Οχι όλοι

 

«Πληρώσαμε το τίμημα για τις κυρώσεις» ενάντια στη Ρωσία, έλεγε ο πρωθυπουργός από την Εσθονία, όταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο να απαγορευτεί η είσοδος Ρώσων τουριστών στην ΕΕ, προσθέτοντας πως η τουριστική κίνηση από τη Ρωσία ήταν φέτος πολύ μειωμένη. Παρά το γεγονός όμως ότι λιγότεροι Ρώσοι παραθέρισαν στη χώρα μας, οι μεγαλοεπιχειρήσεις του τουρισμού, με αμέριστη κρατική στήριξη, δεν έχασαν το κέφι τους και πανηγύρισαν δεόντως την ανάκαμψη αφίξεων και εσόδων στο ύψος του 2019, αναπληρώνοντας την απώλεια με τουριστικά πακέτα από άλλα κράτη, κυρίως από Γερμανία και ΗΠΑ. Αλίμονο στους εργαζόμενους και στους αυτοαπασχολούμενους του τουρισμού, που μετά από ένα εξαντλητικό καλοκαίρι ετοιμάζονται τώρα για έναν δύσκολο χειμώνα, όταν οι μεγαλοξενοδόχοι καταρτίζουν ήδη τα επενδυτικά τους πλάνα για περισσότερες αφίξεις και κέρδη την ερχόμενη σεζόν. Τις κυρώσεις δεν φαίνεται να πλήρωσαν ούτε οι εφοπλιστές, που «κολυμπούν στο τάλιρο» από την αύξηση των ναύλων και τις χρυσές δουλειές με το αμερικάνικο LNG. Αλίμονο κι εδώ στα λαϊκά στρώματα, που πληρώνουν πανάκριβα την Ενέργεια και ξεπαγιάζουν στα σπίτια τους, με τις συνέπειες των κυρώσεων να προστίθενται σ' αυτές της απελευθερωμένης αγοράς Ενέργειας, του τζόγου με τις λαϊκές ανάγκες. Δεν «πληρώσαμε» λοιπόν όλοι το ίδιο τίμημα, όπως αποφαίνεται ο πρωθυπουργός. Κάποιοι λίγοι αντιμετωπίζουν τον πόλεμο και τις κυρώσεις ως «ευκαιρία» για νέο κύκλο κερδοφορίας, όταν οι πολλοί δέχονται απανωτά χαστούκια από την ακρίβεια, την ενεργειακή φτώχεια, αλλά και από τον κίνδυνο η ιμπεριαλιστική σύγκρουση να γενικευτεί.

Ούτε μισό...

Με τη συγκομιδή της ελιάς να πλησιάζει, ανοίγει ξανά η συζήτηση για τα «εργατικά χέρια που λείπουν», τους εργάτες γης «που δεν πάνε για δουλειά» ή τους μετανάστες «που δεν έρχονται». Από τη μία η κυβέρνηση παρουσιάζει ως «πρότυπο» τη συμφωνία που έκανε με το Μπαγκλαντές, δίνοντας σε εποχικούς εργάτες άδειες 9μηνης εργασίας, χωρίς καμιά άλλη κατοχύρωση δικαιωμάτων. Μια συμφωνία που δίκαια χαρακτηρίστηκε «σκλαβοπάζαρο» από τα σωματεία. Από την άλλη, βρίσκει αφορμή να μιλήσει ξανά για το «διαρθρωτικό πρόβλημα» της αγροτικής παραγωγής, δηλαδή την ύπαρξη πολλών μικρών εκμεταλλεύσεων, που δεν δίνει κίνητρο για την «κεντρική» «εισαγωγή εργατικών χεριών». Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του, που ψήφισε την παραπάνω συμφωνία, σε κάτι τέτοια ζητήματα φαίνεται πως ...θάβει μέχρι και τα σημαιάκια του «δικαιωματισμού». Στις θέσεις που παρουσίασε πρόσφατα από τη ΔΕΘ, ο Αλ. Τσίπρας είχε μιλήσει για «δουλειές του ποδαριού» (ύπαιθρο, τουρισμό κ.λπ.) που «δεν θέλουν να κάνουν οι Ελληνες». Και όπως έλεγε, «λύση» θα είναι να ξεκαθαριστεί σε πρόσφυγες/μετανάστες ότι «αν έρθετε εδώ να ξέρετε ότι έχετε δύο επιλογές: 'Η να γυρίσετε πίσω ή να ενταχθείτε με τους όρους που το ελληνικό κράτος προβλέπει να ενταχθείτε, που σημαίνει ότι δεν θα κάθεστε για να σας δίνουμε επιδόματα... Να σπάσουμε αυτό το ταμπού».

... κιλό ελιάς

Τι λείπει από κάτι τέτοιες αντιδραστικές ατάκες, από τα «τραβάτε οι τεμπέληδες να δουλέψετε», που μπερδεύουν και τον πιο «ψιλιασμένο» για το αν ξεστομίζονται από στελέχη της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ; Πουθενά δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στην ανάγκη κατοχύρωσης σύγχρονων δικαιωμάτων στους εργάτες γης, για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών για τους μετανάστες, ώστε να δουλεύουν για να ζουν αξιοπρεπώς και όχι για να επιβιώνουν σαν τα ποντίκια σε τρώγλες και παραπήγματα. Πέρα όμως από τα παραπάνω, για μια ακόμα φορά δεν κρύβεται η μεγάλη αλήθεια: Οτι χωρίς τους εργάτες δεν μπορεί να μαζευτεί ούτε μισό κιλό ελιά!

Κοροϊδία

Μια άλλη διάσταση στην κοροϊδία με το «καλάθι του νοικοκυριού» δίνουν τα στοιχεία για τον τζίρο των σούπερ μάρκετ το 9μηνο που μας πέρασε. Σύμφωνα με αυτά, οι τζίρος αυξήθηκε κατά 270 εκατ. ευρώ, καταγράφοντας ανοδική πορεία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Οι φετινές επιδόσεις (11,1% αύξηση τζίρου μόνο τον Σεπτέμβρη) βασίζονται κατά κανόνα στις τεράστιες ανατιμήσεις, αφού η κατανάλωση είναι μειωμένη σε σχέση με πέρυσι. Δηλαδή, τα νοικοκυριά αγοράζουν λιγότερα, αλλά πληρώνουν περισσότερα, με τους σουπερμαρκετάδες να «τζιράρουν» έξτρα σε συνθήκες γενικευμένης ακρίβειας και μεγάλης πίεσης στο λαϊκό εισόδημα. Με αυτά τα δεδομένα, μόνο ως πρόκληση μπορεί να θεωρηθεί ο εμπαιγμός με το «καλάθι» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, βάζοντας στην πραγματικότητα άλλη «ταμπέλα» στις προσφορές που κάνουν ούτως ή άλλως τα σούπερ μάρκετ για να διεκδικήσουν μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας στην αγορά. Με τέτοιους τζίρους, όχι μόνο δεν μειώνουν τις τιμές, αλλά ακόμα και τα προϊόντα του καλαθιού συγκαταλέγονται σ' αυτά που πήραν τις μεγαλύτερες αυξήσεις και πουλιούνται σε τιμές απογειωμένες σε σχέση με πριν από λίγους μήνες!

 

Ριζοσπάστης