Η απουσία αντιπολεμικού κινήματος με
εργατικά επαναστατικά χαρακτηριστικά και στις δύο πλευρές του Αιγαίου
δίνει τον απαραίτητο χώρο και χρόνο στις αστικές τάξεις Ελλάδας και
Τουρκίας να παίζουν επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια σε βάρος των
συμφερόντων και των πραγματικών αναγκών του κόσμου της εργασίας.
Οξύνονται τα εθνικιστικά πάθη, ανασύρεται για άλλη μια φορά η μυθοπλασία
της υπεράσπισης της πατρίδας , και σύρονται οι εργαζόμενοι και οι
λαϊκές μάζες σε ένα γαϊτανάκι πολεμοχαρούς κενότητας που στην
πραγματικότητα δεν τους αφορά.
γράφει ο Χρήστος Μιάμης
Την ίδια στιγμή οι φασίστες της ΧΑ
αδράχνουν την ευκαιρία προκειμένου ερεθίσουν τα πατριωτικά συναισθήματα
των μαζών μετατρέποντάς τα σε ένα πρωτόγονο εθνικισμό με σαφή φασιστικά
χαρακτηριστικά, σε μια απόπειρα να επανακτήσουν το χαμένο πολιτικό
έδαφος, προκειμένου να αποτελέσουν ξανά δεσπόζουσα πλευρά του αστικού
πολιτικού παιγνίου. Ο κίνδυνος του φασισμού στην χώρα, που σε καμία
χρονική στιγμή τα τελευταία χρόνια δεν έπαψε να υφίσταται,
επανεμφανίζεται τώρα αναβαπτισμένος, όπως και υποβοηθούμενος από τη
αστική πολιτική που διατηρεί τον πολιτικό ρόλο της ΧΑ ως την τελική
εφεδρεία του καθεστώτος, για την συντριβή του κόσμου της εργασίας.
Οι κομμουνιστές δεν μπορούν να ατενίζουν
με βλέμμα δημοσιολόγου τα τεκταινόμενα στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Η
πολιτική κατεύθυνση που επιβάλλεται να ακολουθηθεί βρίσκεται εκτός των
ορίων της αστικής πολιτικής συζήτησης, η οποία με γνώμονα την
υπεράσπισή των συμφερόντων της εγχώριας αστικής τάξης, εστιάζει στην
αναμόχλευση τρόπων και μεθόδων ανάκτησης του χαμένου εδάφους στον
ανταγωνισμό της με τη τουρκική αστική τάξη, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να
σταματήσει την «αιμορραγία» σε επίπεδο δυναμικής, στα πλαίσια του
ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στον γεωπολιτικό και οικονομικό χώρο της
Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι αντιθέσεις οξύνονται και στο κέντρο
της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, βρίσκεται για άλλη μια φορά, το
κοινωνικό ζήτημα , η επίλυση του οποίου διαμεσολαβείται από την πλήρη
ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στα αστικά ιδεολογήματα ώστε η τελευταία
να στοιχηθεί με τις επιλογές της ελληνικής αστικής τάξης, θεωρώντας
ψευδώς, ότι υφίσταται κοινός τόπος σύμπτωσης, μεταξύ αστικών και
εργατικών συμφερόντων.
Οι ευθύνες των κομμουνιστών είναι
τεράστιες κα ιστορικές. Όχι μόνο σε ότι αφορά στην αποκάλυψη του
ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα των πολεμικών παιχνιδιών μεταξύ Ελλάδας και
Τουρκίας που ενδέχεται να οδηγήσουν σε κάποιο μερικό ή καθολικού
χαρακτήρα πολεμικό επεισόδιο, αλλά κυρίως στην αναγκαιότητα δημιουργίας
ενός αντιπολεμικού, αντικαπιταλιστικού και ταυτόχρονα αντιφασιστικού
εργατικού κινήματος που να συνδέσει στην πράξη, τον Πόλεμο με την
Πολιτική. Προκειμένου να καταδειχθεί, πως αποτελούν τις δύο όψεις του
καπιταλιστικού Ιανού, αντιπαραβάλλοντας ταυτόχρονα, στον αστικό
εθνικισμό τον εργατικό διεθνισμό, αναδεικνύοντας τον πρόδηλα ταξικό
χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, ώστε να αναδειχθεί η
αυτοτέλεια και η ανεξαρτησία των εργατικών συμφερόντων και της
εργατικής πολιτικής, από τα παιχνίδια πολέμου των τωρινών απόγονων μιας
αστικής τάξης, που κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο επέλεξε να κάνει
διακοπές διαρκείας στην Αίγυπτο.
Ο πατριωτισμός λοιπόν, δεν είναι παρά μια
διαχρονική παραμυθία, στο βωμό της οποίας ο κόσμος της εργασίας δεν
έχει κανένα λόγο να πραγματοποιεί σπονδές. Όσο για τους αριστερούς
πατριώτες,- ναι αυτή την πληγή που δεν επουλώνεται, παρά τα αλλεπάλληλα
ιστορικά μαθήματα- μπορούν ελεύθερα να κάνουν επίδειξη
εθνικής νομιμοφροσύνης στην εγχώρια αστική τάξη, αρκεί να μην
εμφανίζουν την προσωπική τους ενσωμάτωση ως την αναγκαία τακτική επιλογή
προκειμένου να μην αποκοπούν οι κομμουνιστές από τις μάζες.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κατά συνθήκη
ψεύδος από αυτό. Οι κομμουνιστές, αν θέλουν να λέγονται κομμουνιστές,
δεν ονομάζουν την διολίσθηση σε αστικούς τακτικισμούς, ως αναγκαία
ταξική υποχώρηση, δεν ανέχονται να αποκρύβουν από την εργατική τάξη και
τον λαό ούτε την πραγματικότητα, ούτε τις πραγματικές επιδιώξεις τους.
Όσοι αρέσκονται στο να τρώνε ψάρι και να
γεύονται κρέας, μπορούν να το κάνουν ελεύθερα, αλλά όχι στο όνομα των
εργατικών συμφερόντων και της κομμουνιστικής προοπτικής.
https://theradicalmarxismproject.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου