Διοργανώνουν εκδρομή μνήμης για τους παλιότερους και γνώσης για τους πιο νέους, από 16 έως 18 Μάρτη
Η ιμπεριαλιστική επίθεση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ σε βάρος της τότε ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, στις 24 Μάρτη 1999, έγινε με πρόσχημα τα δικαιώματα των Κοσοβάρων Αλβανών. Η πραγματική αιτία, όμως, ήταν το ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής, αγορών, πηγών και δικτύων Ενέργειας, στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, που για να το πετύχουν δεν δίστασαν να αλλάξουν σύνορα και να δημιουργήσουν κράτη - δορυφόρους, όπως είναι το Κόσοβο, η Βοσνία κ.ά.
Η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ηταν το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο μίας σειράς σχεδιασμών, που επιδίωκαν την εδραίωση του ευρωατλαντισμού μετά την ανατροπή και διάλυση της πρώην ΕΣΣΔ.
Στις αρχές του 1999 η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, εκβιάζοντας ανοιχτά τους Σέρβους και αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, απαίτησε από τον τότε Πρόεδρο της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, την ανάπτυξη των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στο Κοσσυφοπέδιο και στην υπόλοιπη επικράτεια, για να «εδραιωθούν η ειρήνη και η σταθερότητα».
Για χάρη λοιπόν της «ειρήνης» και της «σταθερότητας», ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ ξεκίνησαν το βράδυ της 24ης Μάρτη 1999 τον πόλεμο σε βάρος του λαού της Γιουγκοσλαβίας. Εναν πόλεμο που ονομάστηκε βρώμικος για τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους που χτύπησε επί 78 μέρες πραγματικής θηριωδίας.
 |
Σύμφωνα με τον απολογισμό, σ' αυτό το έγκλημα χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες ΝΑΤΟικά υπερσύγχρονα μαχητικά, βόμβες ραδιενεργού απεμπλουτισμένου ουρανίου, «απαγορευμένες» (από τις διεθνείς συνθήκες) βόμβες βλημάτων διασποράς, δεκάδες χιλιάδες πύραυλοι για να βομβαρδιστούν πολυκατοικίες, γέφυρες, σχολεία, νοσοκομεία και μαιευτήρια, κομβόι προσφύγων, έως νεκροταφεία!
Η Ελλάδα διέθεσε το έδαφός της τις υποδομές και τις βάσεις της για τις ΝΑΤΟικές επιθέσεις κατά της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Η Βόρεια Ελλάδα και ιδιαίτερα η Θεσσαλονίκη μετατράπηκαν σε ορμητήριο πολέμου.
Για τη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος τότε και σήμερα, ενάντια στον θάνατο που σπέρνουν οι ιμπεριαλιστές, με αφορμή τη συμπλήρωση 25 χρόνων από τον βρώμικο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και την πρωτοβουλία των εργατικών σωματείων, μίλησε στον «Ριζοσπάστη» η Μαρία Τασοπούλου, εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, αντιπρόεδρος ΣΕΠΕ Παιονίας και μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ.
Οπως είπε, «η εκδρομή στο Βελιγράδι σκοπό έχει να κρατήσει άσβεστη τη μνήμη των θηριωδιών ενάντια στον γιουγκοσλάβικο λαό. Να κάνει πλατιά γνωστή την τεράστια αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, την αυτοθυσία, την πλούσια δράση ενάντια στον πόλεμο. Να διδάξει πως και σήμερα, ακόμη περισσότερο η σωστή πλευρά της Ιστορίας βρίσκεται στο δίκιο των λαών, στο δικαίωμά τους να είναι νοικοκύρηδες στον τόπο τους, να χαράξουν γραμμή που θα ξεμπερδέψει μια και καλή με τους πολέμους, την προσφυγιά, τη φτώχεια και την αιτία τους, το σάπιο σύστημα που θρέφει τα κέρδη των λίγων».
Μιλώντας για τη στάση του εργαζόμενου λαού της χώρας μας και ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης εκείνη την περίοδο, αλλά και συνδέοντάς την με το σήμερα, αναφέρει: «25 χρόνια μετά, στη μνήμη του καθένα μπορεί να έρχονται μαύρες εικόνες από τους απανωτούς βομβαρδισμούς, τα αθώα θύματα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, που έγινε για μια ακόμη φορά με το πρόσχημα της αντιμετώπισης μιας εθνοκάθαρσης. Ταυτόχρονα, όμως, ζωντανεύουν και μνήμες από την έντονη αντιιμπεριαλιστική δράση σε όλη την Ελλάδα, από τις μαζικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη, με επίκεντρο το λιμάνι, που είχε μετατραπεί σε ΝΑΤΟική βάση για την προώθηση στρατιωτικού υλικού στη Βαλκανική.
Από το σταμάτημα των τρένων και των στρατιωτικών κομβόι, που καθυστέρησε την ανάπτυξή τους στα πεδία του πολέμου. Από τις μαζικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα, με εμβληματική τη συγκέντρωση ενάντια στην επίσκεψη Κλίντον, που η κυβέρνηση έπνιξε στα χημικά, με άγρια καταστολή σε βάρος των χιλιάδων διαδηλωτών.
Τότε μας έλεγαν για μη συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων στην επίθεση, την ώρα που το λιμάνι, οι εθνικές οδοί είχαν γίνει οι βασικές δίοδοι για να περνάνε οι φάλαγγες του θανάτου. Τώρα μετατρέπουν τη χώρα σε απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, από τη μία άκρη στην άλλη και εμπλέκουν όλο και πιο βαθιά τη χώρα στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Υπάρχει κι ένας λαός που μάχεται, που αντιδρά, που δεν σκύβει το κεφάλι. Και τότε, αυτοί πρώτοι έβαλαν και τα κορμιά τους μπροστά για να σταματήσουν ΝΑΤΟικές φάλαγγες, ξετύλιξαν μια πολύμορφη δράση που ξεκινούσε από τους χώρους δουλειάς, τις σχολές, τα σχολεία και έφτανε μέχρι τις γειτονιές και τα χωριά, ώστε να σημάνει ξεσηκωμός, να σταματήσει η ελληνική εμπλοκή, να επιστρέψουν πίσω όλα τα στρατεύματα της χώρας μας.
Το λιμάνι και όλες οι έξοδοι έβρισκαν μέρα - νύχτα το αποφασισμένο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με μπροστάρη τα ταξικά συνδικάτα, να βρίσκονται εκεί για να εμποδίζουν τους φονιάδες να περάσουν στη Γιουγκοσλαβία. Και σήμερα ξετυλίγεται η αντιιμπεριαλιστική δράση ενάντια στα σχέδια της λεγόμενης "ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης", που ρίχνει "λάδι στη φωτιά" των ανταγωνισμών, με την είσοδο κι άλλων χωρών των Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Και τότε υπήρχαν αντιδράσεις και μέσα στο στράτευμα, με κορυφαία πράξη την άρνηση ναύτη να συμμετάσχει στο πλήρωμα του πλοίου που θα εντασσόταν στον αποκλεισμό που οργάνωσε το ΝΑΤΟ στην Αδριατική. Και σήμερα έχουμε τους αγωνιστές νέους στρατευμένους, που με δημόσιες επιστολές αλλά και με πράξεις καταγγέλλουν τη συμμετοχή των πλοίων τους σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις».
Θυμίζει τη μεγάλη απεργία στις 16 Απρίλη του 2023, όταν συνδικαλιστικά στελέχη της Θεσσαλονίκης χτυπήθηκαν και συνελήφθησαν από τις ομάδες καταστολής μέσα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης γιατί έβαψαν με συνθήματα τα κρυμμένα ΝΑΤΟικά οχήματα. Την ίδια στιγμή, ένα πραγματικό ποτάμι από απεργούς περικύκλωσε το λιμάνι. «Ηταν άλλη μια σελίδα, από τις πολλές στην αντιιμπεριαλιστική πάλη στην πόλη μας, που κρατά το νήμα από τις κινητοποιήσεις του '99», λέει.
Και αναδεικνύει πως η πάλη ενάντια στον πόλεμο παραμένει στην πρώτη γραμμή της πάλης των ταξικών συνδικάτων. «Σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τα ταξικά συνδικάτα έμπαιναν μπροστά για να μη μείνει αναπάντητο ένα ακόμα έγκλημα. Αφγανιστάν 2001, Ιράκ 2003, Συρία 2011, Ουκρανία 2022, Παλαιστίνη σε δεκάδες περιπτώσεις και ιδιαίτερα σήμερα. Πάντα έτοιμοι για να ενισχυθεί η ταξική αλληλεγγύη των λαών, για να μην πέσει ο λαός στην παγίδα να διαλέξει φονιά, για να μην χωθεί η πατρίδα μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.
Σήμερα που ο κίνδυνος γενίκευσης του πολέμου είναι μεγαλύτερος από ποτέ, σήμερα που 7 δισ. δίνονται στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ αντί να δοθούν για νοσοκομεία, σχολεία, υποδομές, αποκτά σημασία κυριολεκτικά ζωής και θανάτου, κάθε σωματείο, κάθε εργαζόμενος, να παλέψει οργανωμένα για: Να κλείσουν όλες οι βάσεις του θανάτου στη χώρα μας. Να γυρίσει κάθε στρατιωτικός, κάθε όπλο, κάθε όχημα που έχουν στείλει διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις στην Ερυθρά, στην Ουκρανία, στη Σαουδική Αραβία, σε κάθε μεριά του πλανήτη. Καμιά συμμετοχή, καμία εμπλοκή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου