Προσπέρασε την κριτική του ΚΚΕ και των μαζικών και επιστημονικών φορέων ότι χωρίς την ουσιαστική κοινωνική, οικονομική, νομική στήριξη των γονιών, κυρίως των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, διαζευγμένων ή μη, με τις κατάλληλες δημόσιες δομές, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για ισότιμη κοινή γονική επιμέλεια, αλλά και για σωστή κρίση του δικαστή, ο οποίος θα χρειαστεί τις ανάλογες γνωματεύσεις των ειδικών. Αρκέστηκε να πει ότι «έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στη δίκαιη κρίση του Ελληνα δικαστή» και ότι είναι αρκετά μερικά επιμορφωτικά σχετικά σεμινάρια που, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα έχει παρακολουθήσει.
Είπε ότι έχει «θετικό προσανατολισμό» η πρόταση για «την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων, αλλά αυτήν τη στιγμή, τουλάχιστον άμεσα, δεν είναι αντικειμενικά εφαρμόσιμη».
Θυμίζουμε ότι τη διαφωνία τους στο νομοσχέδιο έχουν εκφράσει από την αρχή οι βουλευτές της ΝΔ Μ. Γιαννάκου και Ολ. Κεφαλογιάννη, οι οποίες κατέθεσαν 10 τροπολογίες. Μάλιστα χτες η Μ. Γιαννάκου έκανε σαφές ότι «δεν μπορώ να ψηφίσω το νομοσχέδιο».
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερθεμάτισε για το ισχύον Οικογενειακό Δίκαιο, το οποίο μπορεί βέβαια, κάτω από την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, να συμπεριέλαβε κάποιους αναγκαίους εκσυγχρονισμούς, όμως, όπως και το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, δεν περιλαμβάνει τις κατάλληλες υποστηρικτικές κρατικές - κοινωνικές δομές που θα στηρίζουν και θα παρακολουθούν την εφαρμογή του. Παράλληλα, δεν ανέφερε κουβέντα, όπως ήταν αναμενόμενο, αφού είναι στυλοβάτης του εκμεταλλευτικού, άδικου συστήματος, για τις αιτίες που σε τελική ανάλυση το πραγματικό συμφέρον των παιδιών βρίσκεται στο περιθώριο. Ετσι, ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, Θ. Ξανθόπουλος, απλά επικέντρωσε την κριτική του στην άρνηση της κυβέρνησης να αποδεχτεί τις παρατηρήσεις της Προπαρασκευαστικής Επιτροπής, ενώ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Γ. Ραγκούσης αποφάνθηκε ότι το όλο πρόβλημα της γονικής μέριμνας «βρίσκεται σε ένα μέρος των δικαστικών αποφάσεων των μη συναινετικών δικαστηρίων».
Αντίστοιχη πάνω - κάτω ήταν η κριτική του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, που εκθείασε με τη σειρά του το ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Η Ελληνική Λύση προσήλθε στη συζήτηση με άκρως αντιδραστικές θέσεις περί της οικογένειας που συνδέονται με τον στόχο «να παραμείνει η Ελλάδα χριστιανική, ορθόδοξη και ελληνική». Κατά του νομοσχεδίου τάχθηκε το ΜέΡΑ25, το οποίο κατέθεσε ένσταση αντισυνταγματικότητας για τα άρθρα 5 και 13, η οποία δεν έγινε δεκτή.
Για να μπορέσει να αναπτυχθεί η κοινή ευθύνη των γονιών στην άσκηση της γονικής μέριμνας και τη συνεννόηση για την ανατροφή και φροντίδα των παιδιών τους, είτε βρίσκονται σε συμβίωση είτε όχι, προϋπόθεση είναι «η ολόπλευρη οικονομική, νομική και κοινωνική στήριξη των ζευγαριών από τη μεριά του κράτους», στήριξη όμως που απουσιάζει τόσο από τις ισχύουσες όσο και από τις προτεινόμενες ρυθμίσεις του Οικογενειακού Δικαίου, ανέφερε η ειδική αγορήτρια του ΚΚΕ, Μαρία Κομνηνάκα.
