«Φταίτε όλοι»

 

Η «αμέλεια» του κράτους δεν «κουκουλώνεται»

Στους πάντες και τα πάντα εκτός από την κυβέρνηση και το κράτος επέρριψε τις ευθύνες της νέας ανυπολόγιστης καταστροφής που κοστίζει ανθρώπινες ζωές ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Βασίλης Κικίλιας, σε δηλώσεις του. «Με δεδομένη την κλιματική κρίση», είπε, «θα έχουμε ξανά ακρότατες καιρικές συνθήκες που θα δοκιμάσουν ξανά τις δυνάμεις μας». Και στη γνωστή λογική της «ατομικής ευθύνης» πρόσθεσε: «Οι φωτιές που κατακαίνε κάθε χρόνο τα δάση και τα σπίτια, δεν ξεκινούν μόνες τους. Είναι το ανθρώπινο χέρι που είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση προκαλεί εμπρησμό». Αλήθεια, με την «αμέλεια» του κράτους που έχει κάνει καθεστώς τα απαρχαιωμένα μέσα πυρόσβεσης τι γίνεται; Με την «αμέλεια» των κυβερνήσεων που έχει κάνει ρημαδιό τις υποδομές πυροπροστασίας, που δεν έχουν ολοκληρωμένο σχέδιο αντιπυρικής προστασίας, τι γίνεται; Κάπως έτσι η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει στο απυρόβλητο τη διαχρονική εγκληματική πολιτική, θεωρώντας πως ο λαός δεν μπορεί να δει «κάτω από το χαλί». Οσα προμελετημένα εγκλήματα και αν συσσωρευθούν, η «υπερασπιστική γραμμή» παραμένει η ίδια, και ο λαός απομένει μόνος του να σώσει ό,τι σώζεται. Γι' αυτό και γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη ο λαός να πάρει την τύχη της ζωής του στα χέρια του. Είτε αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, της ζωής και της λαϊκής περιουσίας είτε την υγεία και την ασφάλεια στη δουλειά, ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να επιβάλει ουσιαστικά μέτρα προστασίας είναι η πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Παράπονα της ΝΔ...

Παραπονούμενος βγήκε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης, στην ενημέρωση των δημοσιογράφων, για τη στάση των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στην ψήφιση του πρόσφατου νομοσχεδίου του υπουργείου Οικονομικών: «Εντύπωση προξενεί το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ καταψήφισαν το νομοσχέδιο επί της αρχής, ενώ στην κατ' άρθρον ψηφοφορία, από τα 65 άρθρα του νομοσχεδίου ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε "Ναι" στα 53 και το ΠΑΣΟΚ "Ναι" σε 33», είπε. Και απόρησε πώς γίνεται με τόσα «ναι» να ψηφίζουν «κατά» επί της αρχής, αφού όπως είπε «δεν μπορεί να είμαστε απέναντι επί της αρχής σε ένα νομοσχέδιο που σχεδόν με το σύνολο των άρθρων του συμφωνούμε». Πιάνοντας και το ΠΑΣΟΚ, θύμισε ότι «ήρθε υποσχόμενο ότι θα είναι μια υπεύθυνη αντιπολίτευση» αλλά «ψήφισε λιγότερα άρθρα και από τον ΣΥΡΙΖΑ»! «Υποτίθεται πως ευαγγελίζεται ότι θα έχουμε επιτέλους μια σοβαρή αντιπολίτευση. Νομίζω ότι βλέπουμε το εντελώς αντίθετο», παραπονέθηκε.

... για το υπουργείο ... «αντιπολίτευσης»

Δεν είναι δα και η πρώτη φορά που βλέπουμε αυτήν την εικόνα, με τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, για τα μάτια του κόσμου να στήνουν τη μια κοκορομαχία μετά την άλλη και την κρίσιμη στιγμή να συμπλέουν. Θυμίζουμε ότι στην προηγούμενη θητεία Μητσοτάκη ο μεν ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τα μισά νομοσχέδια της ΝΔ, το δε ΠΑΣΟΚ το 70%. Οπότε, ας μην παραπονιούνται εκεί στην κυβέρνηση. Στην εφαρμογή του κοινού τους προγράμματος (που έχει υπερμνημόνιο Ταμείου Ανάκαμψης, μεγαλύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, επικίνδυνες «διευθετήσεις» στα Ελληνοτουρκικά) υπάρχει και το «υπουργείο αντιπολίτευσης», που συνεχίζει επάξια στον ρόλο του.

«Επιλογή» η ... βαρβαρότητα

«Ελάχιστοι έχουν σχολιάσει το άρθρο 61 που αναφέρεται στα προγράμματα της ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) για την απασχόληση ανέργων 55 ετών και άνω στο Δημόσιο...». Τα παραπάνω γράφει σε άρθρο της η Μαρία Καραμεσίνη, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην διοικήτρια του ΟΑΕΔ, αναφερόμενη στην απάνθρωπη ρύθμιση που ψήφισε προχτές η κυβέρνηση, ανοίγοντας ...παραθυράκι για την εργασία έως τα 74 έτη. Βέβαια, μάλλον κρίνει από τη «γαργάρα» που έκανε το κόμμα της για τη συγκεκριμένη διάταξη, γιατί οι βουλευτές του ΚΚΕ ήταν οι μόνοι που ανέδειξαν το νέο αυτό έγκλημα, απαιτώντας την απόσυρση του συγκεκριμένου άρθρου. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν δεν βρήκαν κουβέντα να πουν, ενώ τελικά ψήφισαν «παρών». Μάλιστα, η ίδια η αρθρογράφος καταλήγει να υπερασπίζεται την «απασχόληση των συνταξιούχων και υπερηλίκων ως πραγματική και όχι αναγκαστική επιλογή». Η δουλειά, δηλαδή, μέχρι τα 67 και τα 74 έτη είναι αποδεκτή, αρκεί να μην είναι «αναγκαστική» για τη συμπλήρωση των ενσήμων για τη συνταξιοδότηση αλλά ...«πραγματική επιλογή», δηλαδή μια επιλογή στην οποία οδηγούν οι συντάξεις - ψίχουλα που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση. «Αναγκαστικές» και «πραγματικές» επιλογές καταλήγουν να οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα: Στην ενισχυμένη «απασχολησιμότητα» πέρα από όρια ηλικίας και την «ενεργό γήρανση», όπως υπαγορεύουν άλλωστε οι στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Μία είναι η λέξη που τους ενώνει, όπως φάνηκε και από τη στάση τους στη Βουλή; Βαρβαρότητα.

 

Ριζοσπάστης