Την προσοχή των συνέδρων έχει «κερδίσει» η εικαστική έκθεση που φιλοξενείται στο φουαγιέ της Αίθουσας Συνεδρίων, επιβεβαιώνοντας και μια άλλη λειτουργία του κτιρίου της ΚΕ, ως λαϊκού μεγάρου πρωτοπόρας Τέχνης.
Εκεί εκτίθεται ένα μικρό, μόλις, δείγμα των εικαστικών έργων που φυλάσσονται στη συλλογή έργων τέχνης του Αρχείου του ΚΚΕ, που δόθηκαν στο Κόμμα από απογόνους μεγάλων μας εικαστικών και κοσμούν την αίθουσα στη μεγάλη αυτή στιγμή για το Κόμμα. Μάλιστα, στο κτίριο προετοιμάζεται και ειδικός χώρος για την αρχειοθέτηση και φύλαξη όλων των έργων Τέχνης, ένα πινακοστάσιο.
Στην έκθεση δεσπόζει ένα αντίγραφο άγνωστου δημιουργού του έργου του Λ. Α. Σμάτκο, «Ο Λένιν στον χάρτη GOELRO (Κρατική Επιτροπή για την ηλεκτροδότηση της Ρωσίας)». Ο πίνακας απεικονίζει τον Λένιν να εξηγεί σε ξένους ανταποκριτές το σχέδιο εξηλεκτρισμού της Ρωσίας και προσφέρθηκε πρόσφατα στο Αρχείο του Κόμματος από τον Γιώργο Μπάφα, ο οποίος τον απέκτησε στη διάρκεια των σπουδών του στη ΛΔ της Γερμανίας.
Φιλοξενούνται ακόμα έργα των Α. Τάσσου, Γιώργη Βαρλάμου, Δημήτρη Γιολδάση, Νίκου Ευγενίδη, Δημήτρη Ζήση, Δημήτρη Κατσικογιάννη, Δημήτρη Μεγαλίδη, Πάρι Πρέκα, Βάλια Σεμερτζίδη, Γιώργη Φαρσακίδη, Ηλία Φέρτη, καθώς και γλυπτά του Κώστα Ρόθου, το στήσιμο των οποίων έχει επιμεληθεί ο γλύπτης Αντώνης Μυρωδιάς.
Όλα τα έργα αποτυπώνουν πλευρές της ταξικής πάλης της χώρας μας. Είναι έργα εικαστικών που με το έργο τους και τη στάση ζωής τους διάλεξαν πλευρά. Δεν σώπασαν. Υπηρέτησαν τον «μέγα δημιουργό Ιστορίας, τον λαό».
Τα έργα περικλείουν μέσα τους τη συγκίνηση της στιγμής που φτιάχτηκαν. Φανερώνουν τη «μεγάλη απόφαση» που είχαν στην καρδιά τους τόσο οι δημιουργοί όσο και αυτοί που απεικονίζονται στα έργα, αλλά και τη μεγάλη αντοχή τους που προέκυπτε από τον σκοπό της πάλης τους, την απελευθέρωση των ανθρώπων από τα δεσμά της ταξικής σκλαβιάς. Ανεκτίμητα ντοκουμέντα από μια εποποιία αυτοθυσίας, συλλογικότητας, ανθρωπιάς και αφοσίωσης στον σκοπό του αγώνα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι «ιστορίες» που κρύβονται πίσω από πολλά έργα.
Χαρακτηριστικά, στο έργο του Ηλία Φέρτη που τιτλοφορείται «Γιούργια» και απεικονίζει την Αθήνα της μεγάλης πείνας την περίοδο της Κατοχής και μια αυθόρμητη κινητοποίηση, υπάρχει ένα σημάδι. Αυτό το σημάδι προέρχεται από σφαίρα που έπεσε σε κάποια από τις επιδρομές εκείνης της περιόδου. Ο Ηλ. Φέρτης, μάλιστα, για χρόνια έκρυβε το έργο, για να το γλιτώσει από τυχόν επιθέσεις και καταστροφές.
Η «Διαδήλωση», ένα έργο του Τάσσου το οποίο φιλοτέχνησε για το ΚΚΕ και έγινε αφίσα του 11ου Συνεδρίου του Κόμματος, του πρώτου που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό.
Ιδιαίτερα συγκινητική είναι και η ιστορία που κρύβει ένα από τα γνωστά χαρακτικά του Γ. Φαρσακίδη, τα «Άσπρα Λουλούδια». Την περίοδο της Κατοχής ένα τμήμα του ΕΛΑΣ στην περιοχή της Μακεδονίας άνοιξε πυρ και σκότωσε κάποιους Βούλγαρους φαντάρους. Όμως, όπως αποδείχθηκε, οι συγκεκριμένοι στρατιώτες ήταν αντιφασίστες και πήγαιναν στις γραμμές του ΕΛΑΣ. Τα άσπρα λουλούδια τα κρατούσε στα χέρια ο υπολοχαγός τους, αντί για άσπρο μαντίλι, για να μη δώσουν στόχο στον βουλγάρικο φασιστικό στρατό.
«Βούρκωσαν τα μάτια μου που τους έβλεπα έτσι θερισμένους σαν στάχυα. Νέα παιδιά κι οι δυο τους, αμούστακα. Ο υπολοχαγός να κοιτάει τον ουρανό μ' ορθάνοιχτα μάτια και στα μισάνοιχτα δάκτυλα τ' απλωμένου χεριού του, πιτσιλισμένο με αίμα, το ματσάκι με τ' άσπρα λουλούδια», θα γράψει χρόνια αργότερα ο κομμουνιστής δημιουργός...
 |
Πάρις Πρέκας, «Τρεις μελέτες για το έργο 17 Νοέμβρη» |
 |
Γλυπτό του Κώστα Ρόθου |
 |
Γλυπτό του Κώστα Ρόθου |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου