Προειδοποίηση

«Τα Βαλκάνια έχουν ανάγκη από την ευρωπαϊκή προοπτική, για να μην επαναληφθεί το δράμα της δεκαετίας του '90», είπε, ανάμεσα σε άλλα, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, κατά την ομιλία του στη Βουλή. Η αποστροφή αυτή θα έμοιαζε, βέβαια, με «μαύρο» χιούμορ, αφού το δράμα των λαών των Βαλκανίων φέρει φαρδιά - πλατιά τη ματωμένη υπογραφή της ιμπεριαλιστικής ένωσης, που έπαιξε ρόλο «πρώτου βιολιού» στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στο βομβαρδισμό της Σερβίας, τροφοδότησε τους εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς, χάραξε με το αίμα των λαών τα νέα σύνορα στην «πίσω αυλή» της, με στόχο να στρώσει το δρόμο για την επέλαση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Αν κοιτάξει όμως κανείς προς τα μπρος, τους σχεδιασμούς για την «ευρωατλαντική ολοκλήρωση» των Βαλκανίων και τους ανταγωνισμούς με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τότε η αποστροφή Γιούνκερ μοιάζει περισσότερο με... προειδοποίηση προς τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αλλά και προς όσες κυβερνήσεις της περιοχής «λοξοκοιτάνε» προς άλλες κατευθύνσεις, ιδιαίτερα προς τη Ρωσία. Αν βάλει κανείς στην εξίσωση και την «καούρα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να αναλάβει πρωταγωνιστικούς ρόλους στα επικίνδυνα αυτά σχέδια, είναι παραπάνω από φανερή η ανάγκη να δυναμώσει η πάλη του λαού ενάντια στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την ελληνική εμπλοκή.

Παζάρια

 

Ο Κουβέλης ανακοίνωσε τη μίσθωση φρεγατών από τη Γαλλία. Ο Καμμένος το διέψευσε, χωρίς να το αποκλείει στο μέλλον. Ανακοίνωσε, παράλληλα, τον άμεσο εκσυγχρονισμό των γερμανικών φρεγατών που έχει προμηθευτεί η Ελλάδα και ζήτησε «διευκολύνσεις» από τους Αμερικανούς στις πληρωμές για τον εκσυχρονισμό των «F-16», εκφράζοντας τη «στενοχώρια» του, επειδή τα «φτωχά» δημοσιονομικά της Ελλάδας δεν μπορούν να ικανοποιήσουν όλους τους προμηθευτές. Την επόμενη μέρα, «βουίζει ο τόπος» για εμπόδια της Γερμανίας στη συζήτηση για τις γαλλικές φρεγάτες, με το επιχείρημα ότι σε χαλεπούς οικονομικά καιρούς, και με τα δάνεια να «τρέχουν», δεν μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να σχεδιάζει προγράμματα τέτοιου μεγέθους. Τι δείχνουν όλα αυτά; 
Οτι στο παρασκήνιο εξελίσσεται ένα «αιμοβόρικο» παζάρι ανάμεσα στους «συμμάχους» της Ελλάδας, για το ποιος θα πουλήσει τα όπλα του, παίρνοντας υπόψη ότι η πολεμική βιομηχανία της ΕΕ ανταγωνίζεται την αμερικανική, ενώ ισχυρές αντιθέσεις υπάρχουν και ανάμεσα στα μονοπώλια της Γερμανίας και της Γαλλίας. Η εξίσωση γίνεται ακόμα πιο σύνθετη, από το γεγονός ότι η «πίτα» για τους εξοπλισμούς έχει μειωθεί λόγω της κρίσης, αλλά η Ελλάδα παραμένει ένας καλός πελάτης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι εξοπλισμοί είναι οργανικό στοιχείο της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής που βαθαίνει, μιας και τα στρατιωτικά μέσα και οι υποδομές της Ελλάδας αξιοποιούνται κατά κανόνα για ΝΑΤΟικές ανάγκες, επιχειρήσεις και αποστολές. Αυτή είναι επομένως η ουσία, όπως και ο ΝΑΤΟικός προσανατολισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, και όχι βέβαια ο καβγάς που στήνουν τα αστικά κόμματα για το ποιος «θωρακίζει καλύτερα την άμυνα», ποιος «διασύρει τη χώρα» και άλλα παρόμοια.

