Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό «The BMJ» της Βρετανικής Ιατρικής Ενωσης, διαπιστώνει πως το προσδόκιμο ζωής στις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 1,8 χρόνια μεταξύ 2018 - 2020, κυρίως λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Η μείωση αυτή είναι 8,5 φορές μεγαλύτερη απ' ό,τι στις υπόλοιπες 16 χώρες «υψηλού εισοδήματος» που συμμετείχαν στην έρευνα. Συγκεκριμένα, το προσδόκιμο ζωής στη λεγόμενη «μητρόπολη του καπιταλισμού», με τα ξέχειλα νοσοκομεία και τους ομαδικούς τάφους, μειώθηκε στα 76,9 έτη από τα 78,7.
Μάλιστα, οι μεγαλύτεροι ρυθμοί μείωσης του προσδόκιμου ζωής καταγράφονται στις μειονότητες, ιδιαίτερα στους Αφροαμερικανούς και Λατινοαμερικανούς (μείωση κατά 3,3 και 3,9 χρόνια αντίστοιχα), που συγκαταλέγονται στα φτωχότερα λαϊκά στρώματα των Αμερικανών, δείχνοντας και με αυτόν τον τρόπο την κοινωνική - ταξική διάσταση της πανδημίας και των συνεπειών της. Ιδιαίτερα για τους Αφροαμερικανούς άνδρες, το προσδόκιμο ζωής έφτασε στο χαμηλότερο σημείο από το 1998, στα 67,7 έτη!
Οπως σημειώνουν οι ερευνητές από τη Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, «είναι μια τρομακτική μείωση στο προσδόκιμο ζωής, η μεγαλύτερη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», που επιβεβαιώνει ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να προσφέρουν ποιοτική ιατρική περίθαλψη στον πληθυσμό τους, αν και «διαθέτουν κάποια από τα καλύτερα νοσοκομεία και τους καλύτερους επιστήμονες».
Ο κορονοϊός στις ΗΠΑ ευθύνεται για περισσότερους από 600.000 θανάτους. Οι ερευνητές ωστόσο σημειώνουν ότι στη μείωση του προσδόκιμου ζωής την περίοδο της πανδημίας συνέδραμαν κι άλλοι παράγοντες, όπως «διαταραχές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη διαχείριση των χρόνιων παθήσεων, η αδυναμία ατόμων που αντιμετωπίζουν προβλήματα με εξαρτήσεις ή κατάθλιψη να λάβουν τη βοήθεια που χρειάζονταν».
Πρόκειται για τα θύματα της «παράλληλης πανδημίας», τους ασθενείς άλλων παθήσεων, που δεν είχαν την αναγκαία φροντίδα, επειδή τα συστήματα Υγείας σε όλο τον κόσμο έγιναν της «μιας νόσου» προκειμένου οι κυβερνήσεις και τα κράτη να διαχειριστούν την έξαρση της πανδημίας.
Αλλη έρευνα στο ίδιο περιοδικό έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η κατάσταση αυτή δεν έπεσε από τον ουρανό κι ότι αντίθετα «το ποτήρι ξεχείλισε» με την πανδημία. Η πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που έχει περάσει σε άλλο επίπεδο στις ΗΠΑ, είναι η ρίζα του κακού, όχι μόνο στην πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη, αλλά σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, όπως έδειξε άλλωστε η εμπειρία και από τη χώρα μας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτής της έρευνας, οι συνολικές δαπάνες Υγείας στις ΗΠΑ έφτασαν το 2019 στα 3,8 τρισ. δολάρια, ή στο 17% του ΑΕΠ. Οι δαπάνες αυτές αφορούν κατά 29% χρηματοδότηση από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, κατά 16,1% τη συμμετοχή των τοπικών κυβερνήσεων, κατά 31% (περίπου 1,2 τρισ. δολάρια) τις δαπάνες από ιδιωτικά συμβόλαια Υγείας και κατά 28,4% χρήματα που πληρώνουν απευθείας οι ασθενείς. Δηλαδή, το 60% περίπου των δαπανών για την Υγεία στις ΗΠΑ αφορούν άμεσα ή έμμεσα την τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών, φανερώνοντας το μέγεθος της εμπορευματοποίησης, σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία των «centers for medicare and medicaid services», η ιδιωτική δαπάνη Υγείας στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 4,6% το 2019 σε σχέση με το 2018. Σ' αυτήν την κατάσταση βρήκε τον λαό η πανδημία. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά...
Η πανδημία στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο ανέδειξε το αδιέξοδο που συνεπάγεται για τον λαό η οργάνωση και λειτουργία των συστημάτων Υγείας με κριτήριο το κέρδος και το κόστος - όφελος για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Τις συνέπειες από τη διαχρονική πολιτική εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που κόστισε εκατομμύρια ζωές σε όλο τον κόσμο και μάλιστα στα «λίκνα» του καπιταλιστικού συστήματος, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η διαπίστωση της απόστασης που χωρίζει τα επιτεύγματα της επιστήμης από το επίπεδο των υπηρεσιών Υγείας που απολαμβάνουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα στις ΗΠΑ και όχι μόνο. Επιβεβαιώνεται ότι τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας και της προόδου της τεχνολογίας, όσο βρίσκονται στην ιδιοκτησία του κεφαλαίου, όχι μόνο δεν μπορούν να δώσουν απάντηση στις λαϊκές ανάγκες που διευρύνονται, αλλά η ατομική ιδιοκτησία αποτελεί και τροχοπέδη στην παραπέρα ανάπτυξή τους, όταν αυτή δεν αποφέρει κέρδος.
Ο καπιταλισμός σάπισε και η ανάγκη της ανατροπής του «φωνάζει» από παντού. Για να δοθεί απάντηση στα μεγάλα προβλήματα και τις αγωνίες των λαών στον 21ο αιώνα, για την εργασία, την Υγεία, την Παιδεία, την Πρόνοια, τους ανταγωνισμούς και πολέμους, την ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. «Ο καπιταλισμός είναι ο πιο επικίνδυνος ιός» και δεν έχει γιατρειά. Αυτό είναι το πιο καθοριστικό συμπέρασμα που επιβεβαίωσε και η πανδημία...
Aξιζει να διαβάσουν ΟΛΟΙ αυτό το άρθρο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή