Αυτοπαρουσιάζονται ως λογοκριμένοι και διωκόμενοι καλλιτέχνες απεργοί πείνας, στην πραγματικότητα είναι όμως ένα ακόμα γκρουπούσκουλο βγαλμένο από τις μηχανές παραγωγής “regime change” του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με το βασικό τους “ίνδαλμα”, το ράπερ Ντένις Σολίς Γκονσάλες να ονομάζει “πρόεδρό του” το Ντόναλντ Τραμπ.
Kυκλοφορεί τις τελευταίες και στη χώρα μας, και μάλιστα σε ιστοσελίδα του “χώρου”, κείμενο συμπαράστασης στο λεγόμενο “Κίνημα του Σαν Ισίδρο” στην Αβάνα, στο οποίο εμφανίζονται μια σειρά δακρύβρεχτα αντικουβανικά κλισέ, για διωκόμενους καλλιτέχνες και ΛΟΑΤΚΙ, κατάπνιξη της ελευθερίας της έκφρασης, προσπάθειας “απόλυτου ελέγχου” της τέχνης από την εξουσία και αλλά τινά παρόμοια.
Αν όμως δει κανείς το ζήτημα λίγο βαθύτερα, χωρίς τον εύκολο συναισθηματισμό στον οποίο επενδύουν οι συντάκτες του κειμένου κι όσοι συμμετέχουν στη διάδοσή του, θα αντικρύσει την πολύ γνώριμη πρώτη ύλη με την οποία επιχειρούνται να στηθούν οι ποικιλώνυμες πορτοκαλί επαναστάσεις σε διάφορες γωνιές του πλανήτη. Γι’ αυτό όντως αξίζει να ψάξει κανείς προσεχτικά ποιοι ακριβώς είναι αυτοί που αυτοαναγορεύονται σε αντιφρονούντες καλλιτέχνες και υπερασπιστές της ελεύθερης καλλιτεχνικής δημιουργίας, σε μια χώρα όπου -παρόλα τα λάθη και τις παραλείψεις και σε αυτό τον τομέα κατά καιρούς – ο πολιτισμός αποτελεί εδώ και πάνω από μισό αιώνα εμπεδωμένο λαϊκό δικαίωμα κι όχι απλά χόμπι των ελίτ ή κλειστό κλαμπ λίγων κι εκλεκτών “ιδιοφυιών”.
Το “κίνημα” πήρε το όνομά του από τη γειτονιά του Σαν Ισίδρο στην Αβάνα, περιοχή λαϊκή, αλλά και κακόφημη, κάπως σαν τη δική μας Τρούμπα μετεμφυλιακά, όπου “εκτονώνονταν” Αμερικανοί ναύτες στα πορνεία και τα καμπαρέ της περιοχής. Όλα αυτά άλλαξαν άρδην μετά την Κουβανική Επανάσταση το 1959, καθώς σήμερα η περιοχή διαθέτει μεταξύ άλλων τέσσερα σχολεία, ένα βρεφονηπιακό σταθμό, τρία κέντρα ολοήμερης φροντίδας παιδιών, 14 ιατρεία, μια κλινική παραδοσιακής ιατρικής και μια κτηνιατρική κλινική.
Η ομάδα που προσπαθεί να εξελιχθεί σε αιχμή του δόρατος των προσπαθειών αποσταθεροποίησης της σοσιαλιστικής κυβέρνησης, έχει στον πυρήνα της 14 άτομα, τα οποία υποστηρίζουν πως κάνουν απεργία πείνας, μέσω σόου σε ζωντανή μετάδοση στα ΜΚΔ, μια πρακτική που έχουν χρησιμοποιήσει κι άλλοι Κουβανοί αντικαθεστωτικοί. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις “απεργοί πείνας” αποδείχτηκε αργότερα με αδιαμφισβήτητα στοιχεία ότι απολάμβαναν κανονικά πλουσιοπάροχα γεύματα στη διάρκεια της υποτιθέμενης απεργίας τους.
Ως κεντρικό τους αίτημα, τα μέλη του “κινήματος” προβάλλουν την απελευθέρωση του ράπερ Ντένις Σολίς Γκονσάλες, που εκτίει ποινή φυλάκισης για απείθεια χωρίς να έχει εφεσιβάλει την απόφαση του δικαστηρίου. Οι ομοϊδεάτες του επιχειρούν να τον παρουσιάσουν ως θύμα λογοκρισίας, στην πραγματικότητα ωστόσο η καταδίκη του δεν έχει καμία σχέση με το όποιο μουσικό του έργο, αλλά καθαρά με το γεγονός ότι παραβίασε τα μέτρα προστασίας από την πανδημία, μεσολαβώντας έναντι αμοιβής για να σπάσει τουρίστας την καραντίνα, ώστε να μεταφερθεί από το χώρο όπου έμενε ως τα αποτελέσματα του τεστ σε ενοικιαζόμενο διαμέρισμα της Αβάνας. Επιπλέον, ο Γκονσάλες αρνήθηκε να καταθέσει για τις διασυνδέσεις του με τρομοκρατικές αντικουβανικές ομάδες των ΗΠΑ, καθυβρίζοντας με χυδαίες και ομοφοβικές εκφράσεις τον αστυνομικό που τον ανέκρινε.
Ο ίδιος ο Γκονσάλες ωστόσο, που ανοιχτά δηλώνει οπαδός του Τραμπ, τον οποίο ονομάζει “πρόεδρό του”, παραδέχτηκε σε βίντεο στα σόσιαλ πως σχετίζεται κύκλους που χρηματοδότησαν βίαιες επιθετικές ενέργειες κατά της Κούβας, όπως ο Χοσέ Λουίς Φερνάντες Φιγκέρας, που κατηγορείται για τρομοκρατική δράση από την κουβανική δικαιοσύνη. Ο Φιγκέρος φαίνεται να υποσχέθηκε έμβασμα 200 δολαρίων στο Σολίς, αν εκείνος έφερνε σε πέρας τις οδηγίες του. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει και την Ένωση Κουβανικού Ραπ να καταδικάσει τον Γκονσάλες, διευκρινίζοντας πως “η φωνή ενός αρχάριου χωρίς εδραιωμένο έργο δεν μπορεί να αναφέρεται ως αντιπροσωπευτική της χιπ χοπ μας, ιδιαίτερα όταν είναι γνωστό ότι τα συμφέροντα που εξυπηρετεί είναι τμήμα ενός ενορχηστρωμένου σχεδίου ανατροπής κατά της κουβανικής επανάστασης”.
Φιντάνι περιωπής είναι και ο φερόμενος ηγέτης του “κινήματος του Σαν Ισίδρο”, Λουίς Μανουέλ Οτέρο Αλκάνταρα, ο οποίος έλαβε εκπαίδευση από τη Mara Tekach, την περίοδο που εκείνη υπηρετούσε ως επιτετραμμένη των ΗΠΑ στην πρεσβεία της χώρας στην Αβάνα.
Σε μια από τις εκπομπές τους, τα μέλη του κινήματος χαιρέτισαν τον τρομοκράτη Γουίλιαμ Γκονσάλες Καμπρέρα, ο οποίος μεταξύ άλλων ευθύνεται για τη χρηματοδότηση εμπρησμών σε καφετέρια, μπαρμπέρικο και συνοικιακό κατάστημα στην Αβάνα. Διαθέτουν επίσης την αμέριστη στήριξη του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, όπως και άλλων φανατικών πολέμιων της Κούβας, όπως ο γερουσιαστής της Φλόριντα Μάρκο Ρούμπιο, ο υφυπουργός δυτικού ημισφαιρίου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μάικλ Κόζα, φανατικός υπέρμαχος του δολοφονικού εμπάργκο των ΗΠΑ, καθώς και ο Λουίς Αλμάγκρο, γραμματέας της Οργάνωσης Αμερικανικών Κρατών και τσιρλίντερ πραξικοπημάτων και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε ολόκληρη την αμερικανική ήπειρο. Δεν είναι τυχαίο που η κουβανική κυβέρνηση μέσω του Γενικού διευθυντή του υπουργείου Εξωτερικών, υπεύθυνου ΗΠΑ Κάρλος Φερνάντες ντε Κοσίο απηύθυνε διάβημα διαμαρτυρίας στον Τίμοθι Ζούνιγκα Μπράουν, εμπορικό ακόλουθο της αμερικανικής πρεσβείας, για τη διαρκή ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας, η οποία “δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή”.
Προκειμένου να αποκτήσουν λαϊκό έρεισμα, οι επίδοξοι πορτοκαλί επαναστάτες εμφανίζονται να ζητούν το κλείσιμο των καταστημάτων ξένου συναλλάγματος στην Κούβα, μέτρου που αναγκαστικά υιοθέτησε η κουβανική κυβέρνηση μετά τις νέες εξοντωτικές κυρώσεις των ΗΠΑ στο νησί. Προφανώς, οι συγκεκριμένοι δεν αντιπαλεύουν την ύπαρξη αυτών των καταστημάτων, όπου οι αγορές γίνονται μόνο σε σκληρό νόμισμα, επειδή ανησυχούν για τις επιπτώσεις τους στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, καθώς ανοιχτά οι ίδιοι διατείνονται πως θέλουν μια “δημοκρατική, ελεύθερη και καπιταλιστική Κούβα”. Το μεγαλείο της υποκρισίας τους ωστόσο αναδεικνύεται από το γεγονός πως οι ίδιοι εισάγουν τρόφιμα από το εξωτερικό μέσω ονλάιν πλατφόρμας, ενώ φαίνεται πως λαμβάνουν και υλική υποστήριξη από τους βόρειους συμμάχους τους, την ώρα μάλιστα που υποστηρίζουν ότι βρίσκονται σε απεργία πείνας.
Η έλλειψη απήχησης του “κινήματος Σαν Ισίδρο” διαφάνηκε και από την πρόσφατη συγκέντρωση μόλις 100-200 ατόμων έξω από το κουβανικό υπουργείο πολιτισμού, σε αντίθεση με τη μεγάλη συγκέντρωση συμπαράστασης στη σοσιαλιστική κυβέρνηση που διοργανώθηκε την Κυριακή στο πάρκο Τρίγιο της Αβάνας, παρουσία και του προέδρου Μιγκέλ Ντίας – Κανέλ. Παρόλα αυτά, σε αντίθεση με τα όσα διατείνονται τα αδρά χρηματοδοτούμενα από τις ΗΠΑ αντικουβανικά ΜΜΕ, η κυβέρνηση της χώρας όχι απλά δεν “προσπαθεί να καλλιεργήσει κλίμα εμφυλίου”(sic) εναντίον “όσων δεν ακολουθούν τη γραμμή”, αλλά αντίθετα δέχτηκε να συναντήσει μέσω του υφυπουργού πολιτισμού για ώρες αντιπροσωπεία των συγκεντρωμένων ώστε να του εκθέσουν τα αιτήματά τους.
Όλα αυτά πιθανότατα δε θα προβληματίσουν και πολύ όσους θα σπεύσουν για άλλη μια φορά να πατήσουν πρόθυμα την πορτοκαλί μπανανόφλουδα από “αντιεξουσιαστική” ή “προοδευτική” σκοπιά, είναι ωστόσο χρήσιμα για όσους καλοπροαίρετα αναρωτιούνται προς τι ο θόρυβος. Ο κουβανικός λαός έχει αποδείξει όλες αυτές τις δεκαετίες με αγώνα και αμέτρητες θυσίες ποια ακριβώς είναι η άποψή του για τα παιδιά του ιμπεριαλιστικού σωλήνα και θα το πράξει και τώρα, ό,τι μεταμφιέσεις κι αν τα δεύτερα σκαρφιστούν για να συγκινήσουν ευαίσθητες φιλελεύθερες ή “ριζοσπαστικές” συνειδήσεις στη Δύση.
Με πληροφορίες από Granma, Junge Welt, Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου