Η Μποφίλιου, ο θαυμαστής του Τσολάκογλου κι εκείνος με τη… μισή Αθήνα

 

Η Μποφίλιου, ο θαυμαστής του Τσολάκογλου κι εκείνος με τη… μισή Αθήνα – του Γεράσιμου Χολέβα

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ 

 

   Η Νατάσσα Μποφίλιου έδωσε μια συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών και τοποθετήθηκε πολιτικά, όπως εκείνη έκρινε και με τα λόγια που εκείνη διάλεξε. 


   Κάποιοι ξεχασμένοι «αστέρες» της πολιτικής (;) και της δημοσιογραφίας (;) έσπευσαν,με εξυπναδούλες και επίπεδο …δαπέδου, να επαναφέρουν τις φάτσες τους στη δημοσιότητα.  Με ποιον τρόπο το έκαναν; Μα, φυσικά, με αυτόν που γνωρίζουν (διαβάστε εδώ κι εδώ)… 

   Τους πείραξε πως στη συνέντευξη της η Μποφίλιου αναφέρθηκε στην αγαπημένη τους Ευρωπαϊκή Ένωση απαξιωτικά. Πόνεσαν οι άνθρωποι.

   Περαστικά σας, κύριοι, εάν και η φθήνια μαζί με την ημιμάθεια (που παρουσιάζεται σαν ευρυμάθεια), παρέα με το καλάμι το καβαλημένο, δεν «θεραπεύονται» με τίποτα…

   Εμείς θέλουμε να προσθέσουμε μια λεξούλα σε εκείνες τις τέσσερις λέξεις (δικτατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης) που πείραξαν τους ευαίσθητους φιλελέδες:

Δικτατορία του κεφαλαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

   Ξέρουμε, ξέρουμε σας πιάνει ανατριχίλα με κάτι τέτοια κομμουνιστικά.  Ηρεμήστε κύριοι,  δεν θα μπούμε στον κόπο να ανοίξουμε κουβέντα για το ιδεολογικό περιεχόμενο των λέξεων. Τρέμουμε μήπως δεν τα καταφέρουμε να ανταγωνιστούμε ανθρώπους με τέτοιο πνευματικό βάθος, όπως εκείνο που με κόπο έχουν κατακτήσει 

ο Μπογδάνος (ο θαυμαστής του Τσολάκογλου  – διαβάστε εδώ) και

ο Τατσόπουλος (εκείνος με τη… μισή Αθήνα που εκτιμά πως «ο σοβιετικός στρατός  (…) το 1939, μήνα Σεπτέμβριο, τα έκανε πλακάκια με τη Βέρμαχτ (…) Πολέμησε το Ναζισμό από το 1941» και υποστηρίζει ότι «ο σοβιετικός στρατός ΥΠΗΡΕΤΟΥΣΕ τον Ολοκληρωτισμο» (διαβάστε εδώ).

   Υ.Γ: Υπάρχει κι ένα απόσπασμα της συνέντευξης της Νατάσσας Μποφίλιου που δεν τα πείραξε τα…φιλελεύθερα αυτά παλικάρια.

  Πρόκειται για εκείνο για τους ναζί της Χρυσής Αυγής. Το αναδημοσιεύουμε, υπογραμμίζοντας και συμφωνώντας πως «πρέπει να μη φοβόμαστε». Πρέπει να μην φοβόμαστε τους ναζί, τα σκουπίδια της Ιστορίας που θα επιστρέψουν – πάλι – στη θέση τους: Στα σκουπίδια.

«…Θυμάμαι τότε που θαρραλέα τα έβαλες με τη Χρυσή Αυγή…

Μου είπαν διάφοροι, γνωστοί και φίλοι, «είσαι με τα καλά σου;» Φυσικά και είμαι στα καλά μου. Δέχτηκα απειλές. Από το «θα σε κρεμάσουμε στο Σύνταγμα από τα άντερά σου» μέχρι που ένας με έφτυσε στον δρόμο!

Φασίστας;

Ναι.

Τι έκανες;

Εμεινα μαλάκας, δεν κουνήθηκα. Εμεινα άγαλμα, δεν το περίμενα.

Φοβήθηκες;

Οχι. Και όχι επειδή είμαι ατρόμητη, αλλά είχα βαθιά πίστη. Προέρχομαι από ένα ιδιαίτερο σπίτι. Οταν έγινε αυτό με τη Χρυσή Αυγή, οι γονείς μου μού είπαν «είμαστε υπερήφανοι που είσαι κόρη μας, ό,τι και αν συμβεί, δεν πειράζει, άξιζε ο κόπος να ειπωθεί κι εσύ έκανες το χρέος σου, μίλησες κατά του φασισμού». Δεν μου είπαν, πρόσεξε παιδί μου, μην κάνεις αυτό κ.ο.κ. 

Πρέπει να μη φοβόμαστε».