Κουτοπονηριές

«Δηλαδή τι θέλουν; Να μη βοηθάει ο ιδιώτης και να τα πληρώνει ο πολίτης υπερφορολογούμενος;», ήταν το χτεσινό - ρητορικό υποτίθεται - ερώτημα του υπουργού Υγείας, όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη για τις χορηγίες επιχειρηματικών ομίλων στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Το κουτοπόνηρο ερώτημα, βέβαια, δεν μας βοήθησε καθόλου να καταλάβουμε: Αφού τόσο θέλουν να «βοηθήσουν» οι επιχειρηματικοί όμιλοι, γιατί η κυβέρνηση αρνείται μέχρι και σήμερα να προχωρήσει σε σχέδιο επίταξης του ιδιωτικού τομέα, ένταξης όλων των ιδιωτικών μονάδων σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας; Γιατί αντί γι' αυτό το στοιχειώδες, η κυβέρνηση, στα μουλωχτά και με πρόσχημα την πανδημία, προχώρησε στην αύξηση της «ταρίφας» για την αποζημίωση των ιδιωτικών κέντρων και των ΜΕΘ, που έδιναν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις; Χώρια τις υπόλοιπες «διευκολύνσεις» που απολαμβάνουν όλοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, με νέες φοροαπαλλαγές και λοιπά δωράκια... Τα ερωτήματα βέβαια είναι ρητορικά. Γιατί «βγάζει μάτι» ότι η κυβέρνηση αξιοποιεί και εδώ την κρίση ως «ευκαιρία» για να εξωραΐσει την επιχειρηματική δράση και την παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας. Να βγάλει λάδι δηλαδή την πολιτική που υλοποιούν με συνέπεια όλες διαδοχικά οι κυβερνήσεις, με τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα, τα κενά και τις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, τα οποία αξιοποιούν οι «ευεργέτες» επιχειρηματικοί όμιλοι για να κάνουν «φιγούρα» με τα «πουρμπουάρ» τους και να πατήσουν πιο γερά το πόδι τους στον τομέα της Υγείας.

Τύφλα να 'χουν

 

Η κυβέρνηση ψάχνει στους «συνωμοσιολόγους» άλλοθι για την πολιτική της στη διαχείριση της πανδημίας, που γίνεται με κριτήριο τα συμφέροντα των ομίλων και όχι την προστασία της υγείας του λαού. «Τύφλα να 'χουν» όμως οι διάφορες περιθωριακές θεωρίες συνωμοσίας μπροστά στα διάφορα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας, που δεν αναμασούν απλώς την κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά την αναβαθμίζουν και σε ωμή απειλή ενάντια σε όποιον αμφισβητεί την πολιτική της απέναντι στην πανδημία, ενάντια σε όποιον διεκδικεί ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί αρθρογράφος των «Νέων», ο οποίος στην προχτεσινή κινητοποίηση γονέων και εκπαιδευτικών «είδε» την «καθιερωμένη επαναστατική γυμναστική» από μια «μειοψηφία», με «συνθήματα χωρίς αντίκρισμα, ενδεικτικά μιας γενικευμένης αδιαφορίας για την Εκπαίδευση». Ξεκόβοντας μια κι έξω ότι αυτά που ζητάνε (μαζικοί διορισμοί, νέα σχολεία κ.λπ.) είναι αδύνατα «σε μια χώρα που προέρχεται από χρεοκοπία», τους κουνάει το δάχτυλο ότι η δουλειά τους είναι να μη μιλάνε και να επιβλέπουν την τήρηση των μέτρων και των πρωτοκόλλων «που ανακοινώνει η κυβέρνηση». Κι από πάνω τους κατηγορεί ότι αντιδρούν στα ημίμετρα της κυβέρνησης επειδή ...τρέμουν την «αξιολόγηση»! Τέτοιες χυδαίες απόψεις, που εκτελούν «συμβόλαια» ενάντια σε όποιον αγωνίζεται και διεκδικεί ουσιαστικά μέτρα προστασίας των μαθητών, είναι το καλύτερο στήριγμα της επικίνδυνης πολιτικής που παίζει στα ζάρια τη ζωή του λαού.

Στήριξη

 

Το θράσος της κυβέρνησης να παρουσιάζει περίπου ως «κατόρθωμα» το επίδομα των 534 ευρώ για τον μήνα Ιούλη, που ετοιμάζεται να καταβάλει σε λίγες μέρες σε ένα μόνο μέρος από τους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που βρέθηκαν το προηγούμενο διάστημα «στον αέρα», είναι σκέτη πρόκληση. Είναι όμως ενδεικτικό και για τα μέτρα που ετοιμάζεται να ανακοινώσει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, αναλαμβάνοντας για λογαριασμό του κεφαλαίου να φορτώσει τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων, συνολικά των λαϊκών στρωμάτων. Στην προσπάθεια αυτή, που ντύνεται μάλιστα με «φιλεργατική» προβιά, κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία δεν είναι μόνοι. Το δείχνουν ανάμεσα στα άλλα οι δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν για την κατανομή των πόρων από το πρόγραμμα SURE της ΕΕ, που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι «κλότσησε» την ευκαιρία «για περισσότερους πόρους στήριξης της απασχόλησης». Πόσο ...υποστηρικτικά είναι όμως για τους εργαζόμενους προγράμματα όπως το SURE, που με τα δικά τους λεφτά (!) απαλλάσσουν την εργοδοσία από ένα μέρος του «εργατικού κόστους» και ταυτόχρονα προωθούν παραπέρα την «ευελιξία», τις περικοπές, τις ανατροπές συμβάσεων; Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ την ξέρει. Αντε και το υπουργείο Εργασίας. Μαζί άλλωστε είναι στο «πρόγραμμα στήριξης» του κεφαλαίου.

Πόσο πιο απλά;

 

«Πρωτοφανή» χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός τη στήριξη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, μιλώντας χτες στη Βουλή, την ώρα που τα αστικά ΜΜΕ πανηγύριζαν για τις δηλώσεις του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών, ο οποίος χαρακτήρισε «μη βοηθητικές» τις ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο. Αλλού βρισκόταν όμως το «ζουμί» της δήλωσης του Αμερικανού διπλωμάτη, ο οποίος είπε επί λέξει: «Η αμερικανική κυβέρνηση ανησυχεί βαθιά για τις αυξημένες εντάσεις στην Ανατ. Μεσόγειο, ιδίως μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, δυο ΝΑΤΟικών συμμάχων. Αυτές οι εντάσεις περιπλέκουν τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να παρουσιάσει ένα κοινό μέτωπο απέναντι στις αποσταθεροποιητικές δραστηριότητες της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο και ενέχουν τον κίνδυνο μιας ακούσιας κλιμάκωσης». Πόσο πιο ανοιχτά να πει ο άνθρωπος ότι αυτό που τους «καίει» είναι μην τυχόν αποδυναμωθεί η ευρωατλαντική συμμαχία απέναντι στους ανταγωνιστές της και ειδικά απέναντι στη Ρωσία; Πόσο πιο απλά να περιγράψει το διακύβευμα της «ΝΑΤΟικής συνοχής», για την οποία ...εργάζεται ακατάπαυστα και η ελληνική αστική τάξη, συμμετέχοντας στα ευρωατλαντικά παζάρια και βάζοντας στο κρεβάτι του Προκρούστη τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας;

Ριζοσπάστης