Ενδιαφέρον

 

Εντάξει, δεν λέμε, ο τύπος είναι αεικίνητος και δεν έχει αφήσει μέρος της Ελλάδας που να μην το επισκεφτεί, για να διαφημίσει το «επενδυτικό» ενδιαφέρον των ΗΠΑ και προπάντων τους σχεδιασμούς για νέες στρατιωτικές υποδομές και βάσεις, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε αναβαθμισμένο πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ. Δεν περνάει, όμως, απαρατήρητο ότι το τελευταίο διάστημα ο πρέσβης των ΗΠΑ δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Πελοπόννησο, την οποία έχει διασχίσει απ' άκρη σ' άκρη, δίνοντας «διαλέξεις» για την ελληνοαμερικανική οικονομική και στρατιωτική συνεργασία. Μια στην Πάτρα, μια στα Καλάβρυτα, την άλλη στην Τρίπολη, μετά στη Σπάρτη, ο Τζ. Πάιατ κοντεύει πραγματικά να πολιτογραφηθεί ...Πελοποννήσιος. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι το αμερικάνικο ενδιαφέρον περιορίζεται στις επενδύσεις στον αγροτοδιατροφικό τομέα και τον Τουρισμό, όπως δηλώνει ο Πάιατ σε δημόσιες δηλώσεις του. Πολύ περισσότερο που η Πελοπόννησος «φιλοξενεί» ήδη στρατιωτικές υποδομές που ενδιαφέρουν τις ΗΠΑ, όπως το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας και της Καλαμάτας, ενώ η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνών για υδρογονάνθρακες. Επομένως, μόνο για «καλό» δεν περιοδεύει στην περιοχή ο Αμερικανός πρέσβης κι αυτό χρειάζεται να το μετρήσουν καλά οι εργαζόμενοι και ο λαός της Πελοποννήσου.

Ομοφωνίες

 

«Σκοτάδι - φως», «πρόοδος - συντήρηση», «αντίδραση - ανοιχτή κοινωνία»... Οπως και αν ονομαστεί, το δίπολο που συντηρεί η κυβέρνηση είναι παραπάνω από κάλπικο. Πότε με αφορμή τις αποφάσεις του ΣτΕ για τα Θρησκευτικά, πότε με αφορμή σκοταδιστικές τοποθετήσεις της ΝΔ, πότε με τη σκανδαλολογία, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να κατοχυρώσει στη λαϊκή συνείδηση ότι παραμένει το «μικρότερο» ή το ...«αναγκαίο κακό». Ταυτόχρονα, πιέζει και το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής για να αυξήσει τις πιθανότητες κυβερνητικής σύμπλευσης μαζί του. Τι κι αν σε όλα τα στρατηγικής σημασίας ζητήματα η ταύτιση με τη ΝΔ βγάζει μάτι; Η σύγκλιση όχι απλά ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά συνολικά ανάμεσα στα αστικά κόμματα, για την καπιταλιστική ανάπτυξη, τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων, τη συμμετοχή στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, είναι δεδομένη. «Διακομματική», ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις, είναι και η συμφωνία ότι όσα έχασαν οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια της κρίσης, είναι «περασμένα - ξεχασμένα»... Οπως έχει αποδειχθεί, κάθε φορά που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση, γίνονται και πιο «ομηρικοί» οι καβγάδες ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Γι' αυτό η εργατική τάξη πρέπει να εστιάζει στις «χοντρές» συμφωνίες ανάμεσά τους και όχι στις επιμέρους διαφωνίες τους, όσο κι αν μεγεθύνονται από σκοπιμότητα...

Ριζοσπάστης