Popova
Λέει το σωματείο του ΑΠΟΕΛ στην Λευκωσία:
Έχει ιστορία η μπόχα του φασισμού του πιο σιχαμερού κυπριακού σωματείου, άρρηκτα συνδεδεμένου με την πολιτική της αστικής τάξης του νησιού.
Η αρχή γίνεται πίσω στο 1948, ενώ μαινόταν ο εμφύλιος ενάντια στο αγγλόδουλο καθεστώς των μοναρχοφασιστικών οργανώσεων και των άγγλων συμμάχων τους. Το κλίμα του εμφυλίου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο. Δεν αρκέστηκε μόνο στην πολιτική εξόντωση των κομμουνιστών αλλά πέρασε και στον αθλητισμό. Όσο περίεργο και να φαίνεται, η διάσπαση του ποδοσφαίρου ξεκίνησε πρώτα από τον στίβο. Γυμναστικοί Σύλλογοι άρχισαν να επιβάλλουν σε αθλητές στίβου την υποχρέωση άρνησης των ιδεολογικών τους πιστεύω με την υπογραφή δηλώσεων, που δεν άργησε να φτάσει και στο ποδόσφαιρο.
Ενδεικτικό και το κλίμα της εποχής, όπως προκύπτει από δημοσιεύματα της εφημερίδας «Νέος Κυπριακός Φύλαξ».
Στις 28 Μαΐου η εφημερίδα μεταξύ άλλων έγραφε: «Οι κομμουνισταί αθληταί δεν έχουν θέσιν μέσα εις τα σωματεία. Θα συρρεύσωμεν μεθαύριον εις το γυμναστήριον δια να χειροκροτήσωμεν την ομάδα του ΑΠΟΕΛ είτε κερδίσει είτε χάσει, εάν εις αυτήν ΔΕΝ συμπεριλαμβάνωνται οι κομμουνισταί ποδοσφαιρισταί. Όταν η ομάς του ΑΠΟΕΛ κατέλθη στο γήπεδον χωρίς αυτούς, θα έχει κερδίσει μιαν μεγαλειώδη νίκην. Και προ παντός περί αυτής της νίκης πρόκειται»
Την επομένη, 29 Μαΐου 1948, ο «Φύλακας» έγραφε:
«Το ζήτημα της εκκαθαρίσεως των σωματείων από τους κομμουνιστάς δεν είναι ενδοσωματειακόν. Είναι πολιτικόν ευρυτάτης σημασίας…».
Και συνέχιζε: «οι τέσσαρες αντάρται ποδοσφαιρισταί του ΑΠΟΕΛ έκατσαν εις τα βραστά των. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το σωματείον πρέπει να τους ανεχθή. Οι κομμουνισταί αθληταί δεν έχουν θέσιν μέσα εις τα σωματεία»
Χούντα και ΑΠΟΕΛ.
Άριστη η μεταξύ τους συνεργασία. Από τις προσωπικές τους σχέσεις μέχρι και την καθοδήγηση προς Ελλάς Ελλήνων (Κύπριων κατά λάθος) Χριστιανών.
Εφημερίδες της εποχής: …Σε φιλικό αγώνα με τον Ολυμπιακό Πειραιώς την 1η Απριλίου 1968, οι παίκτες του ΑΠΟΕΛ ξεδίπλωσαν μπροστά στους εμβρόντητους θεατές ένα πελώριο πανό που έγραφε «Ζήτω η 21η Απριλίου 1967».
1974 και πραξικόπημα
Πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ Μιχαλάκης Ζιβανάρης επιστολή προς την πραξικοπηματική κυβέρνηση του Σαμψών
Χρώματα ΑΠΟΕΛ: Το μπλε της Ελλάδας και το κίτρινο του Βυζαντίου. Νομίζω είναι περιττό να αναφέρουμε ότι δε θα δεις πουθενά μια κυπριακή σημαία, όχι γιατί δεν έχει ωραία χρώματα σαν το μπλε και το κίτρινο, αλλά γιατί δεν την αναγνωρίζουν. Ναι, δεν υπάρχει Κύπρος ανεξάρτητη, για αυτούς είναι ακόμα ελληνικό νησί.
Ποδόσφαιρο κράτος και πολιτική είναι ένα. Η σχέση τους είναι δούναι και λαβείν. Εθνικισμός, ρατσισμός, πρωτάθλημα, τουρκοκύπριοι και κυπριακό. Ενδεικτικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια οργανωμένοι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ επιτίθενται σε τουρκοκύπριους βγάζοντάς τους από τα αυτοκίνητά τους άλλοτε για να τα κάψουν και (με αυτούς μέσα ακόμα καλύτερα) και άλλοτε για να τους ξυλοφορτώσουν. Κανένας δεν έχει συλληφθεί, κανένα αστυνομικό δελτίο, κανένας δικός τους πολιτικός δεν καταδίκασε. Έχει ασυλία ο φασισμός και αυτό είναι με τις ευλογίες όλων των εξουσιών.
Το «καλύτερο» το άφησα για το τέλος, θα μπορούσα και να έγραφα μόνο αυτό. Όταν ένας ποδοσφαιρικός τους αγώνας τελειώνει κι είναι ενάντια σε αριστερά σωματεία, όπως η Ομόνοια και η Νέα Σαλαμίνα, ψέλνουν τον εθνικό ύμνο και μετά φωνάζουν όλοι μαζί το σύνθημα «ζει, ζει και μας καθοδηγεί…». Αν αναρωτιέστε ποιος ζει και τους καθοδηγεί ένας είναι. Ο Γεώργιος Γρίβας.
ΥΓ: Κυκλοφόρησε πέρσι από την εφημερίδα “Χαραυγή” ένα ιστορικό βιβλιαράκι του Πάμπου Στυλιανού, που αξίζει να διαβάσει κανείς για να πάρει συνοπτικά μερικά στοιχεία. Ο τίτλος του είναι “η μεγάλη ρήξη του 1948 και η ψευδεπίγραφη ενοποίηση του Κυπριακού Αθλητισμού” και μπορείτε να το βρείτε διαδικτυακά κι εδώ.
ΥΓ 2: μετά από τα παραπάνω, κανείς δεν μπορεί να εκπλήσσεται με το ελεεινό περιεχόμενο του πανό που ανέβασαν χτες τα φασιστοειδή του ΑΠΟΕΛ για το Πολυτεχνείο: 44 χρόνια ψέματα.
Να πώς περνάνε από το “δεν ξεχνώ” στην αμνησία για το ρόλο της χούντας και την παραποίηση της αλήθειας, που κανονικά σημαίνει ακριβώς αυτό: άρνηση της λήθης…
Δεν υπήρχαν νεκροί στο πολυτεχνείο όπως δεν έχει γίνει και κανένα πραξικόπημα στην Κύπρο.
Έχει ιστορία η μπόχα του φασισμού του πιο σιχαμερού κυπριακού σωματείου, άρρηκτα συνδεδεμένου με την πολιτική της αστικής τάξης του νησιού.
Η αρχή γίνεται πίσω στο 1948, ενώ μαινόταν ο εμφύλιος ενάντια στο αγγλόδουλο καθεστώς των μοναρχοφασιστικών οργανώσεων και των άγγλων συμμάχων τους. Το κλίμα του εμφυλίου μεταφέρθηκε και στην Κύπρο. Δεν αρκέστηκε μόνο στην πολιτική εξόντωση των κομμουνιστών αλλά πέρασε και στον αθλητισμό. Όσο περίεργο και να φαίνεται, η διάσπαση του ποδοσφαίρου ξεκίνησε πρώτα από τον στίβο. Γυμναστικοί Σύλλογοι άρχισαν να επιβάλλουν σε αθλητές στίβου την υποχρέωση άρνησης των ιδεολογικών τους πιστεύω με την υπογραφή δηλώσεων, που δεν άργησε να φτάσει και στο ποδόσφαιρο.
Στις 28 Μαΐου η εφημερίδα μεταξύ άλλων έγραφε: «Οι κομμουνισταί αθληταί δεν έχουν θέσιν μέσα εις τα σωματεία. Θα συρρεύσωμεν μεθαύριον εις το γυμναστήριον δια να χειροκροτήσωμεν την ομάδα του ΑΠΟΕΛ είτε κερδίσει είτε χάσει, εάν εις αυτήν ΔΕΝ συμπεριλαμβάνωνται οι κομμουνισταί ποδοσφαιρισταί. Όταν η ομάς του ΑΠΟΕΛ κατέλθη στο γήπεδον χωρίς αυτούς, θα έχει κερδίσει μιαν μεγαλειώδη νίκην. Και προ παντός περί αυτής της νίκης πρόκειται»
Την επομένη, 29 Μαΐου 1948, ο «Φύλακας» έγραφε:
«Το ζήτημα της εκκαθαρίσεως των σωματείων από τους κομμουνιστάς δεν είναι ενδοσωματειακόν. Είναι πολιτικόν ευρυτάτης σημασίας…».
Και συνέχιζε: «οι τέσσαρες αντάρται ποδοσφαιρισταί του ΑΠΟΕΛ έκατσαν εις τα βραστά των. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το σωματείον πρέπει να τους ανεχθή. Οι κομμουνισταί αθληταί δεν έχουν θέσιν μέσα εις τα σωματεία»
Χούντα και ΑΠΟΕΛ.
Άριστη η μεταξύ τους συνεργασία. Από τις προσωπικές τους σχέσεις μέχρι και την καθοδήγηση προς Ελλάς Ελλήνων (Κύπριων κατά λάθος) Χριστιανών.
Εφημερίδες της εποχής: …Σε φιλικό αγώνα με τον Ολυμπιακό Πειραιώς την 1η Απριλίου 1968, οι παίκτες του ΑΠΟΕΛ ξεδίπλωσαν μπροστά στους εμβρόντητους θεατές ένα πελώριο πανό που έγραφε «Ζήτω η 21η Απριλίου 1967».
1974 και πραξικόπημα
Πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ Μιχαλάκης Ζιβανάρης επιστολή προς την πραξικοπηματική κυβέρνηση του Σαμψών
Χρώματα ΑΠΟΕΛ: Το μπλε της Ελλάδας και το κίτρινο του Βυζαντίου. Νομίζω είναι περιττό να αναφέρουμε ότι δε θα δεις πουθενά μια κυπριακή σημαία, όχι γιατί δεν έχει ωραία χρώματα σαν το μπλε και το κίτρινο, αλλά γιατί δεν την αναγνωρίζουν. Ναι, δεν υπάρχει Κύπρος ανεξάρτητη, για αυτούς είναι ακόμα ελληνικό νησί.
Ποδόσφαιρο κράτος και πολιτική είναι ένα. Η σχέση τους είναι δούναι και λαβείν. Εθνικισμός, ρατσισμός, πρωτάθλημα, τουρκοκύπριοι και κυπριακό. Ενδεικτικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια οργανωμένοι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ επιτίθενται σε τουρκοκύπριους βγάζοντάς τους από τα αυτοκίνητά τους άλλοτε για να τα κάψουν και (με αυτούς μέσα ακόμα καλύτερα) και άλλοτε για να τους ξυλοφορτώσουν. Κανένας δεν έχει συλληφθεί, κανένα αστυνομικό δελτίο, κανένας δικός τους πολιτικός δεν καταδίκασε. Έχει ασυλία ο φασισμός και αυτό είναι με τις ευλογίες όλων των εξουσιών.
Το «καλύτερο» το άφησα για το τέλος, θα μπορούσα και να έγραφα μόνο αυτό. Όταν ένας ποδοσφαιρικός τους αγώνας τελειώνει κι είναι ενάντια σε αριστερά σωματεία, όπως η Ομόνοια και η Νέα Σαλαμίνα, ψέλνουν τον εθνικό ύμνο και μετά φωνάζουν όλοι μαζί το σύνθημα «ζει, ζει και μας καθοδηγεί…». Αν αναρωτιέστε ποιος ζει και τους καθοδηγεί ένας είναι. Ο Γεώργιος Γρίβας.
ΥΓ: Κυκλοφόρησε πέρσι από την εφημερίδα “Χαραυγή” ένα ιστορικό βιβλιαράκι του Πάμπου Στυλιανού, που αξίζει να διαβάσει κανείς για να πάρει συνοπτικά μερικά στοιχεία. Ο τίτλος του είναι “η μεγάλη ρήξη του 1948 και η ψευδεπίγραφη ενοποίηση του Κυπριακού Αθλητισμού” και μπορείτε να το βρείτε διαδικτυακά κι εδώ.
ΥΓ 2: μετά από τα παραπάνω, κανείς δεν μπορεί να εκπλήσσεται με το ελεεινό περιεχόμενο του πανό που ανέβασαν χτες τα φασιστοειδή του ΑΠΟΕΛ για το Πολυτεχνείο: 44 χρόνια ψέματα.
Να πώς περνάνε από το “δεν ξεχνώ” στην αμνησία για το ρόλο της χούντας και την παραποίηση της αλήθειας, που κανονικά σημαίνει ακριβώς αυτό: άρνηση της λήθης…
katiousa.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου