Το «ξυπνήσαμε σε έναν διαφορετικό κόσμο», ήταν ίσως ο πιο κοινός τίτλος των αστικών μέσων ενημέρωσης μετά την απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Και μόνο τα βλέμματα των παιδιών, κλεισμένων σε καταφύγια ή σε σταθμούς μετρό, η απελπισία των ανθρώπων που βλέπουν πυραύλους να περνάνε πάνω από τα κεφάλια τους είναι σίγουρα οι εικόνες ενός κόσμου σάπιου που γιγαντώνει τη φρίκη και την εκμετάλλευση για τον λαό της Ουκρανίας, για τους λαούς σε όλο τον κόσμο.
Όμως αλήθεια, όλοι αυτοί που ξαφνικά είδαν τις «τεκτονικές πλάκες του κόσμου να κινούνται» και «τον όλεθρο να πλανιέται πάνω από την Ευρώπη» σε τι κόσμο πίστευαν ότι ζούσαμε πιο πριν; Στην ιδεατή πολιτεία του Πλάτωνα; Κυρίως, ποιον κόσμο νομίζουν πως υπερασπίζονται όταν μιλάνε για «τον καπιταλισμό που παρά τις αδυναμίες του είναι το καλύτερο σύστημα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα»;
Οι διάφορες αναλύσεις και απόψεις που έχουν διατυπωθεί αυτό το διάστημα είναι χρήσιμες όχι απλά για να αποκαλυφθεί η φαιδρότητα όσων περίμεναν την επέμβαση της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας για να «μετανοήσουν» επειδή πίστεψαν πως ο «φιλόσοφος» Φουκουγιάμα είχε δίκιο όταν στις αντεπαναστατικές ανατροπές στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη είδε το «τέλος της ιστορίας και την απαρχή μιας περιόδου δημοκρατίας και προόδου»…
Αλλά γιατί σημαντικό τμήμα της νεολαίας στη χώρα μας αγωνιά για τις εξελίξεις, αντιλαμβάνεται πως ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος ήρθε ξανά στην γειτονιά μας. Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, σύσσωμα τα αστικά επιτελεία, το πύο που αναβλύζει από τις κακοφορμισμένες πληγές του καπιταλιστικού κόσμου προσπαθούν να το παρουσιάσουν σαν ευκαιρία να ανθίσουν ξανά οι «αξίες της ενωμένης Ευρώπης», να αναγεννηθεί το ΝΑΤΟ και να παλέψουμε ώστε να διαφυλάξουμε την ευημερία που με τόσο κόπο έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα η «Δύση».
Το λίφτινγκ του Πούτιν, η «δικαίωση» του ΝΑΤΟ και η ΕΕ που «ξυπνάει»
Αν μπορούμε να αποδώσουμε κάπως σχηματικά την προσπάθεια των αστικών επιτελείων να στρατεύσουν τον λαό και την νέα γενιά στα συμφέροντα της αστικής τάξης θα λέγαμε πως παρουσιάζουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία σαν αποτέλεσμα της ψυχοσύνθεσης του Πούτιν, ενώ ως διέξοδο από αυτόν προβάλλουν την ενδυνάμωση των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Έτσι η αιτία του πολέμου φαίνεται να είναι ο 70χρονος Πούτιν που τον νοιάζει η υστεροφημία του, ο αυταρχισμός που τον διακρίνει, το μίσος του για την «δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα». Ένας από του πολλούς «αναλυτές» που παρελαύνουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα, για να επιβεβαιώσει τα παραπάνω, σκιαγράφησε το ψυχολογικό προφίλ του Πούτιν, ενημερώνοντας πως έχει «τσιτωμένο» πρόσωπο με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχοσύνθεση του…
Από την άλλη, είναι ίσως εμβληματική η δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου (ανάμεσα στα διάφορα αξιώματα που κατά καιρούς έχει λάβει ή διεκδικήσει ήταν και αυτό του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας την περίοδο που ΝΑΤΟ-ΕΕ αιματοκυλούσαν τον λαό της Γιουγκοσλαβίας) στον ΣΚΑΙ αναφέροντας εμμέσως πλην σαφώς πώς «όσοι απορούσαν για τον λόγο που συνέχιζε να υπάρχει το ΝΑΤΟ μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ τώρα βλέπουν τον λόγο».
