Υπέρ
της «πλήρους απελευθέρωσης» επιχειρηματολογεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή,
απαντώντας σε Ερώτηση που κατέθεσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σ.
Ζαριανόπουλος
Η Ερώτηση του ΚΚΕ
Αναλυτικότερα, στην Ερώτηση που κατέθεσε προς την Κομισιόν ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σ. Ζαριανόπουλος
σχετικά με το νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σε συμφωνία με
το κουαρτέτο, για το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές από Μάη
μέχρι και Οκτώβρη σε περιοχές που χαρακτηρίζονται «τουριστικές»,
υπογράμμιζε ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας «θα εντείνει
ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση των εργαζομένων στο εμπόριο με την
επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και την απλήρωτη δουλειά. Ζωή -
λάστιχο, εφτά μέρες τη βδομάδα για τις ανάγκες του κεφαλαίου και της
κερδοφορίας του. Παράλληλα, με το μέτρο αυτό τα μονοπώλια διευκολύνονται
να μεγαλώσουν το μερίδιό τους στην αγορά σε βάρος χιλιάδων μικρών
αυτοαπασχολούμενων και μικρών εμπόρων που οδηγούνται στο λουκέτο και την
ανεργία».Με βάση τα παραπάνω, που προωθούν από κοινού κυβέρνηση και ΕΕ προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ έθετε τα εξής ερωτήματα προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: «1. Το πλήρως απελευθερωμένο ωράριο με δουλειά ήλιο με ήλιο, 7 μέρες τη βδομάδα, για όσες ώρες ή μέρες θέλει ο εργοδότης, αποτελεί "βέλτιστη πρακτική" της ΕΕ; 2. Το χτύπημα της μητρότητας και τα νέα βάρη στις γυναίκες εμποροϋπαλλήλους και μικρούς επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους, ως συνέπεια της κατάργησης της αργίας της Κυριακής, αποτελούν την εφαρμογή της αντιδραστικής στρατηγικής της ΕΕ για "εναρμόνιση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής των γυναικών";».
Στόχος τους η «πλήρης απελευθέρωση» του ωραρίου
Αναλαμβάνοντας
εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την υπεράσπιση της πολιτικής που
τσακίζει εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, ο Π. Μοσκοβισί
αρχικά επιχείρησε να υποβαθμίσει τη βαρύτητα αυτής της φάσης του
«ξηλώματος» της κυριακάτικης αργίας που ψήφισε και υλοποιεί η ελληνική
κυβέρνηση. Παίζοντας με τις λέξεις, αντί για άνοιγμα των καταστημάτων
τις Κυριακές, κάνει λόγο για... «μη υποχρεωτική λειτουργία» τους, που θα γίνεται «μόνο σε πέντε περιοχές»,
όταν οι περιοχές αυτές είναι όλος ο δήμος Αθηναίων, το νότιο παραλιακό
μέτωπο της Αττικής, η περιοχή του αεροδρομίου των Σπάτων, το κέντρο του
Πειραιά και της Θεσσαλονίκης! Πολύ περισσότερο όταν ήδη, μετά την ψήφιση
του νόμου, επιχειρηματικοί όμιλοι και εμπορικές αλυσίδες προχωρούν σε
άνοιγμα καταστημάτων τις Κυριακές και σε πολλές άλλες περιοχές,
διαμορφώνοντας στην πράξη την «επόμενη μέρα» της πλήρους κατάργησης της
κυριακάτικης αργίας.Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση άλλωστε δείχνει η ίδια η απάντηση του Π. Μοσκοβισί, αφού μετά τις λεκτικές ακροβασίες μπαίνει στο ψητό, υπερασπιζόμενος την «πλήρη απελευθέρωση» του ωραρίου και τα οφέλη που αυτή μπορεί να φέρει στην καπιταλιστική οικονομία.
Συγκεκριμένα, επικαλούμενος την «έκθεση αποτίμησης ανταγωνισμού» του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) για το 2014 (αυτού του... «ευαγούς» ιδρύματος που ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε ως... «προοδευτική» εναλλακτική στην τρόικα!), ο επίτροπος αναφέρει ότι η «πλήρης απελευθέρωση» και οι επιπτώσεις της αναμένεται να ωφελήσουν «τόσο τους Ελληνες καταναλωτές όσο και την ελληνική οικονομία συνολικά, με εκτιμώμενες συνολικές ετήσιες δαπάνες ύψους 2,5 δισ. ευρώ». Το όφελος, βέβαια, αφορά αποκλειστικά τους επιχειρηματικούς ομίλους, που θα εντείνουν το ξεζούμισμα των εργαζομένων και θα σφίξουν κι άλλο τη θηλιά στο λαιμό των αυτοαπασχολούμενων.
Επιχειρώντας να συσκοτίσει αυτήν την πραγματικότητα, επικαλούμενος και πάλι την έκθεση του ΟΟΣΑ, ο Π. Μοσκοβισί ισχυρίζεται ότι «η πλήρης απελευθέρωση θα δημιουργήσει από 18.000 έως 30.000 νέες θέσεις εργασίας στον τομέα του λιανικού εμπορίου, τόσο με την πρόσληψη περισσότερου προσωπικού από τους υπάρχοντες λιανοπωλητές, όσο και από τους νεοεισερχόμενους στην αγορά». Αυτό που γνωρίζουν πολύ καλά βέβαια από την ίδια τους την πείρα οι εργαζόμενοι, στο εμπόριο και σε άλλους κλάδους, είναι ότι η «απελευθέρωση» του ωραρίου δεν μεταφράζεται σε αντίστοιχη «πρόσληψη περισσότερου προσωπικού», αλλά σε ένταση της εκμετάλλευσης και της δουλειάς - λάστιχο, 7 μέρες τη βδομάδα.
Οδηγίες και «Πυλώνες» για την κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης
Η ίδια η Οδηγία της ΕΕ για τον χρόνο εργασίας
(2003/88/ΕΚ), την οποία επικαλείται στη συνέχεια της απάντησής του ο Π.
Μοσκοβισί, διασφαλίζει στο κεφάλαιο τη δυνατότητα να εντείνει το
ξεζούμισμα των εργαζομένων. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο επίτροπος,
σύμφωνα με την εν λόγω Οδηγία, «όλα τα κράτη - μέλη υποχρεούνται να
διασφαλίζουν ότι οι εργαζόμενοι δικαιούνται, μεταξύ άλλων, ελάχιστη
εβδομαδιαία περίοδο ανάπαυσης 35 ωρών» (δηλαδή, ένα 24ωρο ρεπό τη
βδομάδα, συν τις μόλις 11 ώρες που προβλέπεται ως ελάχιστο διάστημα
ανάμεσα σε δύο βάρδιες του ίδιου εργαζόμενου). Καθόλου τυχαία, στην
απάντηση του επιτρόπου, η κυριακάτικη αργία έχει ήδη... εξαφανιστεί και
αντικαθίσταται από μια «ελάχιστη εβδομαδιαία περίοδο ανάπαυσης», που θα
δίνεται όποτε συμφέρει την εργοδοσία.Θυμίζουμε άλλωστε ότι, όπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης» στο προχτεσινό του φύλλο, με βάση την ίδια ευρωενωσιακή Οδηγία, το Δικαστήριο της ΕΕ - μετά και τη σχετική πρόταση του γενικού εισαγγελέα του - ετοιμάζεται να «νομιμοποιήσει» τη δυνατότητα της εργοδοσίας να υποχρεώνει τους εργαζόμενους μέχρι και σε 12 συνεχόμενες μέρες δουλειάς χωρίς ρεπό! Δηλαδή, όχι μόνο καταργείται η Κυριακή ως σταθερή μέρα ανάπαυσης για τους εργαζόμενους, αλλά η εργοδοσία δεν είναι υποχρεωμένη να δίνει ένα ρεπό μετά από 6 μέρες εργασίας: Αρκεί να δίνει π.χ. ένα ρεπό τη Δευτέρα μιας βδομάδας και ένα ακόμα την Κυριακή της επόμενης και... «όλα ωραία και καλά», με τον εργαζόμενο να δουλεύει 12 μέρες σερί!
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ προωθούν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, τσακίζοντας τη μοναδική δυνατότητα των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων να έχουν μια σταθερή και κοινή μέρα εβδομαδιαίας ανάπαυσης, για την ξεκούρασή τους, για την οικογενειακή και την κοινωνική τους ζωή, η απάντηση του Π. Μοσκοβισί αναφέρει με θράσος ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, «στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων, δημοσίευσε πρόσφατα την πρωτοβουλία για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής, προτείνοντας έναν συνδυασμό νομικών μέτρων και μέτρων πολιτικής για την αντιμετώπιση του εν λόγω ζητήματος». Η πραγματικότητα είναι, βέβαια, ότι πίσω από την ορολογία περί «κοινωνικών δικαιωμάτων», ο εν λόγω Πυλώνας είναι ένα εργαλείο για τη γενίκευση και την επιτάχυνση της αντεργατικής πολιτικής του κεφαλαίου σε όλη την ΕΕ. Χαρακτηριστικά, σε ό,τι αφορά τις συνθήκες εργασίας, στο σημείο 5 της τελικής πρότασης της Κομισιόν για τον Πυλώνα, αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Ο Πυλώνας (...) υποστηρίζοντας την ποικιλομορφία των εργασιακών σχέσεων (...) αναγνωρίζει την απαραίτητη ευελιξία για τους εργοδότες, ώστε να προσαρμόζονται γρήγορα στις αλλαγές που γίνονται στην οικονομία».
Δουλειά - λάστιχο για τους εργαζόμενους δηλαδή, για τη «γρήγορη προσαρμογή» του μεγάλου κεφαλαίου στις εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία: Αυτό είναι το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», αυτή είναι η «δίκαιη ανάπτυξη», αυτός είναι ο δρόμος για τον οποίο το κεφάλαιο και τα κόμματά του καλούν τους εργαζόμενους και το λαό να υπομένουν θυσίες δίχως τέλος!
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου