Χρήσιμα συμπεράσματα προκύπτουν από τη δράση που ανέπτυξε η ΤΟ Δυτικής Θεσσαλονίκης με επίκεντρο το ζήτημα της καύσης απορριμμάτων στην τσιμεντοβιομηχανία του ομίλου «ΤΙΤΑΝ», στην Ευκαρπία. Είναι συμπεράσματα τα οποία ακουμπούν, ενισχύουν πλευρές από τις Θέσεις.
Βάση τόσο για τη διαμόρφωση των αιτημάτων μας, όσο και της γραμμής μας στο κίνημα αποτέλεσαν οι επεξεργασίες βασισμένες στους αντίστοιχους κλάδους της οικονομίας και την παρακολούθησή τους, με επίκεντρο τις εξελίξεις που συνοδεύουν την «πράσινη ανάπτυξη».
Οι κομμουνιστές που δρουν στο εργατικό - λαϊκό κίνημα από την πρώτη στιγμή απεύθυναν κάλεσμα κοινής συμπόρευσης σε άλλους φορείς και συλλόγους, ανεξαρτήτως της πολιτικής και ιδεολογικής αφετηρίας τους. Αυτό μεταφράστηκε στη συνέχεια και στη συγκρότηση της συντονιστικής επιτροπής, που μετρά πάνω από ένα χρόνο λειτουργίας. Η συγκρότηση της τελευταίας ήταν, αφενός, αποτέλεσμα της προσπάθειας της ΚΟ να αναπτύξει δεσμούς με συλλόγους και φορείς όλο το προηγούμενο διάστημα, αφετέρου των γρήγορων αντανακλαστικών που ενεργοποιήσαμε όταν προέκυψαν οι εξελίξεις.
Λαμβάνοντας υπόψη την πολιτική αφετηρία των ανθρώπων που συγκροτήσαμε από κοινού τη συντονιστική επιτροπή, χωρίς να υποταχθούμε στον ιδεολογικοπολιτικό συσχετισμό των συμμετεχόντων και σε συνδυασμό με την απαραίτητη προσαρμογή, καταφέραμε γρήγορα να συγκροτήσουμε ένα πρώτο πλαίσιο πάλης. Το τελευταίο, στην αρχή του αγώνα, είχε «θολά» σημεία και αντιφάσεις, αποτελούσε αντανάκλαση του συσχετισμού δυνάμεων σε επίπεδο συντονιστικής επιτροπής. Ακόμα και σε αυτό το εμβρυακό στάδιο, όμως, κάναμε προσπάθεια να διαπεράσει στα κείμενα και στη δράση της συντονιστικής επιτροπής το δίπολο «τα κέρδη τους - η ζωή μας». Αφενός, αυτό βοήθησε στο να ανοίγουμε καλύτερα τις ανειρήνευτες κοινωνικές αντιθέσεις στον καπιταλισμό. Αφετέρου, μας έδινε τη δυνατότητα να γενικεύουμε την αντίθεση, να μη την αφήνουμε ανάμεσα στο μεμονωμένο όμιλο και τους άμεσα πληττόμενους από τη βιομηχανική δραστηριότητα. Σε κάθε βήμα μας, βάραιναν η παρατεταμένη οπισθοχώρηση του εργατικού κινήματος, ο χαμηλός βαθμός οργάνωσης και αγωνιστικής διάθεσης, τα αστικά ιδεολογήματα που συναντούσαμε.
Κρίσιμο ζήτημα διαπάλης, ως απόρροια και των παραπάνω, ήταν το κριτήριο συμμαχιών στο κίνημα. Ηταν ζήτημα το οποίο συναντήσαμε από το πρώτο διάστημα της συγκρότησης της συντονιστικής επιτροπής, καθώς στη σύνθεσή της συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, και δυνάμεις από άλλους πολιτικούς χώρους με αναφορά και στις αντίστοιχες δημοτικές παρατάξεις του δήμου. Η παρουσία τους καλλιεργούσε το κλίμα της «ενότητας όλων στο πρόβλημα χωρίς χρώματα», ότι η Τοπική Διοίκηση είναι απέναντι από τις πρακτικές του «κεντρικού κράτους».
Επομένως, το παραπάνω ζήτημα αποδείχθηκε σύνθετο, απαιτεί επίμονη δουλειά διαφώτισης δεμένη με συμπεράσματα που προκύπτουν και από τη ζωντανή πείρα που δημιουργεί ο υφιστάμενος αγώνας. Απαιτεί σχεδιασμένη αποκάλυψη του αντιπάλου, διαμόρφωση πολεμικής απέναντι στις αστικές δυνάμεις που δεν μένει σε μια ατάκα τύπου «οι ευθύνες των κυβερνήσεων είναι διαχρονικές». Διαμορφώσαμε σημειώματα που βοήθησαν στην παραπάνω κατεύθυνση, συγκροτήσαμε πολιτικά επιχειρήματα, εξειδικεύσαμε κεντρικές επεξεργασίες και αναπτύξαμε νέες, προσθέσαμε νέα στοιχεία στη διαπάλη, δεν μείναμε σε μια επιφανειακή φραστική όξυνση.
Καθοριστικό ρόλο είχε και η αυτοτελής παρουσία του Κόμματος στη διεξαγωγή της αντιπαράθεσης στο κίνημα. Η αντιπαράθεση που διεξαγάγαμε με τους εκλεγμένους μας στο Δημοτικό Συμβούλιο με αφορμή την ψήφιση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΓΠΣ) της Ευκαρπίας, που θεσμοθετούσε και πολεοδομικά την καρκινογόνα λειτουργία του εργοστασίου, εξυπηρέτησε την αποκάλυψη της στάσης της δημοτικής διοίκησης για το ζήτημα της καύσης. Στη συνέχεια, την αντιπαράθεση αυτή τη μεταφέραμε στο κίνημα, τα επιχειρήματά μας υιοθετήθηκαν από την πλειοψηφία της συντονιστικής επιτροπής. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την όξυνση της αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις, επιβεβαιώθηκε στα μάτια της επιτροπής ο λόγος που οι δυνάμεις μας διατηρούσαν σταθερό το μέτωπο απέναντι στις αστικές δυνάμεις. Ηταν η στιγμή που έσπασε το «κλίμα συμπόρευσης με όλους για να λυθεί το πρόβλημα», οι δυνάμεις του αντιπάλου αποχώρησαν από την επιτροπή επειδή το «ΚΚΕ κομματικοποιεί τους αγώνες και θέλει να τους κατευθύνει προς όφελός του». Αποδείχθηκε σωστό το ότι δεν υποχωρήσαμε από την κριτική μας στις άλλες δυνάμεις, στο όνομα μιας αμφίβολης «πλατιάς συσπείρωσης δυνάμεων».
Διαμορφώθηκαν όροι για άνοδο της ταξικής πολιτικής συνείδησης. Ο συσχετισμός σε επίπεδο συντονιστικής επιτροπής έγινε ευνοϊκότερος, γεγονός που βρήκε αντανάκλαση στη ριζοσπαστικοποίηση του πλαισίου πάλης, μπήκε πιο επιθετικά η γραμμή της κοινωνικής συμμαχίας σε ταξική κατεύθυνση, σε αντιπαράθεση με τις «λυκοσυμμαχίες» που προωθούν οι αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις στο κίνημα.
Σε κάθε περίπτωση, η αυτοτελής δουλειά του Κόμματος εκφράστηκε σε πολλά επίπεδα και μορφές, όπως μαζικές πολιτικές εξορμήσεις και περιοδείες στις γειτονιές, συσκέψεις και πλατιά συζήτηση, ανακοινώσεις και σχόλια για τις εξελίξεις, θεματικές εκδηλώσεις με προβολή των θέσεων και της πρότασης διεξόδου του Κόμματος. Ολη η παραπάνω δραστηριότητα συνέβαλε στην άνοδο της πολιτικής μας παρέμβασης.
Τα παραπάνω ζητήματα έχουν και σοβαρή οργανωτική πλευρά που δεν πρέπει να υποβαθμιστεί στο όνομα ότι «κάτι κάνουμε». Παραμένει ζητούμενο πώς ένα επεξεργασμένο σχέδιο σε επίπεδο Τομεακής Επιτροπής ή Κομματικής Ομάδας, μεταφράζεται στην παρέμβαση των ΚΟΒ παρακάτω, με τον καταμερισμό της δουλειάς, συνήθως, να συγκεντρώνεται δυσανάλογα σε ορισμένα και μόνο στελέχη. Εδώ πρέπει να σκεφτούμε καθοδηγητικά αντίστροφα απ' ό,τι συνήθως σκεφτόμαστε, και να θέσουμε τις κρίσιμες αυτές εξελίξεις ως οργανικό στοιχείο στη λειτουργία της ΚΟΒ, στο πώς εξειδικεύει ζωντανά το σχεδιασμό της με αιχμή ένα οξυμένο ζήτημα. Οποτε απλώσαμε καλύτερα τη δουλειά παρακάτω στις ΚΟΒ με ανάληψη ευθυνών από τα μέλη μας, βοήθησε στην προώθηση του σχεδιασμού αφενός και αφετέρου στην ανάδειξη συντρόφων με την πρωτοπόρα δουλειά που σήκωσαν.
Τέλος, πεδίο προβληματισμού αποτελεί η διατομεακή συνεργασία εδαφικών και κλαδικών Οργανώσεων γύρω από ένα κοινό μέτωπο πάλης με σκοπό τη διαμόρφωση, προοπτικά, όρων στρατολογίας και κομματικής οικοδόμησης. Είναι ζήτημα που απασχολεί τις Θέσεις τόσο του 1ου κειμένου όσο και του 3ου. Είναι σωστό ότι πρέπει να σπάσουν τα όποια στεγανά επιβιώνουν μεταξύ της δράσης του κομμουνιστή συνδικαλιστή στον χώρο δουλειάς και στον χώρο κατοικίας. Ως πείρα, οι κοινές συνεδριάσεις με την κατάλληλη σύνθεση των ΤΟ Δυτικής Θεσσαλονίκης και Βιομηχανίας, τα αχτίφ συνδικαλιστών μας από εργατικά σωματεία με αιχμή το ζήτημα της καύσης και ο αντίστοιχος προγραμματισμός δράσης βοηθούν στην παραπάνω κατεύθυνση.
Με όπλο τα συμπεράσματα που συγκεντρώνουμε από τη δράση μας, γινόμαστε πιο ικανοί για τους μεγάλους σκοπούς του Κόμματός μας. Ζήτω το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου