Τι συμβαίνει όταν το «υποκείμενο νόσημα» της δυσανεξίας σε κάθε λαϊκή κινητοποίηση, σε κάθε δίκαιο αίτημα των εργαζομένων και της νεολαίας, συναντάται με την προσπάθεια της αστικής τάξης να επιβάλει «σιγή νεκροταφείου» στο λαό; Τότε ξεχειλώνει το μίσος απέναντι στους αγώνες, που δυναμώνουν το τελευταίο διάστημα, με τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και του ΣΕΒ να μην αφήνουν πια ούτε διαδήλωση, ούτε συγκέντρωση, ούτε παράσταση διαμαρτυρίας χωρίς να τη συκοφαντούν ασύστολα.
Μια προσπάθεια που κλιμακώνεται από όταν η κυβέρνηση πέρασε το νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και σήμερα πάει μαζί με το κήρυγμα «εμπιστοσύνης στο κράτος, στους θεσμούς και στην κυβέρνηση». Θυμίζουμε μάλιστα ότι η κυβέρνηση της ΝΔ πέρασε τον κατάπτυστο αυτό νόμο για να αντιμετωπίσει τάχα τους «μπαχαλάκηδες». Και σήμερα, μόλις λίγους μήνες μετά την ψήφισή του, έχει εφαρμοστεί για την καταστολή κινητοποιήσεων όπως αυτή των υγειονομικών έξω από το υπουργείο Υγείας ή δασκάλων, μαθητών και γονέων που διαδηλώνουν με τα πανό των σωματείων και των άλλων φορέων τους, για να σέρνονται μαθητές στα δικαστήρια, με τα ΜΜΕ να κουνάνε και το δάχτυλο στη νεολαία, προκειμένου να περάσουν το μήνυμα ότι «όποιος αγωνίζεται θα έχει μπελάδες... Το τζάμπα πέθανε», όπως γράφτηκε πρόσφατα.
Εφτασαν χτες στο σημείο να συσχετίσουν τη μεγάλη κινητοποίηση έξω από το Εφετείο στις 7 Οκτώβρη, για τη δίκη της ΧΑ, με το ρεκόρ κρουσμάτων κορονοϊού της περασμένης Τρίτης, όπως έκανε αρθρογράφος των «Νέων». Ο συγκεκριμένος, που έχει αναλάβει εργολαβία, κάνει πως «δεν βλέπει»: Την εργοδοτική ασυδοσία και τα κυβερνητικά πρωτόκολλα - λάστιχο που της δίνουν κάλυψη, μετατρέποντας τους χώρους δουλειάς σε υγειονομικές βόμβες. Τα «τιγκαρισμένα» ΜΜΜ, που με ευθύνη της κυβέρνησης αποτελούν εστίες υπερμετάδοσης. Τις εγκληματικές ελλείψεις σε γηροκομεία και νοσοκομεία. Τον καθημερινό συνωστισμό στα σχολεία... Η εφημερίδα βρήκε τι φταίει για τον κορονοϊό: «Οι ακράτητοι αντιφασίστες που συμμετείχαν στην πιο περιττή συγκέντρωση της ιστορίας (...) ουσιαστικά επιβαρύνοντας την ελληνική κοινωνία».
«Τα επεισόδια είναι θεσμός της καθημερινότητάς μας», γράφει σε άλλο σχόλιό της η «Καθημερινή» για τις διαδηλώσεις, ενώ σε σχέση με τον μαθητή που πιάστηκε από την αστυνομία στο σωρό, αναφέρει για το «έγκλημά» του, μαζί με κάτι κακόγουστες ειρωνείες προς το πρόσωπο της μητέρας του: «Το παιδί δεν έκανε τίποτε κακό. Βρέθηκε σε μια πορεία περίπου 100 ατόμων, που βανδάλισαν, έκαψαν και πέταξαν μολότοφ. Ηταν η ώρα η κακιά (...) Κοινώς συμμετείχε σε μια πορεία που προκάλεσε τα επεισόδια (...) Το δικαίωμα στη διαμαρτυρία είναι ιερό και τα παιδιά έχουν δίκιο, ακόμη και αν καίνε τη μισή Αθήνα...». Το πρόβλημα είναι λοιπόν οι μαθητές, οι εργαζόμενοι που δεν κάθονται στα αυγά τους, δεν δέχονται το δόγμα «ό,τι πει η κυβέρνηση και το κράτος» και αγωνίζονται, διεκδικούν μέτρα προστασίας της υγείας, της ζωής και των δικαιωμάτων τους, γιατί καθημερινά βιώνουν την ανασφάλεια, την αδιαφορία, τις ελλείψεις υποδομών, τους κινδύνους... Αλλά αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τις «Αντουανέτες» των ΜΜΕ.
Πού στοχεύει αυτή η προπαγανδιστική ομοβροντία αν όχι στο στρώσιμο του εδάφους για την ένταση του κρατικού αυταρχισμού; Αν όχι στη δικαιολόγηση της βασικής επιδίωξης του κατάπτυστου νόμου για τις διαδηλώσεις, που περιλαμβάνει και τις διατάξεις για την αντιμετώπιση της «ριζοσπαστικοποίησης», δηλαδή της καταστολής του «εχθρού λαού»; Αυτή η πολιτική, που έχει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων και των αστικών κομμάτων, θεωρεί επί της αρχής και στοχοποιεί τη λαϊκή κινητοποίηση και δράση, την απεργία, την αντιπαράθεση με την εργοδοσία και το κράτος.
Εχει τη σφραγίδα της ΝΔ, που ψήφισε το νόμο. Του ΣΥΡΙΖΑ, που άνοιξε το δρόμο, με τα νομοθετικά εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα, ενώ ως κυβέρνηση είχε υιοθετήσει τις κατευθύνσεις της ΕΕ για την αντιμετώπιση της «ριζοσπαστικοποίησης», φτάνοντας πριν από λίγους μήνες να ψηφίζει «λευκό» στο Ευρωκοινοβούλιο σε κείμενο όπου χαρακτηρίζονταν «απειλή» οι «λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας».
Η κλιμάκωση αυτή, λοιπόν, δεν είναι απλά «σύμπτωμα» της δυσανεξίας τους στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Μαρτυρά τα «δύσκολα» που έρχονται για το λαό και τη νεολαία. Την ένταση της επίθεσης από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, για να πληρώσει ο λαός την κρίση. Τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, όπως για τον εργάσιμο χρόνο, την Κοινωνική Ασφάλιση, το ξεσπίτωμα λαϊκών οικογενειών. Τα επόμενα επεισόδια περιλαμβάνουν την περαιτέρω στοχοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, κάτι που ήδη δουλεύεται από την κυβέρνηση και τα επιτελεία της.
Ομως οι κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος δείχνουν ότι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο... Ο λαός και η νεολαία μπορούν να τους βάλουν ακόμα πιο δύσκολα, με την οργάνωση και τη δράση για την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου