Πολλοί κάτω των 50 ξέρουν και έχουν ακούσει για τις περιβόητες δηλώσεις μετάνοιας, αλλά λίγοι τις έχουν δει. Είναι κι αυτό ένα από τα πράγματα όπου “η ανάγκη έγινε ιστορία και η ιστορία έγινε σιωπή”.
Πολλές φορές ακούμε πράγματα που έγιναν στο κοντινό παρελθόν και μας φαίνονται παράλογα ή υπερβολικά ή παραποιημένα από τους μεγαλύτερους για να ενισχύσουν το “Εμείς τότε… Εσείς δεν έχετε ζήσει τίποτα…”. Όταν όμως αυτά έρχονται ως χειροπιαστές αποδείξεις μπροστά στα μάτια σου, πάντα είναι αλλιώς.
Φαντάζομαι πολλοί κάτω των 50 ξέρουν και έχουν ακούσει για τις περιβόητες δηλώσεις μετάνοιας, αλλά λίγοι τις έχουν δει. Είναι κι αυτό ένα από τα πράγματα όπου “η ανάγκη έγινε ιστορία και η ιστορία έγινε σιωπή”.
Φανταστείτε πόσοι το συμπλήρωσαν, αλλά και πόσοι όχι, πληρώνοντάς το με εξορίες, βασανιστήρια, απολύσεις…, μέχρι και με τη ζωή τους.
Οι δηλώσεις μετάνοιας εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 30 επί δικτατορίας Μεταξά.
Η παρακάτω δήλωση είναι του 1948 για τους εξόριστους στη Μακρόνησσο και τους άλλους τόπους εξορίας. Κατά την περίοδο της Μακρονήσου (1947-1961) δεν αρκούσε η σύνταξη και υπογραφή δήλωσης μετάνοιας. Οι «ανανήψαντες» θα έπρεπε επίσης να κάνουν ομιλίες προς τους «αμετανόητους».
Νο.13 | Είσθε διατεθειμένος να υπηρετήσητε τιμίως και πιστώς την Πατρίδα και το Δημοκρατικόν αυτής καθεστώς;
*Περισσότερα θα βρείτε στο Ψηφιακό Μουσείο Μακρονήσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου