗΠΑ που αναβαθμίζει τη συμμαχία ΗΠΑ - Κύπρου και λειτουργεί ως μέσο πίεσης, αλλά και ως «κράχτης» για την Τουρκία να συμμετέχει στο διαμοιρασμό του ενεργειακού πλούτου, μέσα από τις «πολυμερείς συνεργασίες» με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Ελλάδα, που στήνονται από τις ΗΠΑ στην περιοχή.

... στο ίδιο σχέδιο

 

Επομένως, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω θα βρεις το σχέδιο αναβάθμισης του ρόλου ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, ανταγωνιστικά προς τη Ρωσία, την Κίνα και τις άλλες δυνάμεις, με αιχμή τα Ενεργειακά και με κεντρικό στόχο να παραμείνει η Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο. Το παζάρι που βρίσκεται σε εξέλιξη, με αντιθέσεις και προσπάθειες συμβιβασμού, έχει στο μενού τα ελληνικά και κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και τον κίνδυνο ανάφλεξης στην περιοχή, επιβεβαιώνοντας ότι χρειάζεται επιφυλακή και λαϊκή εγρήγορση απέναντι στην ελληνική εμπλοκή.

Μπαγαποντιές

 

«Οι προηγούμενοι έκοψαν, ενώ εγώ απλά δεν έδωσα, άρα είμαι καλύτερος» είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική αντιπαράθεση με τη ΝΔ. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκοψε και με το παραπάνω, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη ΝΔ. Για παράδειγμα, αύξησε και επέβαλε νέες ασφαλιστικές εισφορές, που μειώνουν το εισόδημα των ασφαλισμένων, έφτιαξε το νόμο Κατρούγκαλου, που μειώνει τις συντάξεις για τους μελλοντικούς συνταξιούχους και άλλα πολλά. Αλλά κι εκεί που κράτησε τους νόμους των προηγούμενων, οι επαναλαμβανόμενες περικοπές γράφουν το όνομά του την περίοδο που κυβέρνησε. Δηλαδή, οι πετσοκομμένες δαπάνες στα νοσοκομεία με νόμους των προηγούμενων είναι και δικές του περικοπές για τα χρόνια που τις εφάρμοσε, με σωρευτικές μάλιστα συνέπειες για το λαό, που ζει από πρώτο χέρι την άθλια κατάσταση στο δημόσιο σύστημα της Υγείας. Το ίδιο ισχύει και για τις εργασιακές σχέσεις: Ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε όλη τη μνημονιακή αντεργατική νομοθεσία, με αποτέλεσμα ο μέσος μισθός να κατρακυλάει και σήμερα να μιλάμε για τη «γενιά των 400 ευρώ», ενώ πριν από λίγα χρόνια αγανακτούσαμε για την εξαθλιωμένη «γενιά των 700 ευρώ». Ας αφήσει επομένως τις μπαγαποντιές ο ΣΥΡΙΖΑ. Το κοινό τους σχέδιο με τη ΝΔ, σχέδιο φτωχοποίησης του λαού για τα κέρδη της πλουτοκρατίας, το έζησαν στην πλάτη τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Τώρα είναι η ώρα να κάνουν επιλογές σε τελείως διαφορετική ρότα, ενισχύοντας το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που βρέθηκε, βρίσκεται και θα βρίσκεται στο πλευρό τους, μπροστάρης στις διεκδικήσεις τους.

Γιατί όχι;

 

Ηταν που ήταν σχεδόν ξεκαθαρισμένο από το ΚΙΝΑΛ ότι θα στηρίξει μια κυβέρνηση της ΝΔ, ήρθε και ο Γιώργος Παπανδρέου και το απογείωσε το πλάνο της «επόμενης μέρας». «Γιατί να μη συνεργαστεί η ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ;» αναρωτήθηκε, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, σε συνέντευξή του την Πέμπτη. Και εξήγησε ότι μια τέτοια συνεργασία θα ήταν «μια εθνική κυβέρνηση (...) για να χτυπήσουμε σε βάθος τα προβλήματα της χώρας...». Ο πρώην πρωθυπουργός δεν είναι «πρωτάρης» σε τέτοιες διεργασίες. Αλλωστε, επί των ημερών του φτιάχτηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου, με στήριξη από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ, που έφερε το δεύτερο μνημόνιο. Κι έτσι απλά, «χωρίς ταμπού», ο Γ. Παπανδρέου είναι άλλη μια φωνή επιβεβαίωσης ότι η βάση «συνεννόησης» ανάμεσα στα αστικά κόμματα, που κατά τ' άλλα σκυλοκαβγαδίζουν, είναι υπαρκτή. Μια επιβεβαίωση που έρχεται λίγο καιρό μετά την αντίστοιχη τοποθέτηση του Αλ. Τσίπρα, ότι σε «ειδικές περιπτώσεις» μπορεί να υπάρξει συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αλλά και τις δηλώσεις της Ντ. Μπακογιάννη ότι το 2015 υπήρχε στο τραπέζι το σενάριο της κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού». Τοποθετήσεις όπως οι παραπάνω δεν πρέπει να υποτιμηθούν μπροστά στις κάλπες, καθώς αποδεικνύουν πως κάθε ψήφος στα κόμματα αυτά πέφτει στον μεγάλο «κορβανά» της αντιλαϊκής πολιτικής που όλοι μαζί υπηρετούν από την ίδια όχθη, κι αν χρειαστεί, ακόμα και με κοινή κυβέρνηση.

Ριζοσπάστης  Σάββατο 29 Ιούνη 2019 - Κυριακή 30 Ιούνη 2019