Αυτό, τόνισε, έχει ως αποτέλεσμα στην πράξη να βγουν ωφελημένοι περισσότερο όσοι έχουν εξασφαλισμένες τις οικονομικές προϋποθέσεις, δηλαδή η αστική τάξη, υψηλά αμειβόμενα μεσαία στρώματα, ενώ αντικειμενικά λειτουργούν υπονομευτικά για όλους αυτούς που βιώνουν τα εξαντλητικά ακανόνιστα ωράρια, μια ζωή - «λάστιχο».
Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται να αναγνωρίσει «την αναγκαιότητα δημιουργίας οικογενειακών δικαστηρίων, με εξειδικευμένους δικαστικούς λειτουργούς που θα συνεπικουρούνται από ειδικούς επιστήμονες (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, παιδοψυχίατρους), ενταγμένους στο κρατικό δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών».
Αντίθετα, σπρώχνει τους γονείς που δεν μπορούν να βρουν κοινά αποδεκτές λύσεις στον ιδιώτη διαμεσολαβητή, που είναι ερώτημα πώς θα προστατεύσει το συμφέρον του παιδιού, αφού μια τέτοια διαδικασία «δεν είναι μόνο κοστοβόρα και άρα αντικειμενικά διαμορφώνει ανισότητες μεταξύ των διαδίκων, αλλά στερείται και τις όποιες εγγυήσεις αμεροληψίας που διαθέτει ο δικαστής», όπως έχει επισημανθεί από την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων και την Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων. Πρόσθεσε δε ότι για το ζήτημα αυτό δεν βγάζει τσιμουδιά κανένα από τα άλλα κόμματα και «πώς θα μπορούσαν άλλωστε αφού από κοινού ψηφίσατε το Ν. 4640/2019, στο όνομα της αποσυμφόρησης των δικαστηρίων από οικογενειακές υποθέσεις», σημείωσε.
Επισήμανε ότι σε μια ανισότιμη κοινωνία, όπου ρυθμίζονται ανισότιμα και οι σχέσεις των γονιών με τα παιδιά, με βάση την κοινωνική - ταξική τους θέση, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για «εξίσου» και από κοινού γονική μέριμνα αν δεν υπάρχει η προϋπόθεση της παράλληλης οικονομικής στήριξης των διαζευγμένων γονιών, ενώ ανέδειξε τις ρυθμίσεις που προβλέπονται στις σχετικές τροπολογίες που κατέθεσε το ΚΚΕ.
Οσο για την κατανομή του χρόνου του παιδιού με τους γονείς, επισήμανε ότι δεν μπορεί να γίνεται με μαθηματικούς τύπους, όπως η ρύθμιση για το «μαχητό τεκμήριο του 1/3 του συνολικού χρόνου».
Προβληματικός είναι και ο τρόπος που η κυβέρνηση υποτίθεται έρχεται να θέσει αντικειμενικά κριτήρια για τις περιπτώσεις κακής άσκησης της γονικής μέριμνας, όταν δεν προτάσσει τις περιπτώσεις παραμέλησης υγείας, εκπαίδευσης του ανηλίκου, προστασία του από την εκμετάλλευση ανήλικης εργασίας, εγκατάλειψη και έκθεση σε κίνδυνο.
Η Μ. Κομνηνάκα χαρακτήρισε αδιανόητο για τις περιπτώσεις της ενδοοικογενειακής βίας ή των εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ζωής, να απαιτείται οριστική καταδικαστική απόφαση που μπορεί να αφήνει εκτεθειμένο το παιδί στην κακοποίηση του γονέα για πολλά χρόνια, με βάση τους γνωστούς χρόνους απόδοσης της δικαιοσύνης. Το αντεπιχείρημα της κυβέρνησης περί προστασίας του γονέα από ψευδή μήνυση επιβεβαιώνει με τον πιο εμφανή τρόπο την επιτακτική ανάγκη των κρατικών δομών κοινωνικών υπηρεσιών και Ψυχικής Υγείας, που θα μπορούσαν να παρεμβαίνουν έγκαιρα και να γνωμοδοτούν με βάση τα πραγματικά περιστατικά. Ανέφερε ότι το ΚΚΕ τοποθετήθηκε στο νομοσχέδιο με το «παρών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου