«Πολιορκητικός κριός» στη λαϊκή κατοικία

Η απειλή για το «κεραμίδι» της λαϊκής οικογένειας καταλαμβάνει, μεταξύ άλλων, περίοπτη θέση στην επικαιροποιημένη συμφωνία κυβέρνησης - κουαρτέτου, ενώ και η έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, παράλληλα με την «παραδοσιακή» διαδικασία στις αίθουσες των δικαστηρίων και μάλιστα με έντονο το στοιχείο της κρατικής καταστολής, αποτελεί ένα ακόμα δείγμα γραφής γι' αυτά που πρόκειται να ακολουθήσουν, αλλά και για την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να υλοποιήσει έναν βασικό στόχο για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, αυτόν της στήριξης των τραπεζικών ομίλων. Σε αντίθεση με τα κυβερνητικά παραμύθια ότι η κυβέρνηση «εγγυάται» την προστασία της λαϊκής κατοικίας, αλλά και τη βρώμικη προπαγάνδα ότι όσοι αντιδρούν στους πλειστηριασμούς υπερασπίζονται τάχα τους «βιλάτους» και τους «μπαταχτσήδες», τα όσα προβλέπονται στα προαπαιτούμενα της «αξιολόγησης» είναι παραπάνω από αποκαλυπτικά. Οπως καταγράφεται στο συμπληρωματικό μνημόνιο με την Ευρωζώνη, προωθείται η κατάργηση της όποιας παρεχόμενης νομικής προστασίας για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας. Ειδικότερα, προβλέπεται η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του νομικού πλαισίου περί «αφερεγγυότητας των νοικοκυριών», ενώ με ορόσημο το Φλεβάρη του 2018, ο αρχικός νόμος 3869/2010 (λεγόμενος «νόμος Κατσέλη») θα έχει τροποποιηθεί.

***

 

Αλλωστε, και ο λεγόμενος «νόμος Κατσέλη», που ευθύς εξαρχής στεκόταν μακριά, ή και απέναντι από τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, τροποποιήθηκε στη συνέχεια προς το χειρότερο: Το όριο το οποίο υποτίθεται ότι προστατεύει το «κεραμίδι» της φτωχής λαϊκής οικογένειας - αποκλειστικά και μόνο με δικαστική απόφαση - τοποθετείται σε επίπεδο εισοδήματος που δεν ξεπερνά τις «εύλογες δαπάνες διαβίωσης, προσαυξημένες κατά 70%», όπως αυτές προσδιορίζονται κάθε φορά από τη στατιστική υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ). Τα ποσά αυτά, πριν από την τελευταία αναθεώρηση των στατιστικών δεδομένων, διαμορφώνονταν για τον άγαμο στα 13.906 ευρώ μεικτό εισόδημα το χρόνο, και για το ζευγάρι στα 23.659 ευρώ, με προσαύξηση 5.713 ευρώ για κάθε παιδί. Επιπλέον, όπως ρητά προβλέπεται, ακόμη κι έτσι, η ένταξη στη ρύθμιση της υποτιθέμενης προστασίας έχει ως όρο και προϋπόθεση «ο οφειλέτης να υπήρξε συνεργάσιμος, κατά την έννοια του Κώδικα Δεοντολογίας». Και μάλιστα, όχι μόνο από τώρα και στο εξής, αλλά και «κατά το χρόνο της αρχικής καθυστέρησης του δανείου». Ταυτόχρονα, η δικαστική προστασία στην πρώτη κατοικία συνδέεται με την απαλλοτρίωση οποιασδήποτε άλλης «ρευστοποιήσιμης περιουσίας» του οφειλέτη, όπως, για παράδειγμα, μιας δεύτερης κατοικίας ή ενός μικρού κομματιού γης κ.ο.κ. Επομένως, τα κάλπικα επιχειρήματα της κυβέρνησης, τάχα για την προστασία της λαϊκής στέγης αποτελούν κυριολεκτικά κενό γράμμα. Συν τοις άλλοις, βέβαια, η κυβέρνηση κρύβει το γεγονός ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει για περιπτώσεις χρεών προς την εφορία και το Δημόσιο, για λαϊκή στέγη που είχε μπει ως υποθήκη για δάνεια επαγγελματιών κ.ο.κ.

***

 

Ακόμα παραπέρα: Από την 1η Γενάρη 2018, το σύνολο των δανείων πρώτης κατοικίας «απελευθερώνονται» πλήρως και σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα πώλησης στα διάφορα «επενδυτικά» funds, που ήδη έχουν αρχίσει να πιάνουν «πόστα» στην ελληνική αγορά, διαβλέποντας στην περίπτωση των «κόκκινων» δανείων νέα πεδία κερδοφορίας. Επίσης, προβλέπεται η καθιέρωση ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και για τις οφειλές προς τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό. Θέμα χρόνου είναι η έκδοση της σχετικής υπουργικής απόφασης και των εγκυκλίων της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), ενώ οι σχετικές διατάξεις αναμένεται να περιλάβουν και οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για αυτοαπασχολούμενους και μικρούς επαγγελματίες. 
Χαρακτηριστική είναι και η δέσμευση της κυβέρνησης για «τροποποίηση» του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και «άλλων συναφών νόμων» σε σχέση με τους πλειστηριασμούς επιχειρήσεων, που μάλιστα επιχειρεί να προωθήσει με έναν φτηνό αντιπερισπασμό, λέγοντας ότι το νέο πλαίσιο θα εγγυάται τάχα την ...«προτεραιότητα» των απλήρωτων δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων των εργαζομένων. Πρόκειται βέβαια για απάτη ολκής, αφού θα αφορά μόνο ένα ελάχιστο μέρος των δεδουλευμένων, παραπέμποντας τα υπόλοιπα στις ελληνικές καλένδες, ενώ κρύβει και την ουσία των αλλαγών: Οτι, δηλαδή, με τις νέες διατάξεις, αναβαθμίζεται περαιτέρω η θέση των τραπεζών, έναντι άλλων, όπως οι εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία κ.ά. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, σε ειδικές κατηγορίες επιχειρηματικών δανείων, με υποθήκες επί της ακίνητης περιουσίας, οι τράπεζες θα έχουν τη δυνατότητα να «βάζουν στο χέρι» μέχρι και το 100% (από 65% σήμερα) της αξίας που θα προκύπτει από τους πλειστηριασμούς, αφήνοντας «στην απέξω» τα δεδουλευμένα των εργαζομένων σε «προβληματικές» επιχειρήσεις, αλλά και τις οφειλές τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

***

 

Τα πάντα, στην κυριολεξία, υποτάσσονται στο στρατηγικό στόχο για την ανάκαμψη των επιχειρηματικών ομίλων. Συνολικά εξάλλου το ζήτημα της «αντιμετώπισης των κόκκινων δανείων», με ό,τι σηματοδοτεί για τη λαϊκή στέγη και τα δικαιώματα των εργαζομένων, αφορά τη στήριξη των τραπεζικών ομίλων, ώστε να μπορούν να παίξουν το ρόλο «αιμοδότη» για τον επόμενο γύρο της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Από αυτήν την άποψη ο «πολιορκητικός κριός» χτυπάει μόνιμα και πιο δυνατά την «πόρτα» εργαζομένων και λαϊκών νοικοκυριών. Η διεκδίκηση μέτρων για την προστασία της λαϊκής κατοικίας, η εναντίωση στους πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών, η αλληλεγγύη που δυναμώνει από σωματεία και λαϊκές επιτροπές, πρέπει ταυτόχρονα να φωτίζουν την πηγή του προβλήματος, αλλά και τη διέξοδο, η οποία βρίσκεται στη σύγκρουση με το κεφάλαιο, τη στρατηγική και τους στόχους του.

Α. Σ.

 

 

Ριζοσπάστης