
Η σημερινή απεργία στην Ελλάδα, μία από τις πιο σημαντικές των τελευταίων ετών, είναι το πρώτο θέμα για τους εργαζόμενους της χώρας. Τον αντίκτυπό της τον γνωρίζει ήδη η κυβέρνηση και η εργοδοσία! Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απεργούν, κατέβηκαν στους δρόμους, ζητώντας το αυτονόητο: Να μη γίνει η ζωή τους φθηνό καύσιμο για τα κέρδη των λίγων. Να μην περάσει η 13ωρη σκλαβιά και η ατελείωτη ευελιξία στη δουλειά. Όσοι βρεθήκαμε στους δρόμους, νιώσαμε τον παλμό του αγώνα, την αισιοδοξία της συλλογικής διεκδίκησης, πήραμε δύναμη και κουράγιο για τις επόμενες μάχες υπεράσπισης της δουλειάς και της ζωής της εργατικής τάξης.
Κι όμως, αν ανοίξει κανείς την τηλεόραση, αν περιηγηθεί στα περισσότερα ενημερωτικά sites και τα social media, θα νομίζει πως δε συνέβη τίποτα! Σιωπή! Μερικά «ρεπορτάζ» της σειράς, δυο-τρεις αράδες για το «πώς κινούνται τα ΜΜΜ και αποφυγή του κέντρου» και μετά ξανά θέματα του αστυνομικού ρεπορτάζ, «επενδύσεις», «ανάπτυξη», «κανονικότητα»…
Είναι χαρακτηριστικό ότι το μοναδικό πρωτοσέλιδο που είχε σε εξέχουσα θέση την απεργία ήταν αυτό του «Ριζοσπάστη». Η απεργία εξαφανίζεται πίσω από την κουρτίνα της «ενημέρωσης». Η σιωπή των ΜΜΕ είναι συνενοχή, ευθυγραμμίζεται με τη στάση ανοχής και συνενοχής από όλα τα αστικά κόμματα στη διάλυση της ζωής και της δουλειάς των εργαζομένων. Όταν οι εργαζόμενοι απεργούν για να μην επιστρέψουν σε συνθήκες 19ου αιώνα κι εσύ επιλέγεις να σιωπήσεις, τότε έχεις πάρει θέση απέναντι στους εργαζόμενους.