Αντίστοιχα, πλήθος δημοσιευμάτων αναφέρουν πως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτέλεσε την ευκαιρία ώστε «η ΕΕ επιτέλους να ξεπεράσει τις άγονες αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα κράτη-μέλη και αντιμετωπίζοντας την κοινή απειλή να προχωρήσει στην πολιτική-οικονομική και στρατιωτική της ενοποίηση».
Τι κρύβουν;
Όλοι αυτοί κατηγορούν το ΚΚΕ πως δεν «βλέπει» πως οι δύο πλευρές της σύγκρουσης είναι ο «αιμοσταγής» Πούτιν και η Ουκρανία που αναδεικνύεται σε σύμβολο αντίστασης του «ελεύθερου» κόσμου. Ας δούμε όμως τα γεγονότα:
- Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν προσφέρει «καύσιμη ύλη» για την τυπική έναρξη του πολέμου, συμμετέχουν ενεργά στην σύγκρουση. Ξαφνικά, οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες παρουσιάζονται σαν «μαχητές της ειρήνης» που ξύπνησαν από τον λήθαργο και θα βάλουν φραγμό στα σχέδια της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας. Όμως το ΝΑΤΟ είναι αυτό που έχει επεξεργαστεί στρατηγική για το «πρώτο πυρηνικό πλήγμα», έχει πραγματοποιήσει την μεγαλύτερη μετακίνηση στρατιωτικού υλικού και προσωπικού στα πλαίσια της άσκησης «Defender Europe» με σενάριο έναν πόλεμο με την Ρωσία. ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ εδώ και χρόνια στηρίζουν όποια αντιδραστική κυβέρνηση έχει υπάρξει στην Ουκρανία. Δεν άνοιξαν τώρα την «κάνουλα» των χρημάτων και των εξοπλισμών για να βοηθήσουν δήθεν την Ουκρανία, εδώ και χρόνια την ενισχύουν με πολεμικό υλικό, στρατιωτικούς εκπαιδευτές και τεράστια χρηματικά ποσά, ρίχνοντας «λάδι στην φωτιά».
- Ό,τι είναι ο Πούτιν, είναι «εικόνα και ομοίωση» του καπιταλιστικού κόσμου. Είναι ηγέτης μιας ισχυρής ιμπεριαλιστικής δύναμης και η πολιτική που ακολουθεί έχει στόχο να στηρίξει τα συμφέροντα της ρωσικής αστικής τάξης στον σφοδρό ανταγωνισμό της με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ας μην ξεχνάμε πως όλοι αυτοί που τώρα παρουσιάζονται σαν «κλίκα ολιγαρχών με αφεντικό τον Βλαδίμηρο» είναι ουσιαστικά όσοι τα αστικά επιτελεία υμνούσαν την περίοδο των αντεπαναστατικών ανατροπών στην ΕΣΣΔ ως αυτούς που θα φέρουν το πολυπόθητο τέλος του «ολοκληρωτισμού» και στηρίχθηκαν τότε ποικιλοτρόπως.
- Ο Ουκρανικός λαός και τα συμφέροντα του δεν ταυτίζονται με την αστική τάξη της χώρας, και τις αντιδραστικές κυβερνήσεις. Θα έλεγε κανείς πως και μόνο όσα είδαν το φώς της δημοσιότητας για το πώς την «έκαναν» πολλοί καπιταλιστές της Ουκρανίας ακόμα και λίγο πριν ξεκινήσει η επέμβαση της Ρωσίας, το αποδεικνύουν. Ο λαός της Ουκρανίας δεν πληρώνει τίμημα για κάποια «ελεύθερη» επιλογή που έκανε το 2013 να βαδίσει στον δρόμο της «δημοκρατίας». Βρίσκεται στις συμπληγάδες μια γιγαντιαίας ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης. Ένα τμήμα της αστικής τάξης της χώρας, για τα δικά του συμφέροντα, επέλεξε να ενισχύσει τις συμμαχίες του με τις ΗΠΑ και την ΕΕ και για αυτό τον σκοπό δεν δίστασε να εξαπολύσει προγκρόμ σε όσους διαφωνούσαν, να οργανώσει πραξικοπήματα, να αξιοποιήσει ναζιστικά τάγματα. Από την άλλη η Ρωσία που έχει ισχυρά συμφέροντα στην περιοχή, δεν δίστασε με τη σειρά της να αξιοποιήσει και αυτή εθνικιστικές δυνάμεις, τη δύναμη των όπλων και του ολέθρου για να τα επιβάλει.
Η «μεγάλη εικόνα» των όσων συμβαίνουν βρίσκεται σε αυτό που το ΚΚΕ με συνέπεια αναδεικνύει στο λαό και τη νεολαία, προσπαθώντας να διαμορφωθεί ταξικό κριτήριο για τις εξελίξεις. Υπάρχει σφοδρή σύγκρουση ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία και Κίνα για νέες σφαίρες επιρροής, έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, και δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων σε μια περίοδο που η πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό σύστημα απειλείται από την «άνοδο» της Κίνας. Σε αυτή τη βάση και επειδή η αλλαγή του «πρώτου των πρώτων» από τους ιμπεριαλιστές ληστές δεν γίνεται με συμφωνίες «κυρίων», η αστική τάξη κάθε χώρας επαναπροσδιορίζει συμμαχίες, αλλάζει αμυντικά δόγματα, επιδιώκει την ενίσχυση της στρατιωτικής της ισχύος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώνεται ένα τρομακτικό «κουβάρι» ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και δυναμώνουν οι αντιθέσεις. Η αστική τάξη της Ρωσίας, αφού διήνυσε μια περίοδο που το κύριο για αυτή ήταν να «δυναμώσει» τη θέση της μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, θεωρεί πως διαμορφώνονται τώρα ευνοϊκές για αυτή συνθήκες να προβάλει την ισχύ της απέναντι σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, ειδικά σε περιοχές όπου έχει στόχο να βαθύνει την καπιταλιστική ενοποίηση (πρώην χώρες της ΕΣΣΔ κ.λπ).
Υπάρχει «φιλειρηνικός» καπιταλισμός;
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατεί σε μια χυδαία διαστρέβλωση της πραγματικότητας και διεκδικεί τον ρόλο του «ρεαλιστή» υπερασπιστή της ειρήνης. Δεν θα κάνου- με αναλυτική αναφορά στην υποκρισία του με τα όσα κυνικά διατυπώνει. Έφτασε στο σημείο με το εξώφυλλο της «Αυγής» να αναφέρει πώς «Η Δύση με την επέκταση του ΝΑΤΟ τροφοδότησε την σύγκρουση, ενώ έχει προκαλέσει ήδη δυο πολέμους στην Ευρώπη», όταν ανάμεσα σε άλλα πολλά, ως κυβέρνηση αποκάλεσε «διεθνιστική» την ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών και κάλεσε τις ΝΑΤΟικές αρμάδες να περιπολούν στο Αιγαίο δήθεν για να σώζουν τους πρόσφυγες!
Χρειάζεται όμως μια αναφορά στην προσπάθεια που κάνουν να «εξωραΐσουν» την ΕΕ-την καλούν να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβει διπλωματικές πρωτοβουλίες- να πείσουν πως στο πλαίσιο του καπιταλισμού «θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι αλλιώς». Ο καπιταλισμός δεν υπάρχει χωρίς τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους ακριβώς γιατί «αναπνέει» μέσα από το κυνήγι του μέγιστου κέρδους. Ποτέ στην ιστορία μια ιμπεριαλιστική δύναμη δεν μπορεί να θεωρήσει δίκαιη τη μερίδα της λείας που λαμβάνει, καταβάλει κάθε προσπάθεια ώστε να αναβαθμίσει τη θέση της απέναντι στους ανταγωνιστές της. Ο συσχετισμός δύναμης ανάμεσα τους δεν παραμένει στάσιμος, αυτό είναι νόμος. Χώρες που βρίσκονταν «χαμηλότερα» δυναμώνουν και τότε διεκδικούν ακόμα πιο αποφασιστικά το μερτικό τους. Τα «παζάρια» ανάμεσα τους δεν μπορούν να αποδίδουν πάντα, οι ιμπεριαλιστικές συμφωνίες που ανταποκρίνονταν σε ένα διαφορετικό συσχετισμό ανατρέπονται και τότε τον πρώτο λόγο αναλαμβάνουν τα όπλα. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτό διδάσκει η τωρινή εξέλιξη στο Ουκρανικό μέτωπο, αλλά και όλη η ιστορία των ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Όσο για την ΕΕ τι να πει κανείς; Να θυμηθούμε τις «διπλωματικές» λύσεις που έδωσε στην Γιουγκοσλαβία, τα «φιλειρηνικά» αεροπλάνα και πλοία των κρατών μελών της που βομβάρδιζαν σε Συρία και Λιβύη ή το ότι τώρα η «διπλωματική» λύση που προκρίνει είναι η κατακόρυφη αύξηση της στρατιωτικής της ισχύος ώστε πιο αποτελεσματικά να παρεμβαίνει με αυτονομία σε όλο τον κόσμο;
Το δίλημμα είναι: με τους ιμπεριαλιστές ή με τους λαούς;
Ο λαός και η νεολαία είναι κρίσιμο να βγάλουν συμπεράσματα. Αλίμονο αν μπορεί κανείς να βρει ελπίδα για έναν πιο ειρηνικό ή έστω «σταθερό» κόσμο στο δυνάμωμα των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Κάθε βήμα ενίσχυσης των καπιταλιστικών ενώσεων προμηνύει νέους κινδύνους για τους λαούς. Χρειάζεται να απαντηθεί ο κυνισμός της ΝΔ και διάφορων «παπαγάλων» που τολμούν να λένε πως η «ελευθερία» χρειάζεται θυσίες, εννοώντας τις δραματικές συνέπειες που θα υποστούν οι λαοί της Ευρώπης από την όξυνση της ακρίβειας και λόγω αυτών των εξελίξεων, τη νέα επίθεση στο λαϊκό εισόδημα αλλά ακόμα και την αποδοχή του να συμμετέχει η χώρα ενεργά, με κάθε μέσο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Το δίλημμα δεν είναι «με την Ουκρανία-άρα με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και συμμετοχή στη σύγκρουση- ή με τον αυταρχισμό του Πούτιν». Είναι με τον ουκρανικό λαό και τους λαούς όλου του κόσμου ή με τους ιμπεριαλιστές, είτε αυτοί παρουσιάζονται σαν «αετοί» είτε σαν «αρκούδες που ξυπνάνε». Το ΚΚΕ, όπως όταν τα μέλη του έβαζαν κυριολεκτικά τα κορμιά τους μπροστά στα τρένα και τα χόβερκραφτ που πήγαιναν να αιματοκυλίσουν τον λαό της Γιουγκοσλαβίας, καθυστερώντας την αποστολή τους εκεί, έτσι και τώρα πρωτοστατεί για να μην υπάρχει καμία συμμετοχή της Ελλάδας, να αναδειχθεί η αλήθεια για τον πόλεμο. Το πρόβλημα το έχουν όσοι θεωρούν πως ο «ρεαλισμός» επιβάλλει να διαλέξεις ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, όσοι στα νεκρά παιδιά της Γιουγκοσλαβίας έβλεπαν την «δημοκρατία να ανθίζει», αλλά και όσοι στη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας βλέπουν την «αντιμπεριαλιστική απάντηση στην μεγαλομανία των ΗΠΑ»… Οι λαοί έχουν τη δύναμη και έχουν αποδείξει πως αν το αποφασίσουν μπορούν να βγουν νικητές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου